De blog die ik nu schrijf, is over enkele maanden hoogstwaarschijnlijk al niet meer up-to-date, want de wereld van Artificiële Intelligentie evolueert zo snel, dat hetgeen ik nu schrijf al snel niet meer zal kloppen. Maar text-to-image apps zoals Midjourney zijn op dit ogenblik al in staat om "uit het niets" beelden te creëren, gebaseerd op een tekst prompt.
Uiteraard ga ik hier nu niet helemaal uitleggen wat AI of wat Midjourney precies is - daar heb je Google voor - ik geef hier alleen 2 voorbeelden van hoe je NA de fotoshoot de achtergrond kan vervangen met gebruik van AI.
De eerste methode is het maken van een mooie achtergrond met een "opdracht prompt". In het onderstaande voorbeeld gebruikte ik : "warm white room with lace floor-length curtains and a hairy white carpet". (geen idee of Midjourney ook Nederlands verstaat). Ik kreeg toen verschillende mooie resultaten, waarvan ik deze als favoriet koos :
Best mooi hé? Vooral als je weet dat ik helemaal geen witkanten gordijnen heb! Beetje donker uitgevallen, maar da's snel aangepast.
Daarna heb ik mooie Mama Ilse in Photoshop "uitgeknipt" en handmatig overgebracht naar de nieuwe achtergrond. Redelijk veel werk dus, maar "spelen" met AI is leuk, dus dan let je niet op een extra uurtje. Hieronder het resultaat!
Een andere manier is om Midjourney te vragen om zélf de foto met de achtergrond te combineren. Dat geeft aan de ene kant héél mooie "bij elkaar passende" resultaten, maar je ziet meteen dat er iets "mis" is : de Mama lijkt helemaal nérgens op. Nu ben ik ervan overtuigd dat dit heel binnenkort al veel beter zal lukken, maar met het resultaat hieronder moet ik niet bij mijn klant afkomen :
De kamer is ook saaier geworden - ik vond de vorige versie mooier. Eigenlijk vind ik alleen de overgang van de jurk naar de vloermat goed gelukt. Uiteindelijk heb ik een combinatie gemaakt - gewoon in goeie oude photoshop - van de vorige versie met de vloer van de tweede versie, met dit resultaat :
]]>
Wie zwanger (geweest) is, weet het antwoord natuurlijk : je bent 38 weken zwanger, maar de medische wereld rekent met 40 weken.
???
Wie informatie wil aanvragen over zwangerschapsshoot of newborn fotoshoot gebruikt bij Studio Anyka meestal het contactformulier van de website. Dit formulier heeft een vakje waar je je uitgerekende datum kan invullen. Da's handig voor mij - dan weet ik meteen of er nog plaats is in de planning. Echter niet iedereen vult dat vakje in. Vaak schrijft de aanstaande mama dat ze "21 weken zwanger is". Dat wil dus zeggen : Anneke, reken het zelf maar uit.
Geen probleem, ik had een Excel-formule waar ik gewoon het aantal weken moet intypen en prompt verschijnt dan de uitgerekende datum. Waarom klopte dat dan nooit als de Mama even later haar uitgerekende datum bekendmaakte? Was mijn formule fout of kan ik gewoon niet rekenen?
Gemiddeld zit een baby 38 weken in de buik. Mijn formule was dus : (38 weken - aantal weken zwanger) x 7 + vandaag.
Dat was dus fout. Gynaecologen en vroedvrouwen rekenen met 40 weken, en de oorsprong van die 2 extra weken ligt in het feit dat er vroeger nog geen echografieën bestonden, en men slechts houvast had aan 1 "meetinstrument" : de eerste dag van de laatste menstruatie. 10 à 17 dagen later volgt de eisprong, maar geen enkele dokter vraagt : "wanneer was je laatste eisprong?" Het is dus de gewoonte geworden om die 2 weken bij de zwangerschap te tellen, zelfs al ben je nog helemaal niet zwanger. Gemiddeld ben je dus pas zwanger vanaf week 3 op de tijdlijn.
Sinds ik die 38 weken in mijn formule aangepast heb naar 40, zit ik met mijn berekening vlakbij de "officiële" uitgerekende datum van mijn klanten. Niet dat mijn mini-fotomodelletjes daar rekening mee houden hé : die komen op de wereld wanneer ze willen, de ene 3 weken vroeger, de ander 10 dagen over tijd. Wat heb je dan aan Excel formules?!
Een recente Franse studio heeft 125 vrouwen opgevolgd, van wie ze de exacte datum van bevruchting kenden (dit waren vrouwen die om ANDERE medische redenen werden opgevolgd, met dagelijkse urinestalen, vandaar de precieze kennis!).
Uit pure wetenschappelijke nieuwsgierigheid hebben ze die 125 vrouwen opgevolgd om te kijken hoeveel "variatie" er kan zitten tussen uitgerekende datum en werkelijke geboorte.
De uitkomst? Slechts 4% bevalt precies op de uitgerekende datum. Dat wisten we natuurlijk al. Maar : 30% wijkt méér dan 10 dagen af van de uitgerekende datum (da's toch veel hé), en : de lengte van die 125 zwangerschappen bleek met 37 dagen te variëren! Dat kwam neer op een variatie van 3,5 week vóór en bijna 2 weken nà de uitgerekende datum. In deze studie werden alle medische problemen uitgesloten en gebruikte men alleen de gegevens van baby'tjes die volgroeid ter wereld kwamen. En ja, als newborn fotograaf kan ik bevestigen dat ik al heel vaak kerngezonde kindjes in de studio heb gefotografeerd, die 3 weken vroeg op de wereld kwamen, prima op gewicht waren en ook op geen enkele andere manier prematuur genoemd werden (bv. geen voedingsproblemen).
De term "prematuur" wordt trouwens pas gebruikt als het kindje MEER dan 3 weken voor de uitgerekende datum op de wereld kwam. En dat is eigenlijk logisch, vermits je - door de 2 weken speling - best VROEGER zwanger kan zijn dan vanaf week 3.
Besluit ? Zwangere dames, zet je ziekenhuiskoffertje 4 weken tevoren al klaar! En newborn fotografen : flexibel zijn is troef!
Hoe lang duurt een newborn fotoshoot?
Dit is een vraag die vaak gesteld wordt : wat is de gemiddelde duur van een fotoshoot met een pasgeboren baby?
Het antwoord varieert bij elke newborn fotograaf, en is meestal tussen de 2 en 4 uur.
De vraag die je echter eerst moet stellen, is : slaat die 2 à 4 uur op de fotoshoot alléén, of worden nog andere activiteiten meegeteld. Een voorbeeldje: Een borstvoeding kan tussen de 10 minuten en een volledig uur duren, afhankelijk van de ervaring van de moeder en het "drink-tempo" van het kleintje. Vergeet niet dat veel fotoshoots doorgaan op de leeftijd van 8 dagen oud, dus slechts enkele dagen nadat de borstvoeding goed op gang gekomen is.
Waar wordt de baby gevoed, vlak voor het begin van de fotoshoot? Thuis, of pas na aankomst in de studio? En tel je die tijd dan bij de fotoshoot?
Een ander groot verschil tussen korte en lange shoots is : wordt de baby gewrapt (ingebakerd) gedurende een groot deel van de shoot? Is het een fotoshoot voor de baby alleen, of worden er ook poses toegevoegd met Mama, met Papa, als gezin, of ook nog met broertjes en zusjes? Je snapt dat deze extra elementen heel wat tijd aan de shoot toevoegen. Het al dan niet wrappen is een heel belangrijk element. Met een gewrapte baby kan je onmiddellijk na aankomst de fotoshoot opstarten : baby in een emmer (gewrapt), baby in mandje (gewrapt) enz enz. Wrappen kalmeert een baby onmiddellijk, maar niet alle ouders houden ervan om alleen het hoofdje en een handje van hun baby op de foto te zien. Veel fotografen voeren zelfs de poses van Mama en Papa uit met een gewrapt baby'tje.
Fotografen die niet wrappen, zijn verplicht om te wachten tot de baby (na de voeding) op natuurlijke wijze in slaap valt. Heb je geluk (en zijn de ouders volledig ontspannen), dan gebeurt dat 10 minuten na de voeding, maar heb je pech, dan blijft het kleintje doodleuk een uur lang klaarwakker. Niet erg hoor, we kunnen ondertussen wat uitleg geven over het verloop van de shoot, kleding kiezen of poses - maar de tijd dat je aanwezig bent in de studio duurt er alweer een flink stuk langer door.
Nog een stap verder dan niet-wrappen is : foto's van het naakte baby'tje of niet? Een kindje zonder kleertjes poseren gaat veel trager omdat het kindje letterlijk elke aanraking veel sterker voelt - maar wat is er mooier dan een slapend kindje "puur natuur" ?
Een groot deel van een normale newborn fotoshoot is dus eigenlijk helemaal niet fotografie, maar wel baby voeden, in slaap wiegen en verschonen, kleding en poses kiezen en uitleg geven. Doe je een deel hiervan al thuis of op voorhand tijdens een (telefonische) pre-consultatie, dan scheelt dat weer een uur of twee.
Zijn er nog andere dingen die de lengte van een newborn shoot beïnvloeden?
Ja zeker : het verschil tussen een traditionele newborn shoot (slapende baby op de matras, baby in props ...) en een lifestyle fotoshoot bijvoorbeeld. Lifestyle shoots concentreren zich voornamelijk op de ouders die bezig zijn met de baby (wiegen, knuffelen) en minder op babyposes. De baby mag dan vaak gewoon wakker zijn, en gewoon "zijn ding doen". Er wordt bij lifestyle ook zelden met een naakte baby gewerkt - het kindje draagt meestal gewoon de eigen kleertjes.
Vanzelfsprekend is een van de belangrijkste redenen voor een extra-lange shoot : baby'tjes die niet willen slapen doordat één van de ouders gestresseerd is, of omdat het kindje krampjes heeft, reflux of andere redenen om zich niet happy te voelen. Andere kindjes willen con-ti-nu aan de borst, en nog andere kleintjes vinden het leuk om 7 keer de pamper te vullen (of liever nog : zonder pamper). Ervaren newborn fotografen kunnen dit soort situaties probleemloos aan, maar de shoot gaat er uiteraard niet sneller door ...
Ook het aantal foto's inbegrepen in het pakket, en het aantal poses, kledingwissels, achtergronden en props hebben invloed op de lengte van de shoot. Dragen de ouders gewoon hun eigen meegebrachte kleding op de foto's, of biedt de studio een uitgebreide collectie waaruit Mama mag kiezen? Tja, sommige Mama's KUNNEN gewoon niet kiezen tussen al dat moois ...
Tot slot : bij studio Anyka krijg je op het einde van elke fotoshoot de kans om ALLE genomen foto's te bekijken op groot scherm. Je kan dan zelf je fotogalerij samenstellen, waaruit je dan later (thuis) je definitieve keuze maakt. Je bent uiteraard niet verplicht om nog even te blijven en foto's te kiezen - je kan het gewoon aan de fotograaf overlaten, maar het gebeurt zelden dat iemand zich de kans laat ontnemen om zijn/haar favorieten te kiezen. Hoe moe sommige ouders op het einde van de shoot ook zijn, ze blijven allemaal graag nog een half uur langer om foto's te kijken.
Kortom : Er is een heel groot verschil tussen de "tijd die je doorbrengt in de studio" en de "duur van de fotoshoot zelf". Vooraf voorspellen hoe lang de shoot gaat duren? Onmogelijk. Een shoot met een gewrapte baby, met foto's van de baby alleen, die thuis al werd gevoed en braaf in slaap valt, duurt 2 uur, maar een fotoshoot met alles erop en eraan, waarbij ook foto's worden genomen zonder wrap, foto's met Mama, Papa, en de 2 samen, met een voeding aan de start van de shoot en een 2e voeding halverwege, plus het kiezen van kleding, poses, en de fotogalerij? Reken op 4 uur of langer.
]]>Dit jaar werd het een kaart met een iglo, simpelweg omdat ik verliefd werd op een prachtige tekening van Sacha Chomakov die ik op haar website had gekocht. Heel zachte koele kleuren en mooie details. Maar een digitale achtergrond online kopen maakt de zaak er niet gemakkelijker op. Het is véél eenvoudiger om een baby'tje als kerstmannetje aan te kleden, een cute mutsje op te zetten en te fotograferen naast de kerstboom. Deze blog is dus het verhaal van de "making of" in photoshop.
Dit is de "lege" tekening van Sacha. Voor copyright redenen heb ik er even een groot kruis op gezet. In die iglo moet een baby slapen, dus de volgende stap is een babyfoto.
Hier is "Boy" (ja zo heet ie niet echt, ik noem hem alleen maar zo voor privacy redenen). Boy was een supermooi kleintje dat zich perfect liet poseren en zijn ouders hadden er geen probleem mee dat ik hem in een ijskoude iglo zou stoppen. De eerste stap heeft echter niets met Kerstmis te maken, want Boy zijn huidje mocht wat egaler, en de metalen knijper in de achtergrond moest nog weggehaald. Op de originele geretoucheerde foto is zo'n "sliert" stof achter de baby best mooi, maar niet in een iglo natuurlijk ...
Dit is de volledig afgewerkte foto na retouche. Wat een mooi baby'tje hé! Maar de kleuren zijn nog veel te warm, de sliert stof moet nog weg, en de baby moet nog "uitgeknipt" worden. Da's dus de volgende stap.
Voilà, Boy is hier netjes uitgeknipt, de sliert stof is al verwijderd, en ik heb hem ook maar meteen omgedraaid. Tijdens zijn newborn fotoshoot echter had ik geen rekening gehouden met iglo's, dus de kleuren zijn nog helemaal fout : lichtbruin en een warm huidje horen niet echt in een koel-blauwe tekening ...
Dit is al véél beter - lang leve photoshop! Nu wordt het tijd om hem in de iglo te passen.
Kijk, dit trekt dus écht op NIKS! De baby is gewoon OP de iglo geplakt, er is totaal geen diepte in de foto, dat zie je zelfs zonder bril. Boy lijkt hier VOOR de iglo te liggen in plaats van ERIN.
Door een deel van de iglo in photoshop uit te knippen en in een laag boven de baby te plaatsen, krijg je nu de indruk dat Boy IN de iglo ligt. En toch is er nog iets dat "niet klopt" : er mankeren nog veel schaduwen, zowel op als achter de baby, en ja, Boy is nog altijd te warm van kleur.
Hier is dan het afgewerkte product. Wat heb ik nog veranderd? Eerst schaduwen toegevoegd, op en achter Boy. Daarna de babykleuren "koeler" gemaakt, wat de zaak heel wat realistischer kleurt, en tot slot heb ik de tekening een beetje groter gemaakt. Immers, de drukkerij waar mijn kerstkaart geprint wordt, snijdt altijd een millimeter van de randen weg, en die boom links wàs al zo krap. Beetje groter gemaakt dus, dan is er wat snij-reserve.
Dit jaar dus weer een schattige en lekker sentimentele kerstkaart. Aan ieder die dit leest : Gezellige kerstdagen, en een heerlijk 2023 !
Geen probleem dus ? Jawel, want die nieuwe stukken kan je uiteraard nog niet op mijn website bewonderen, en dus kiezen mijn zwangere klanten dan meestal voor de jurken die ze "herkennen" van mijn andere foto's. Kwestie van "op veilig spelen". En dat terwijl ik sta te popelen om die nieuwe jurken uit te proberen ...
Deze supermooie aanstaande Mama durfde het wél aan om iets nieuws te proberen, en kijk eens naar het resultaat! Een stralende moeder in puur goud!
Nieuwsgierig naar wat ik nog allemaal heb gekocht? Hieronder een verzameling kleine fotootjes van de studio aanwinsten. Ja ik weet het, vaak is het niet eens een zwangerschapsjurk, maar dat hoeft toch ook niet? Als de stof maar flink stretchy is, dan is er plaats genoeg voor de buik! Desnoods blijft de jurk achteraan open staan, dat zie je toch niet op de foto ...
Kriebelt het om mijn jurken te komen uitproberen? Vanaf maart is er weer plaats voor nieuwe boekingen!
Weliswaar in zéér mini-mini-formaat, maar 't is echt waar :
Elke vrouwelijke foetus (dus ook jouw moeder) ontwikkelt reeds VOOR de geboorte ALLE eitjes die zij ooit zal produceren. Nadat een meisje geboren wordt, ontwikkelt zij geen nieuwe eitjes meer, want ze heeft al een "voorraadje voor het leven", kant en klaar. (Voor jongensbaby'tjes geldt dat trouwens niet, die beginnen daar pas bij de pubertijd aan).
Dus het is letterlijk waar dat een baby al van voor de geboorte van zijn moeder al in haar buik zat te wachten, en dus OOK in de buik van Oma! In werkelijkheid startte jouw leven - en dat van je broers en zussen - dus al in de baarmoeder van je grootmoeder. Toen je Oma zwanger was van je moeder, zat jij daar dus al, weliswaar piepklein, in de mini-eierstokjes van je moeder. Misschien wist je dat al, maar 't geeft toch een speciaal gevoel hé?
Ik heb mijn logo-mama even gebruikt om het visueel voor te stellen :
Ben je op dit ogenblik zwanger van een babymeisje? Dan zitten jouw toekomstige kleinkinderen NU al in jouw buik. Voel je dus gerust niet alleen mama, maar ook al een beetje Oma!
]]>Het is eigenlijk heel simpel: kijk altijd naar de portfolio! Vind je de foto's mooi, en zien zowel ouders als baby er ontspannen uit ?
Geen kind(eren) hebben, betekent helemaal niet dat je niet met baby'tjes om kunt gaan. Sterker nog, het omgekeerde is net zo goed mogelijk : ervaren moeders/vaders met een portfolio waaruit blijkt dat ze helemaal geen professionele foto's kunnen maken?
Als je er even over nadenkt, zal je moeten toegeven :
- Er zijn massa's héél goede leerkrachten, babysitters en medewerkers in crèches die zelf geen kinderen hebben.
- Moet je getrouwd zijn om een goede huwelijksfotograaf te zijn?
- Kan een dove fotograaf geen prachtige foto's maken van een concert?
- Moet een sportfotograaf kunnen voetballen?
Bij het kiezen van een babyfotograaf vraag je dus niet "hebt u kindjes?", maar kijk je vooral naar de foto's op zijn/haar website : de beelden van iemands portfolio geven je een onmiddellijk idee van : de (ontspannen) sfeer in de studio, het licht- en kleurgebruik, de stijl, de props en de ervaring van de fotograaf. Je ziet dan ook meteen of de studio volledig gespecialiseerd is in buik&baby fotografie, of dat hij/zij ook oudere kindjes, huwelijken, events, communies enz. fotografeert. Hou je niet van volledig ingebakerde babyfoto's of juist wel? Ook dat kan je zien op de portfolio pagina.
Wat je zeker NIET moet doen : de fotograaf boeken die het dichtst in jouw buurt werkt. Pasgeboren baby'tjes doen niets liever dan autorijden, dus een studio die wat verder van huis is, vormt geen probleem. Kies altijd een fotograaf wiens stijl aansluit bij jouw smaak! Wil je toch graag wat meer geruststelling, lees dan reviews van andere klanten (dat doe ik trouwens niet alleen bij het kiezen van een fotograaf, maar ook voor een loodgieter, dokter, traiteur ...).
Het gekke is dat er geen "officiële" opleiding bestaat voor babyfotografie. Ofwel ben je al fotograaf, en ga je cursussen volgen om te leren hoe je baby'tjes moet poseren, ofwel ben je een ervaren kinderverzorgster/moeder ... maar moet je nog leren fotograferen. Er bestaan ontelbare workshops om newborn fotografie te leren, zowel online als "hands-on" in de Benelux. De eerste echte newborn fotoshoots doe je met de baby'tjes in de familie of van collega's, tot je genoeg zelfvertrouwen hebt om met klanten te gaan werken. Dat zelfvertrouwen heb je nodig voor de RUST in de studio. Een zenuwachtige fotograaf zit met een gestresseerde baby die niet wil slapen (en gestresseerde ouders uiteraard).
Ook voor babyveiligheid bestaan er opleidingen, maar verplicht zijn die NIET. In geen enkel land. Kortom, vertrouw op je instinct terwijl je door de foto's op de website van een babyfotograaf bladert. De website van een ervaren babyfotograaf toont heel veel ontspannen kindjes, en vooral ook ontspannen ouders ...
]]>
Dit is een vraag waar veel aanstaande mama's mee zitten - en een bijkomende vraag is dan ook : wanneer boek je best zo'n fotoshoot ?
Ten eerste : wacht niet met foto's maken tot de "officiële" zwangerschapsfotoshoot. Nee, je kan toch zelf ook al foto's maken? Zo zie je de buik langzaam groeien door de maanden heen. Op Pinterest en Google Images vind je massa's voorbeelden van buik-selfies!
De algemene regel onder zwangerschapsfotografen is dat de shoot best plaatsvindt tussen 32 en 36 weken, oftewel 4 tot 8 weken voor de uitgerekende bevallingsdatum.
Waarom niet later ?
In theorie kan je zwangerschapsfoto's laten maken tot 1 dag voor de bevalling, MAAR :
- Vlak voor de bevalling is geen enkele pose nog echt comfortabel. Sterker nog : veel vrouwen durven dan zelfs geen liggende poses meer te kiezen uit schrik dat ze niet meer recht geraken. En liggende poses zijn juist héél mooi ... Ook langdurig stilstaan wordt moeilijk of onaangenaam, en bovendien is zo'n fotosessie best vermoeiend ...
- Als je te dicht tegen de bevallingsdatum zit ... komt je baby'tje op de wereld vóórdat de zwangerschapsfoto's klaar zijn - en je wil toch graag een beetje met je buikfoto's opscheppen?
- Veel belangrijker is echter dat slechts 3 à 4% van de moeders bevalt op exact de uitgerekende datum - alle anderen krijgen hun kindje tussen 3 weken VOOR en 10 dagen NA die datum. Boek je dus de shoot op 37 weken of later, dan heb je een niet te verwaarlozen kans dat je op de shootdatum ... geen buik meer hebt!
Waarom niet vroeger ?
- Bij een normale zwangerschap is een vroegere fotoshoot niet zo'n best idee, simpelweg omdat er nog "niet genoeg buik" te zien is. Ja zeker, je kan goed zien dat je zwanger bent, maar enkele weken later is ie nog véél mooier. Het zal niet de eerste keer zijn dat een vrouw bij een liggende pose klaagt "ik lijk helemaal niet zwanger!" Ik noem dat - heel oneerbiedig - het "pudding effect" : zodra je plat op je rug gaat liggen voor een pose, zakt de buik in elkaar als een pudding. Alleen heel diepe buik-ademhaling helpt dan nog enigszins.
- Heb je een foto van de buik nodig voor het geboortekaartje? Nee hoor, daarvoor hoef je de zwangerschapsfotoshoot niet vroeger te houden. Kies op het einde van de shoot, samen met de fotograaf, de beste foto voor het kaartje, en je hebt het geretoucheerde digitale bestand binnen de 48 na de fotosessie al in je mailbox.
Wanneer juist wél vroeger ?
Soms is er een belangrijke reden om de buik vroeger te fotograferen :
- Bij meerlingen : als je meer dan 1 kindje in je buik hebt, dan groeit de buik uiteraard veel sneller. Een tweelingbuik fotografeer ik bij voorkeur rond 6 maanden, en bij een drieling zelfs nog vroeger.
- Risicozwangerschappen : als er risico is op een vroege geboorte (al dan niet ingeleid), dan gaat de shoot door op het moment dat de gynaecoloog het (nog) veilig acht. Ga niet in tegen het advies van de gynaecoloog, want foto's zijn minder belangrijk dan de gezondheid van je kindje en jezelf, en breng de fotograaf op de hoogte van bepaalde risico's. Ik zal dan de moeilijkste of meest vermoeiende poses weglaten.
Enkele jaren geleden "ontsnapte" een aanstaande mama uit het ziekenhuis waar zij rust moest houden, en kwam naar mijn studio voor haar zwangerschapsfotoshoot. Dit verklapte zij pas op het EINDE van de fotosessie!! Gelukkig is alles goed afgelopen - ze is 1 week later bevallen van een gezond prematuur baby'tje - maar : volg haar voorbeeld NIET! Dit is het risico niet waard!
Nu je weet wanneer jouw zwangerschapsfotoshoot het beste plaatsvindt, wacht je best niet lang met het boeken van de shoot. Hoe vroeger je boekt, hoe meer kans dat jouw favoriete fotograaf nog een plekje vrij heeft in de planning, en bovendien heb je ook meer kans op nog een vrij weekend.
]]>
Newborn foto's zijn een ontroerende en prachtige herinnering, maar zomaar alle poses van het interenet uitproberen op je eigen baby of die van een ander, kan behoorlijke risico's met zich meebrengen. Hoe dat komt? Wel, er zijn veiligheidsregels en -wetten voor héél veel beroepen, maar NIET voor newborn fotografen. Dus in principe kan iedereen met een camera zich newborn fotograaf noemen.
Een beginnende babyfotograaf moet het vak toch érgens leren. Meestal wordt er dan geoefend op de eigen kinderen of die van familie en vrienden. Er zijn ook veel mogelijkheden om workshops te volgen - al dan niet van goede kwaliteit - maar een "diploma" bestaat er niet. Waarop baseer je je dan als nieuwe ouders bij de keuze van een fotograaf?
Uiteraard kies je een fotograaf wiens foto's je mooi vindt, maar deze blog gaat over veiligheid. Dus hier enkele tips om een VEILIGE fotograaf te vinden.
1. De Prijs : Goedkoop is meestal minder veilig dan een wat duurdere fotograaf. Dit komt omdat een lage prijs meestal betekent dat het ofwel gaat om een amateurfotograaf (zonder verzekering en zonder btw ?) of een beginnend fotograaf. De lage prijs is er dus omdat hij/zij nog bezig is met ervaring opdoen of met het opbouwen van een portfolio. Maar opgelet : de lage prijs kan OOK gewoon liggen aan het feit dat alleen de fotoshoot inbegrepen is, en de foto's achteraf gekocht moeten worden. Best even checken dus.
2. Wordt veiligheid vermeld op de website of blog van de fotograaf? Dan betekent dit al minstens dat hij dit onderwerp belangrijk vindt.
3. Temperatuur : geloof het of niet, er zijn babyfotografen die fotoshoots doen bij kamertemperatuur. En dan zijn ze verbaasd dat de baby niet meewerkt en "niet wil slapen". Staat er op de website, of in de praktische tips brochure, dat je best "zomers" of "dun" gekleed arriveert, dan kan je erop rekenen dat het in de studio "bloedheet" zal zijn ... voor jullie als ouders dan, want de baby vindt 26°C nu nét een lekker temperatuurtje om te maffen.
4. Ervaring : het lijkt moeilijk om iemands ervaring af te lezen van een website, maar eigenlijk is dat best simpel : hoeveel pasgeboren kindjes tel je in de portfolio? 15 foto's van slechts 3 baby'tjes of 50 foto's van 50 verschillende kindjes (of méér) ? Ervaring is trouwens niet alleen belangrijk voor de veiligheid van de baby, maar maakt ook dat de fotograaf zelf geen stress meer heeft en goed weet hoe je klaarwakkere baby'tjes in slaap krijgt.
5. "Gevaarlijke" poses : vermeldt de fotograaf bij poses zoals die van de foto hierboven dat die veilig uitgevoerd werden, gephotoshopt zijn of samengesteld werden uit 2 of meer foto's? Even uitleggen : papa houdt de baby hier niet omhoog ... papa zit op zijn knieën en de baby ligt gewoon op een zwart kussen!
6. Corona : je bent hoogstwaarschijnlijk al gevaccineerd en geboosterd, dus erg bang voor Covid19 zal je wel niet meer zijn. Maar voor je kindje van 1 week oud ligt de zaak toch wel anders. Ben je voor je newborn baby'tje toch wat bezorgd? Er zijn echt nog best veel newborn fotografen die de hele fotoshoot met mondkapje werken!
7. Toch nog twijfel? Dan bel je toch gewoon even naar de fotograaf? Wij babyfotografen houden superveel van ons vak en vertellen graag en enthousiast over het wel en wee in de studio!
]]>
Het watereffect toepassen op een zwangerschapsfoto is op zich niet moeilijk, maar je kan het niet zomaar met ELKE foto doen.
Ten eerste is niet elke weerspiegeling een watereffect. Ik maak regelmatig "dubbelfoto's", waarbij de bovenzijde moeder met baby vertoont, en aan de onderkant zie je de mama met de zwangere buik in een iets donkerder tint. Zou ik dààr het watereffect op toepassen, dan zit de zwangere mama vol met "waterrimpels" - niet echt flatterend!
Welke foto is dan wel geschikt? Ten eerste moet de foto ofwel horizontaal zijn, ofwel horizontaal gemaakt kunnen worden, of toch minstens vierkant. Neem je een verticale foto, en voeg je onderaan nog eens een watereffect toe, dan wordt de foto héél langwerpig, waardoor het onmogelijk wordt om de foto te printen of in een fotoboek te plaatsen.
Heeft de foto een zwarte achtergrond, zoals het eerste voorbeeld, dan is vierkant/horizontaal maken natuurlijk geen probleem, maar het effect gaat dan wel uitsluitend toegepast worden op wat zichtbaar is in de foto. Waterrimpels toepassen op een zwarte achtergrond gaat niet werken. Dat los je dus best op door ofwel de foto te nemen met een gekleurde achtergrond, ofwel door achteraf een kleur toe te voegen. Op de foto hieronder heb ik een nachtelijke sterrenhemel toegevoegd.
Je ziet dat een gedeelte van de aanstaande mama "in het water" zit, en zo komen we op de volgende voorwaarde : de onderkant van het model of van het onderwerp in de foto moet zo vlak mogelijk zijn. Alles wat onderaan "uitsteekt", komt letterlijk onder water te staan. Een foto waarbij het model schuin ligt, is dus totaal ongeschikt.
Je kan nog een stapje verder gaan, door in photoshop met lagen te werken, zodat je een 3D-effect creëert. Het model komt dan niet helemaal aan de horizon te staan of te zitten, maar dichterbij, en het watereffect loopt nog wat door ACHTER het model. Zoals op deze foto met de groenblauwe voile. De oorspronkelijke foto vertoonde het model ten voeten uit, maar ik heb het water hoger geplaatst, tot aan haar knieën. Logisch, want alleen Jezus kan OP het water lopen hé!
Tot slot : nee, het is echt niet nodig dat het alleen donkere foto's zijn. Eigenlijk zijn alleen zwart en spierwit "onmogelijke kleuren" bij het watereffect. En uiteraard kan je het effect toepassen op alle soorten onderwerpen, dus ook bij babyfoto's, buitenopnames en stillevens. Wees er echter zuinig op, want water toevoegen aan elke foto van een shoot maakt de zaak kitscherig en compleet overdreven.
Vóór de eerste lockdown, in die zorgeloze tijd voordat we Corona leerden kennen, beweerden alle babyfotografen dat je newborn shoots best doet op 1 à 2 weken jong. Probeer je het op latere leeftijd, dan "wil de baby minder vast slapen" en "doet het kindje de typische newborn poses niet meer graag". Ik hoor het mezelf nog zeggen!
En toen kwam de eerste lockdown.
Anderhalve maand lang.
Arme moeders die hun newborn shoot voortdurend uitgesteld zagen ... Bij elk telefonisch contact herhaalde ik mijn belofte : ik zou PROBEREN een newborn shoot te doen met hun kindje, hoe oud de baby ook was, maar BELOVEN kon ik niets. Uiteindelijk zijn er 3 fotoshoots doorgegaan vlak na de lockdown, met kindjes van gemiddeld 7 à 8 weken oud, en alle drie die fotoshoots waren ECHTE newborn shoots. Het enige verschil? De babykleertjes pasten niet meer (maar bloot of met een mooie wrap is ook supermooi), en de baby'tjes zelf waren uiteraard een flink stuk gegroeid.
Lockdown 1 heeft ons dus een lesje geleerd. Baby'tjes blijven veel langer "flexibel", en laten zich nog braaf poseren. Er is bij oudere kindjes wat meer rust nodig in de studio, dat wel. Bij een pasgeboren kindje kan je rustig luid praten zonder het kleintje wakker te maken - dat doe je beter niet meer bij een baby van 2 maand. Kortom : de hoofdreden om een newborn shoot zo jong mogelijk te doen, is het uitzicht van het kindje. Op 2 weken oud ziet een baby'tje er écht "newborn" uit, en dat piepkleine, broze, "pasgeboren" uitzicht is een baby na ongeveer 4 weken kwijt.
Wees dus niet bezorgd als de shoot om een of andere reden 1 of 2 weken uitgesteld moet worden (bv. iemand test Covid positief in het gezin, er zijn voedingsproblemen met de baby, of het kleintje heeft een huiduitslag die even moet wegtrekken).
Het is bovendien NIET waar dat een newborn shoot "zo jong mogelijk" moet doorgaan. Dat is een mythe. 7 à 8 dagen oud is prima, maar 12 à 14 dagen is EVEN GOED. Sterker nog - als de borstvoeding nog wat moeizaam gaat, dan is de 2e week een betere keuze.
Kleine kindjes, prematuurtjes en tweelingen :
"Kleine" baby'tjes zijn welkom in de studio, mits ze goed in staat zijn om te eten. Een kindje van 2,6 kilo dat geen voedingsproblemen heeft, kan zonder probleem op 2 weken oud een fotoshoot meemaken. De studio wordt in dat geval wel iets warmer gestookt, want die kleintjes kunnen zich wat minder goed warm houden.
Prematuurtjes zijn een ander paar mouwen. Met prematuurtjes bedoel ik uiteraard niet elke baby die vóór zijn/haar uitgerekende datum op de wereld kwam - dat geldt immers voor meer dan de helft van de baby's. Ik heb het hier over de kindjes die meer dan 3 weken vroeg waren, of de baby'tjes die een tijdje in de couveuse mochten verblijven. Hier geldt een héél eenvoudige regel : mag het kindje naar huis, dan mag het kindje de studio in. Het afspreken van de shoot datum wordt dan gewoon vooruitgeschoven totdat het kleintje naar huis mag. Enkele dagen later kan de fotosessie doorgaan. Zo heb ik al kindjes gehad van 2 maand oud die nét 3 kilo wogen, en zich nog perfect als een newborn kindje lieten poseren. Bij prematuurtjes liggen de shoot-leeftijd en de uitgerekende bevallingsdatum vaak in dezelfde week!
Kortom : mooie newborn foto's kan je ook na de leeftijd van 2 weken blijven maken, zelfs tot 2 maanden jong, en tot 1 maand blijft je kindje er nog echt "newborn" uitzien!
]]>Elke aanstaande mama die naar mijn studio komt voor een zwangerschapsfotoshoot, ontvangt ruim vooraf de "praktische tips voor de fotoshoot". Deze heel uitgebreide brochure vertelt je alles over hoe je je kan voorbereiden, maar vooral ook wat je NIET moet meebrengen.
De studio is niet groot, en je wil toch wat bewegingsruimte, dus breng vooral niet drie volle koffers met kleding en schoenen mee ... je gaat ze tóch niet gebruiken en die koffers staan alleen maar in de weg.
Ondergoed :
Een hoogzwangere vrouw heeft meestal geen kast vol met mooie (passende) kleren, en haar zwangerschapskleding is meestal eerder gericht op comfort dan op fotoshoots. Om die reden heeft studio Anyka ... ALLES wat je nodig hebt. Zelfs ondergoed (slips, bh's, bustiers ...). Maar niet iedereen voelt zich goed in andermans ondergoed - zelfs al is dat proper gewassen. Daarom geldt hier de algemene regel dat je een vleeskleurig minislipje draagt onder de kanten slips van de studio. En ja, ZELFS dat vleeskleurige minislipje (een wegwerpexemplaar dat je mag houden) is hier in de studio beschikbaar. Als ik dus zeg dat je eigenlijk niets moet meebrengen, dan méén ik dat écht.
Wil je toch niet met lege handen arriveren, breng dan het volgende ondergoed mee : 1 klein vleeskleurig slipje + sexy/kanten slips in wit, zwart, rood of bordeaux. En wat de bh's betreft : 1 goed passende strapless bh + een kanten setje bh/slip waar je je mooi in voelt.
Ga nu vooral NIET shoppen, want ook die bh's zijn allemaal voorradig in de studio, in alle maten!! Maar heb je nu net een supermooi setje gekregen van je wederhelft? Breng maar mee hoor!
Qua kleding hebben we maar 1 ding echt nodig tijdens de shoot : jouw jeansbroek van VOOR de zwangerschap. Dus niet die praktische zwangerschapsjeans die je helemaal over je buik heen kan trekken, maar je oude jeans die niet meer dicht kan. Tenminste, als je er nog in geraakt ... We kunnen leuke foto's nemen met openstaande jeans - maar test 's morgens wel even of je achterste er nog in past! Jeans zijn het enige kledingstuk dat hier in de studio NIET aanwezig is. Passen je jeans niet meer, dan breng je ofwel je zwangerschapsjeans mee, ofwel niks, want wees gerust, er zijn nog HEEL veel andere kledingalternatieven.
Natuurlijk - als je iets unieks of supermoois hebt dat je graag tijdens de shoot wil dragen - meebrengen! Ik heb hier al moeders gehad met een tule avondjurk, een witte bontcape en zelfs een bruidsjurk ...
Toch nog enkele "algemene" tips :
- breng geen kleding mee die snel kreukt. Breng gewoon geen gekreukte kleding mee - de camera ziet alles! Dat geldt trouwens ook voor donkere kleding die vol pluizen zit ... Ideaal zijn stretch stoffen, want die spannen mooi om de buik.
- breng geen schoenen mee, of maximaal 1 favoriet paar, want op 95% van de foto's zie je je voeten toch niet!
- de beste stoffen zijn ZONDER opdruk, en zonder letters/woorden. De mooiste effecten krijg je met kant, tule, doorschijnend materiaal en stoffen met textuur.
- ivoor (gebroken wit), neutrale kleuren, zilver/goud, pastelkleuren en donkere warme kleuren zijn beter dan spierwit, zwart, of felle kleurtjes. En nu we het toch over kleurtjes hebben : je gaat tijdens de shoot vaak van kleding/kleuren wisselen, dus je nagellak kan best van een neutrale kleur zijn. Zelfs al hou je van héél hippe nagels, probeer de kleur toch neutraal te houden. Want knaloranje nagels bij een zachtroze jurk??? Nee dus.
- Nog iets over maten : de meeste studio's hebben wel zwangerschapskleding, maar vaak alleen in standaardmaten. Ben je een Xtra Small, dan valt dat op te lossen door - buiten het zicht van de camera - de maat van de jurk met knijpertjes aan te passen. Hoor je bij de grotere maten, of heeft jouw baby ervoor gezorgd dat jij tijdelijk bij de XXXL-groep hoort, dan is het mogelijk dat sommige jurken niet passen. Geen probleem! Dat lossen we op met de vele prachtige stoffen hier in de studio. Met geduldig drapeerwerk, knijpertjes, juwelen en accessoires lijkt het net een dure avondjurk!
- Wil je graag een staande dubbelfoto met naakte baby, dan bespreek je best vooraf welke kleding je daar het best voor meebrengt.
Tja, en dan heb je natuurlijk Papa nog! In de praktische tips staat dat hij best zijn jeans meebrengt, een donkere broek, en voor daarboven 1 lichtgekleurd en 1 donker hemd/shirt. En wat brengen de Papa's dan meestal mee? Een lichtblauw hemd, en een zwart en wit T-shirt. Je begrijpt dat het dan niet eenvoudig combineren is met een Mama in bijvoorbeeld een prachtige bordeaux tule-jurk. Ik heb hier wel enkele Large-shirts in olijfgroen en bordeaux, maar niet in alle maten, en zeker niet in alle kleuren waarin ik jurken heb. Kortom "lichtgekleurd" en "donker" kan OOK iets anders zijn dan zwart en wit!
De eerste "pose" was wel heel erg makkelijk voor ons mini-fotomodel : lekker maffen op een donkerbruin kussen, met opgetrokken beentjes. Als je de baby dan in photoshop uitsnijdt, lijkt het alsof hij zit, en dat schept natuurlijk heel veel mogelijkheden. Het enige waar je tijdens de fotoshoot altijd rekening mee moet houden, is de richting van het licht - dat moet dezelfde richting zijn als in de achtergrondfoto. Zorg je daarna in photoshop voor de juiste schaduwen, dan lijkt het "net echt".
Deze droomfoto is gemaakt met precies dezelfde babyfoto, maar dan gespiegeld, want het licht komt nu van rechts. Achtergrondfoto's met kerstmannen maak ik niet zelf, want een kerstman inhuren (vooral dan één met zo'n prachtige natuurlijke baard) is heel duur. Dan kan je beter "digitale kerstmannen" aankopen; zo blijft de droomfoto ook voor de klanten betaalbaar.
De volgende pose was ook heel makkelijk voor ons model - hij liet zich heel gewillig op zijn buikje leggen - waarschijnlijk omdat we het kussen lekker voorverwarmd hadden.
Daarna hebben we zijn rechterbeentje laten afhangen, want ik had nog 1 leuke kerstfoto op het oog : het hobbelpaard. Daar heb ik extra veel photoshopwerk in gestoken achteraf, want die droomfoto is uiteindelijk mijn eigen kerstkaart geworden.
Heb je ook een zwak voor droomfoto's met pasgeboren baby'tjes? Je kan ze allemaal bekijken op mijn website: droomfoto's
]]>
De fotostudio werd omgetoverd tot een heuse stal, met donkerbruine wanden, oude stoffen, hout, hooi en natuurlijk een kribbe. Die kribbe maakte ik met een antieke deegkom, gevuld met schapenwol, hooi en witte doeken. Héél echt!
Mama Sylvie en Papa Yannick zijn enthousiaste klanten en hadden voor hun 2e kindje al een zwangerschaps- en newborn shoot achter de rug. Of ze bereid waren nog eens terug naar de studio te komen en mee te doen aan een echte verkleedpartij? Ja zeker!
De kleine Jezus werd losjes ingebakerd (over zijn niet-zo-bijbelse pamper heen) en viel meteen in slaap in zijn voorverwarmde kribbetje - die hebben we de hele shoot niet gehoord ...
De kleding voor de ouders had ik zelf gemaakt - echt waar. Niet dat ik zo'n handige naaister ben, maar voor authentieke Bijbelse kleding moet je eigenlijk alleen maar rechtdoor kunnen stikken. De mooie stoffen met matte kleuren had ik jarenlang verzameld via het stoffenspektakel.
Na enkele shots van kleine Jezus alleen in zijn kribbe, concentreerden we ons op het hoofdthema : moeder met kind. Ik had al wel eerder shoots gedaan met Bijbelse thema's en ook specifiek Kerstmis, maar dat was dan met een (levensechte) pop. Wat een verschil als Maria de échte moeder blijkt te zijn - geen "spel" meer nodig, maar authentieke moederliefde op elke foto.
Ik heb een hele reeks close-ups genomen - de zorgvuldig opgestelde kerststal was volkomen overbodig - zelfs met de keuken en de vuile vaat als achtergrond zouden dit mooie foto's zijn geweest (lichtelijk overdreven, maar je snapt wat ik bedoel).
Jezus sliep braaf door, zo lang hij het maar lekker warm had en op tijd z'n eten kreeg, vond hij het prima. Maria en Jozef speelden hun rol als echte professionals - en dat terwijl de studio (voor de baby) 24°C warm was en zij gekleed waren in dubbele lagen Bijbelse kleding met hoofddoeken!
Daarna nog enkele shots met vader Jozef. Bofte ik even dat hij een baardje had! Nog authentieker!
Een gezinsfoto mocht natuurlijk ook niet ontbreken, en omdat baby Jezus rustig bleef doorslapen, hebben we daarna nog meer foto's genomen, onder andere met Maria & kind liggend op de vloer, Jozef met brandende lantaarn (flitstoestel), en nog meer familiefoto's ...
Tja, en toen ons jongste fotomodel nog altijd bleef doorslapen, hebben we het thema nog een beetje uitgebreid! Als piepjong kerstmannetje met schattig rood mutsje mocht hij nog even poseren op een donkerbruin kussen, zodat ik hem later met photoshop in allerlei leuke droomfoto's kon verwerken. Maar die foto's horen niet in deze "heilige" blog! Bovendien heb ik er daar eentje van uitgekozen als mijn kerstkaart ... nog even geduld dus!
]]>
Deze week ben ik naar de oogarts geweest. Gewoon op jaarlijkse controle, want met de ogen van een fotograaf kan je beter voorzichtig zijn hé. Alles was weer helemaal OK, maar nu ik daar toch was, heb ik meteen een paar vragen gesteld over baby-oogjes!
1. Is flitslicht gevaarlijk voor de ogen van een baby?
Nee, helemaal niet. Een baby met normale ogen zal meestal knipperen met de ogen bij de eerste flitsen, maar dat is een doodnormale oogreflex. Sterker nog, als een baby knippert met de ogen als je flitst of als je het licht aandoet, dan weet je meteen dat de baby niet blind is. Na een tiental flitsen zal de baby niet langer knipperen, simpelweg omdat de ogen er ondertussen aan gewend geraakt zijn.
2. Zijn rode ogen op een foto tekenen van oogziekte?
Nee, helemaal niet. Rode ogen zijn een weerkaatsing van het flitslicht tegen het (bloedrijke) netvlies achterin het oog. Het komt echter alleen voor als de flits dichtbij de lens van het fototoestel staat. Je zal het dus niet vinden op foto's van beroepsfotografen, vermits die altijd werken met losse flitsers, die niet op de camera staan.
Wat echter wél een teken van oogziekte kan zijn : geen rode, maar een grote witte vlek in één van de ogen. Deze oogziekte ontstaat niet door flitsen, maar wordt juist door het flitsen ontdekt. Zie je zo'n witte vlek in het oog op een babyfoto, dan meld je dat best bij een dokter. Uiteraard hebben we het hier niet over de witte weerkaatsing van de flits zelf, of van een lamp in de kamer (die weerkaatsing is makkelijk te herkennen, want hij heeft precies de vorm van de lamp/flits).
3. Mijn baby kijkt scheel op de foto! Moet ik daarmee naar een oogarts?
Een scheel kijkende baby kan totaal geen kwaad en is niets om je ongerust over te maken, zolang de baby jonger is dan 6 maanden oud. Niet dat scheel kijken fotogeniek is, maar het hoort bij het baby-zijn, net zoals boeren na het eten of de hik krijgen.
Kijkt ie na 6 maanden nog steeds vaak scheel, dan kan een bezoekje aan de oogarts geen kwaad. Blijkt je kindje de neiging te hebben tot het ontwikkelen van het bekende "luie oog", dan ben je er vroeg bij. Scheel kijken heeft trouwens niets te maken met wat de ouders al dan niet gedaan hebben in het eerste levensjaar - het is niemands fout. En tot slot nog een geruststelling : ik ben zelfs als kind in behandeling geweest voor scheel kijken, ben eraan geopereerd op mijn 5 jaar ... en ben uiteindelijk fotograaf geworden!
De laatste 12 maanden waren wat men "speciaal" kan noemen : lockdowns zonder fotoshoots, "newborn" fotoshoots met lockdown baby'tjes die ondertussen al 8 weken jong waren (en zich braaf als newborn lieten poseren!!), mondkapjes en ontsmettingsmiddelen, Papa's die niet mochten deelnemen aan shoots, raam open tijdens newborn shoots midden in de winter en TOCH proberen om de studiotemparatuur op 25°C te houden ... lastig hoor!
Wat er echter dit jaar niet veranderde was de sfeer tijdens de fotosessies, want die bleef altijd relax en helemaal op het ritme van het piepjonge fotomodel. Ouders zijn in het begin vaak een beetje gespannen - want gaat hun kleintje wel willen meewerken? Maar zodra de eerste foto genomen is, valt die spanning weg en zitten er 2 apetrotse ouders op de bank toe te kijken.
Bij de poses met de ouders zeg ik altijd "het is niet echt NODIG dat jullie kleintje slaapt bij de poses met Papa/Mama, maar 't is wél gemakkelijker". En dat klopt, want het is niet eenvoudig om bij een klaarwakkere baby 4 beweeglijke handjes/voetjes in toom te houden en tegelijk zélf ook nog mooi te poseren ... Dikke pluim voor Mathis dus op deze foto!
Dank aan de ouders van Mathis, en aan alle ouders die in Coronatijd het vertrouwen in studio Anyka toch niet verloren hebben. Ze hebben het aangedurfd om tijdens de pandemie met hun kostbaarste bezit naar de studio te komen. Vergeet niet : je moet niet alleen vertrouwen dat de fotograaf zich zal houden aan de "wettelijke maatregelen" van mondkapjes en ontsmetting, maar ook dat zij zich in haar privéleven veilig gedraagt en zich bij het geringste vermoeden laat testen. Dat ik de coronamaanden ben doorgeraakt zonder besmetting komt misschien zelfs door mijn extra voorzichtigheid voor mijn mini-fotomodelletjes.
Over enkele maanden - of misschien zelfs weken? - mogen de mondkapjes af en kunnen mijn babyklantjes mij weer zien. Ik kijk al uit naar de volgende 100 pasgeboren kindjes !
Wat kan je tijdens een fotoshoot zwangeschap doen met een foto van de zwangere buik zonder hoofd ? Veel mensen willen graag een closeup ... je kan die gebruiken voor het geboortekaartje - maar dat is meestal al lang afgewerkt op de datum van de zwangerschapsfotoshoot. Maar je kan de foto ook gebruiken als de cover, of de eerste pagina, van het album dat uiteindelijk gemaakt wordt met de fotoresultaten. Een prachtig begin van het boek!
Een closeup heeft nog een ander voordeel : details vallen veel meer op, want je wordt niet meer "afgeleid" door het gezicht en de gelaatsuitdrukking.
Deze pose is heel populair, met of zonder zwevend veertje. Hij doet mij denken aan de "maanstanden" volle maan, halve maan en eerste kwartier. Hoe minder de buik naar het licht gekeerd is, hoe donkerder de foto en hoe dichter de maanstand richting eerste kwartier gaat ...
En tot slot nog deze ... die je wel niet echt een closeup kan noemen, maar zo'n studie van de zwangere buik is te mooi om niet nog even te tonen. Het zal niet de eerste keer zijn dat zo'n foto-zonder-hoofd uiteindelijk gekozen wordt om boven het bed in de Master Bedroom te prijken!
]]>
Ik had mijn lesje geleerd bij de vorige tweeling : niet starten zonder pampertjes, want gegarandeerd plast de bovenste baby de onderste nat en krijg je een drama. Maar deze twee boys lieten zich rustig poseren, met een heleboel kleine kussentjes onder de gele deken om ze op de juiste plek te houden.
Ouders van tweelingen willen graag zoveel mogelijk foto's van de 2 kindjes SAMEN, maar niet àllemaal. De vintage setup startte ik dus met 1 baby (namen noem ik niet op verzoek van de ouders), zodat elk kindje ook enkele foto's had zonder zijn broertje. Daarna pas met twee. Het was oktober, dus wat past er mooier bij mostergele broekjes dan halloween-pompoentjes ?
Zonder de kindjes te storen kon ik de setup veranderen in een combinatie met teddybeertjes, zodat ook broertje 2 een unieke foto-alleen kon krijgen.
Lekker warm gewrapt waren ze na hun voeding meteen in slaap. Dit setje gaat gewoon over de wrap heen en heb ik in 3 kleuren. Daarna konden we de wraps langzaam verwijderen, laag per laag, tot er 2 blote baby'tjes overbleven.
Midden oktober denken nog niet veel mensen aan Kerstmis, maar wél de fotografen. Ik heb hen gefotografeerd met een blanco kaartje, zodat de ouders nog wat tijd hadden om een tekst te verzinnen. En nee hoor, baby 2 had wel degelijk 2 voetjes ... het andere voetje zit achter de kerstwensen verstopt.
De Mamafoto hebben we gedaan liggend op de vloer, en de Papa en familiepose met 1 kleintje op elke arm van de vader. De jongens waren zo braaf, dat het zélfs nog gelukt is om enkele droomfoto's met hen te maken!
De moeilijkste poses met een tweeling zijn echter de poses zonder enige wrap, waarbij ze in elkaars armen liggen te slapen. Dan zit je met 8 ledematen die alle kanten uit kunnen bewegen. De fotograaf heeft de camera in de handen, dus de ouders doen hun best om die 4 handjes en 4 voetjes op de juiste plek te houden. Als ze allebei lekker liggen te maffen, lukt dat wel, maar soms is er eentje bij die het nodig vindt om met zijn armpjes een heel orkest te dirigeren! Maar dit keer is het gelukt, kijk maar hieronder.
]]>
Jolien poseert hier met een hele lading nepdiamanten, in haar oren, aan haar hals, arm en de hele voorkant. Het is geen glitter die je in een makeup-potje kan kopen, nee het zijn een heleboel namaak edelsteentjes. De steentjes zitten vastgenaaid op tulestof. Men noemt dit "appliques" en eigenlijk zijn die dingen bedoeld om te verwerken tot bal- en trouwjurken. Maar je kan er uiteraard véél meer mee doen, zoals vastlijmen op zwangere dames! Lijmen? Ja, letterlijk, maar niet met velpon uiteraard. Ik gebruikte hier de lijm voor die ook dient voor valse wimpers en body art. Een beetje argwanend had ik een week tevoren de lijm op mijn eigen buik getest, en ja, het ging er allemaal zonder problemen af, en vooral : ook zonder pijn.
Die appliques zijn niet "stretchy", dus was het zaak om Jolien éérst de juiste pose te laten aannemen, en dan pas te starten met het plakwerk. Eén kleine beweging resulteerde immers meteen in "bobbels" in de tule en kreukels in de diamantstroken. Het was een geduldwerkje (een pluim voor Jolien die meteen het wereldrecord stilzitten heeft gebroken), ik kreeg er plakkerige vingers van en elke keer als we dachten dat het perfect was, liet er wel érgens een stukje tule los.Maar het resultaat mag er wezen! Met zijdelings licht lijken het net echte edelsteentjes.
Ik heb nog veel meer appliques gekocht, ook met gekleurde steentjes in blauw, zalm en goud. Jammer genoeg kost het vastlijmen zoveel tijd, dat dit niet geschikt is om te gebruiken tijdens normale zwangerschapsfotoshoots. Maar het is zeker vatbaar voor herhaling!
]]>
Deze mooie aanstaande mama heeft fantastisch lange benen. Photoshop? Nee, helemaal niet :
ze staat op een houten kistje, bedekt met een zwarte doek, en ook haar voeten zijn bedekt met zwarte stof.
Hier lijkt het alsof er een waas is geschilderd over de rechterzijde van de foto, waardoor het effect gecreëerd wordt dat we in haar slaapkamer "gluren". Dit kan zeker in photoshop toegevoegd worden, maar in dit geval kwam er geen computer aan te pas : ik hield een klein stukje zalmroze vitrage VLAK voor mijn lens ...
Zijn hoogzwangere vrouwen in staat zulke gymnastische prestaties uit te voeren? Nee, dat lukt niet meer. Benen omhoog is geen probleem, maar KAARSRECHT ? Da's een ander paar mouwen.
Dus toch photoshop ? Nee, het geheim achter deze foto is het afgeknipte been van een zwarte kousenbroek. Papa heeft die superlange zwarte kous om zijn arm en ondersteunt de benen - en van de fotograaf krijgt hij héél precieze instructies ... "een béétje meer naar rechts, ho! tikkeltje meer naar voren, stop! perfect!!"
Past die zwarte jurk nu zó precies?
Hoe komt het dat de zwarte stof bij de borsten en dijen zo perfect aanpast? Photoshop?? Nee hoor : 2 stukjes zwart touw vlak onder de borst en onder de buik, en de jurk laat perfect de zwangere vorm zien!
Het knoopje/strikje zit uiteraard onzichtbaar aan haar rechterkant.
En deze foto dan? Ja, DAT is met photoshop gedaan! Je denkt toch niet dat ik de studiovloer onder water ga zetten hé?
Een cake smash fotoshoot doe je best als je baby 11 maanden is : hij of zij ziet er al uit als een 1-jarige, en de foto's kunnen nog op tijd klaar zijn om aan de familie te tonen op haar verjaardagsfeestje. En - nog een voordeel - op 11 maanden kunnen de meeste kindjes nog niet stappen ... dus de kans dat de kleine met handjes vol slagroom begint rond te lopen is zo goed als nihil !
Kan je voor zo'n taart gewoon even naar de bakker lopen? Natuurlijk kan dat, maar je hebt nog meer succes als je de taart vooraf bestelt, rekening houdend met deze tips :
- Een goeie cake smash taart is ZACHT. Binnenin zit dus verse, zachte vanillebiscuit.
- Ook de versiering is zacht, dus gekleurde slagroom is veel beter dan fondant en botercrème. Het is de bedoeling dat je kleintje bij de minste aanraking al vol met slagroom komt te zitten - maak het hem dus niet moeilijk met droge, harde fondant.
- Hou bij de keuze van de kleuren rekening met de achtergrond en de kleding van de jarige - dat geeft mooiere foto's, maar probeer 3 kleuren te vermijden : WIT (is snel overbelicht), ROOD (lijkt teveel op bloed op het gezicht van je kind) en BRUIN (lijkt teveel op ... juist ja ...).
- Versier de taart met mooie kleurtjes en kleurig fruit, maar vergeet niet dat het een baby is : geen kleine stukjes waarin hij zich kan verslikken. Een supergrote aardbei is veel veiliger dan kleurige M&M's ...
- Koop/maak je de taart voor andermans baby, vraag dan eerst naar allergieën of intoleranties. Koemelk- of lactose-intoleranties komen redelijk veel voor, en dan is slagroom taboe. Alternatieven zijn dan gelatine en sojaslagroom.
- Maak je de taart zelf, oefen dan een week of maand eerder even in de keuken, en laat die taart eens een uur buiten de koelkast staan. Er is een groot verschil tussen "gewone slagroom" en de slagroom die gebruikt wordt door een professionele banketbakker. Gewone slagroom is binnen het uur zijn vorm kwijt ...
- Welke grootte? Ik ga altijd voor een kleine 6-persoonstaart. Die past precies tussen de beentjes van de jarige! Teveel lekkers voor 1 persoon? Dat geeft niet, want kleintjes vinden spelen met taart véél leuker dan er echt van eten ...
- Tot slot nog enkele tips voor de fotosessie zelf : de ouders doen best kleding aan waar OOK slagroom op mag, je weet immers nooit of je kleintje midden in het vieze gebeuren ineens een knuffel wil geven! Geef de baby 2 veilige houten lepels zodra de interesse in de taart een beetje afneemt. Gegarandeerd krijgt ie ineens weer zin in meppen en graven ... Gebruik geen TE interessante versiering in de buurt van je kleintje. Balonnen bijvoorbeeld ... je wil toch niet dat hij de taart negeert en met de balonnen wil spelen? En tot slot : geef de feesteling iets te eten voordat de smash van start gaat, om te voorkomen dat hij van pure honger de halve taart naar binnen werkt (en misselijk wordt).
]]>
Nu was het absoluut NIET mijn bedoeling om één van zijn beroemde schilderijen na te apen. Dat hebben al heel veel kunstenaars gedaan. Ik denk dat er wel honderden imitaties bestaan, geschilderd en gefotografeerd van het meisje met de oorbel. Nee, ik wou gewoon de STIJL van zijn schilderijen volgen : de kleding van die tijd, de poses, het licht, en het raam dat vaak aanwezig is in zijn interieurs.
Toen de mooie Jolien met haar zwangere buik naar de studio kwam, klikte het meteen, en ze was direct bereid om nog een 2e keer naar de studio te komen voor dit experiment.
De kleding lag al klaar : renaissance-achtige stijl, maar niet de chique hofkleding - eerder een "landelijke" jurk. Ik had er ook een schort bij, maar die verstopte haar zwangere buik te veel - weg ermee dus. Het kapje is authentiek, de jurk niet. Het was wel eventjes heel spannend of de jurk zou passen. Het was immers geen zwangerschapsjurk! De rits zat gelukkig aan de rechterzijde, want die staat helemaal open ...
De achtergrond is een van mijn nieuwste achtergronddoeken en past perfect bij de sfeer. De kruik dient om het geheel een beetje een driedimensionaal effect te geven.
En het raam? Zo'n mooi raam heb ik niet in de studio, maar vorig jaar was ik in een echt renaissance kasteel in Frankrijk ... Tja, als ik het model niet naar het kasteel kan brengen, dan brengen we het kasteel maar naar het model hé?
Maar dat viel ongelofelijk mee! Klanten werken heel sympathiek mee en zetten het masker alleen af om te poseren of iets te drinken, en ikzelf hou het zonder problemen de hele fotoshoot op. Sterker nog : ik heb nog evenveel plezier bij het fotograferen, en het masker helpt mij ook om met mijn handen van mijn gezicht af te blijven, dus dat is mooi meegenomen.
De eerste niet-newborn baby na de lockdown was voor mij wel de vuurproef. Ging hij wel willen lachen tegen een wit masker?
Ik had mij duidelijk voor niets bezorgd gemaakt : kleine Nils kwam binnen, en zat op zijn moeders schoot terwijl we de kleding aan het bespreken waren. En plots gaf hij mij een stralende lach, zomaar, zonder dat ik tegen hem gesproken had of mijn masker had uitgedaan. We waren meteen de beste maatjes. Hij heeft de hele shoot gelachen en ik heb het masker niet 1x afgezet. Toegegeven, ik krijg niet elke dag zo'n goedgemutste modellen hoor! Mijn volgende modelletje had iets meer tijd nodig, maar nét toen ik dacht om toch maar een face-shield te gebruiken in plaats van een masker, kreeg ik toch de langverwachte lachjes = happy fotograaf (en ouders).
Is er dan helemaal geen probleem door het mondmasker? Toch wel : bij het binnenkomen stellen we ons aan elkaar voor : mijn naam kennen ze al, en ik weet uiteraard ook al hoe de (aanstaande) mama heet, want zij heeft meestal de fotoshoot via e-mail geboekt. Dus alleen de naam van Papa nog. Maar in een grote stad als Antwerpen krijg ik heel vaak klanten uit verre landen, met voor mij totaal onbekende namen ... zo'n naam correct verstaan of spellen met een masker op? Niet eenvoudig!
Als babyfotograaf mag ik natuurlijk geen medisch advies geven, en dat ben ik ook niet van plan. We praten in dit blogje bovendien uitsluitend over gezonde pasgeborenen, ZONDER allergieën of voedingsintoleranties.
Vroeger bestonden er lange lijsten van verboden voedsel, en wie in de borstvoedingsperiode van die lijst durfde eten, was een egoïst. Dat is al lang niet meer waar, integendeel. Kind en Gezin, en alle materniteiten, beweren nu bij hoog en bij laag dat je ALLES mag eten, op het tijdstip dat je daar zin in hebt, en zoveel je maar wil. Punt uit.
Waarom dan toch een blogje over dat onderwerp? Omdat "alles mogen eten" nog niet wil zeggen dat je baby daar niks van merkt. Ja, je MAG alles eten, omdat je baby toch ooit moet wennen aan spruitjes, kruiden en koffie, dus dan kan hij of zij daar best meteen mee beginnen. Vermijd je de hele lijst, en start je met broccoli en tomaten pas bij de eerste groentepapjes, dan is dat allemaal heel nieuw voor het babybuikje, en heeft ie daar mogelijk méér last van.
MAAR ... er is een belangrijke MAAR! Er zijn van die dagen dat je kleintje "op z'n best" moet zijn. Dat is natuurlijk op de dag van de babyborrel, het doopfeest ... of de newborn fotoshoot. Dat zijn nu echt van die dagen dat je liever geen krampjes ziet verschijnen. Om dat te vermijden, raak je dus de dag van de fotoshoot/babyborrel + de dag ervóór best niets van de volgende voedselsoorten aan :
- kruiden (ALLE kruiden, óók de NIET-pikante kruiden!)
- zuur voedsel : citrusvruchten (en sap), grapefruit, tomaten, ketchup, pizza met tomatensaus, spaghetti bolognaise ...
- chocolade
- uien, koolsoorten (spruiten, broccoli, bloemkool enz.), pepers, komkommer, bonen en erwten ...
- laxerend voedsel : pruimen, kersen, en laxerende zoetmiddelen
- kiwi, ananas, aardbeien
Niet alleen vermijd je hiermee een van de oorzaken van krampjes, maar vergeet ook niet dat de baby voor een groot deel van de fotoshoot GEEN pampertje aanheeft. JIJ gaat poseren met een bloot baby'tje in je armen ... denk daar dus even aan als je de dag ervóór laxerend voedsel eet ...
Kijk eens hoe rustig dit kleintje in de armen van Papa ligt? Met een héél onschuldig gezicht, alsof ze niets te maken heeft met wat er achter haar aan het gebeuren is haha. Ze heeft duidelijk geen krampjes, maar als je ouders het pampertje uitlaten ... dan profiteer je toch even van het buitenkansje hé!
Tot slot nog 1 soort voeding, waar baby's geen krampjes van krijgen, maar die je best toch vermijdt op de dag van de fotoshoot/babyborrel : koffie, thee, cola en icetea. Kortom alle dranken die jou wakker kunnen houden ... en dus ook de baby. We hebben tijdens een fotoshoot een slaperig kindje nodig hoor!
]]>
Heel binnenkort - hopelijk vanaf 18 mei - kunnen alle fotostudio's opnieuw starten na de Corona-sluiting. Maar het virus is het land nog niet uit, dus moet elke studio - net zoals elk ander bedrijf - de nodige maatregelen nemen om fotoshoots "virusvrij" te laten verlopen.
Met deze foto, genomen tijdens een van de laatste zwangerschapsfotoshoots vlak voor de sluiting van de studio, geef ik wat meer uitleg over de maatregelen die studio Anyka zal nemen :
- Eén fotoshoot om de 2 dagen : een virus blijft immers maximaal 24u in leven op textiel, vloerbedekking en stoffen meubelen ... zo kan klant A klant B niet besmetten.
- Alle volwassenen dragen een mondmasker (inclusief de fotograaf uiteraard). Dit masker ligt voor je klaar in de inkomhal, samen met een flinke fles alcogel. Als Mama of Papa poseren, mag het even af natuurlijk ...
- Er is behoorlijk geïnvesteerd in ontsmettingsmiddelen, handgels, sterilisatie, handschoenen ... en dit staat allemaal ter beschikking van de klant.
- We houden afstand van elkaar, en om dat gemakkelijker te maken, is de studio opnieuw ingedeeld. Ook het "samen op de bank zitten om foto's of poses te kiezen" zal nu op een andere manier gebeuren - met twéé computerschermen met enkele meters afstand.
- Niet nieuw, maar toch best even vermelden : de studio en badkamer worden tussen fotoshoots door altijd grondig gereinigd en gelucht, en aanraakoppervlakken worden ontsmet. En net zoals je in de supermarkt niet meer alle fruit en groenten mag aanraken, vraag ik jullie om de baby-accessoires en kleding te kiezen met de ogen, en niet met de handen.
(Aanstaande) Ouders gaan veel merken van deze maatregelen, maar de baby'tjes niet. De corona-tijd heeft echter dermate veel indruk op ons allen gemaakt, dat ik toch wel zin heb om tijdens elke fotoshoot na 18 mei toch 1 enkele foto te nemen waarbij de ouders MET mondmasker poseren. Ik zie het al voor mij als binnen een tiental jaren hun zoon/dochter het babyboek in handen neemt en vraagt : waarom droegen jullie die maskers op die foto ? En dan volgt er een lang verhaal...
]]>
Nee, nu ga ik uiteraard niet zeggen "geef hem zo weinig mogelijk te eten", want met "newborn" bedoel ik dit keer dus niet het formaat van de baby.
Je hoort vaak dat oudere baby'tjes niet meer geschikt zijn voor een newborn shoot, en daar geeft men (gegrond of niet) verschillende redenen voor :
- het kindje slaapt minder, of niet meer zo vast als een pasgeboren baby'tje
- het kindje is minder flexibel, en krijg je niet meer in die opgekrulde poses
- het kindje is minder bereid om de newborn poses te doen
- het kindje vindt het niet meer zo leuk om bloot te liggen
- en vanzelfsprekend ook : het kindje past niet meer in de kleertjes, mutsjes en haarbandjes, en ook niet meer in de manden of andere "containers".
- tot slot : het kindje ZIET er niet meer zo newborn uit, en ja dat klopt natuurlijk, maar dat heeft ook z'n voordelen, want de periode van huidschilfertjes, baby-acne en ooievaarsbeten is na enkele weken al voorbij. We praten hier dus alleen maar over het formaat, want er zijn ondertussen (hopelijk) enkele kilootjes bijgekomen.
Vooraleer ik het over probleempjes ga hebben bij het poseren van baby'tjes, eerst even dit : "moeilijker" wordt het alleen bij poses van de baby ALLEEN. Gaat het over poses in de handen/armen van Mama of Papa, dan maakt het weinig verschil uit of het kleintje nu 1 week of 2 maanden oud is (behalve dan dat Mama wat meer gewicht moet tillen!). Kijk maar naar de foto hiernaast : een echte newborn pose, gedaan met kindjes tussen 1 en 4 maanden oud (en ouder is OOK nog mogelijk!).
Wat kunnen we dus doen om een baby'tje van 2 weken TOCH zover te krijgen dat de poses nog gedaan kunnen worden?
SLAPEN
Het eerste probleempje met oudere baby'tjes kan zijn dat ze minder vast slapen, en daardoor snel wakker worden als je ze aanraakt om een pose aan te passen, of een mutsje op te zetten. Dat komt onder andere omdat mensen de neiging hebben om stilte te creëren rond een baby. We weten allemaal dat pasgeboren kindjes de eerste weken prima tegen lawaai kunnen. Je legt ze in een wieg in de zitkamer, en je kan muziek spelen, praten en stofzuigen zoveel je wil - de kleine maft gewoon door. Newborns houden niet van stilte, maar als je ze langzaamaan laat wennen aan stilte, dan krijg je het omgekeerde effect : ze schrikken wakker van geluiden.
Hierbij dus tip 1 : wees niet stil in de buurt van je baby. Probeer de periode van gewenning aan stilte zo lang mogelijk uit te stellen.
Om te voorkomen dat je baby wakker schrikt van allerlei zaken zoals aanrakingen, flitslicht en het wegnemen van de fopspeen - hierbij Tip 2.
Tip 2 : Raak je kindje zo nu en dan aan tijdens de slaap, neem de fopspeen eens uit het mondje weg, til hem op en leg hem weer neer, doe eens een mutsje aan of uit, of neem een foto (met een duidelijk klik-geluid). Doe dat alleen overdag en in een goed verlichte omgeving. De nacht is er om volledig met rust gelaten te worden. Let op, ik bedoel hier niet "maak je kindje wakker", integendeel! Het is de bedoeling om de baby rustig te laten doorslapen bij een zachte en langzame aanraking, het licht aandoen of een andere lichte storing ...
FLEXIBILITEIT en POSES
Nee, je hoeft geen gymnastiekles te geven aan de baby, die blijft nog wel een tijdje flexibel. Je kan de poses van een newborn shoot indelen volgens "moeilijkheidsgraad". Op de rug liggen kan je tot je 100 bent, dus dat is geen probleem. Poses met Mama en Papa kan een baby nog een jaar lang doen, maar poses liggend op het buikje, da's een ander paar mouwen : ouders krijgen immers van Kind&Gezin te horen dat een baby niet op de buik mag slapen, en daar houden ze zich meestal zeer goed aan. Dan kan het gebeuren dat een baby van 6 à 8 weken oud in de studio een pose moet doen die hij of zij helemaal niet gewend is.
Hierbij dus tip 3 : leg de baby na elke voeding een kwartiertje in buikligging op de borst van Mama of Papa. Da's meteen een goede houding om een boertje te laten. Leg het hoofdje naar links en het linkerhandje onder de wang. De voetjes leg je opgevouwen/opgekruld onder of tegen het kontje (een beetje zoals de foto hierboven, maar dan met het handje onder de wang).
BLOOT en KLEERTJES
Als door de Coronamaatregelen de fotoshoot pas kan doorgaan op de leeftijd van 6 à 8 weken, dan gaan de newborn kleertjes van de studio niet meer passen. Er gaat geen probleem zijn met haarbandjes, mooie wraps, knuffels en de tutu, maar met kleertjes en vilten hoedjes heb je pech gehad. Niet dat dit zo erg is, want de meeste ouders willen veel liever blote foto's van hun kindje.
Tip 4 : Laat je kleintje thuis zo nu en dan "puur natuur" (of alleen met pampertje aan) in een warme omgeving, of met alleen een dekentje. Maar wees gerust, ook voor kindjes van 6 weken oud stoken we de studio héérlijk warm tot 25°C.
DE BUIK-POSES
Tip 5 : Probeer gerust ook zelf mooie newborn foto's te maken. Bekijk deze foto grondig, en leg je baby in ongeveer dezelfde pose op je eigen grote bed, op een wit laken. Gezichtje naar links, handje onder de wang, voetjes onder (of tegen) het kontje, en dit alles met het gezichtje van de baby naar het licht (het raam?). Je hebt dan 2 vliegen in 1 klap : weer een mooie foto van je kleintje, en hij went meteen weer even aan de bekendste pose van de newborn fotografie (dit hoeft uiteraard niet bloot te zijn!).
INBAKEREN / WRAPPEN
Tip 6 : inbakeren. Tijdens newborn shoots wordt er "gewrapt". Sommige fotografen doen dat héél veel, anderen (zoals ik) wat minder. Je weet natuurlijk dat kindjes dat heel graag hebben, vermits het hen doet denken aan de tijd in-de-buik. Een pasgeboren baby wordt rustig van een lekker stevige wrap. Je kan dit dus zelf ook regelmatig met je baby doen, met een gewone doek. Besluit de fotograaf tijdens de shoot dan om jouw kleintje te wrappen, dan gaat ie dat nog steeds fijn vinden.
Je ziet, dit zijn geen moeilijke dingen. Ze kunnen echter maken dat er minder protest komt als de niet-meer-zo-newborn fotoshoot EINDELIJK kan doorgaan. Je kan erop rekenen dat jouw fotograaf alles zal doen om het verloop (en de resultaten) van de shoot zoveel mogelijk te laten lijken op een echte newborn shoot.
]]>
Een newborn shoot kan je niet uitstellen, want op oudere leeftijd is een kindje nog altijd heel schattig, maar het "pasgeboren" uitzicht is voor altijd weg, en het kleintje is niet meer bereid om de typische slapende newborn poses zonder morren uit te voeren.
Is jouw newborn shoot geannuleerd door de Coronamaatregelen, of uitgesteld naar een niet-meer-newborn leeftijd, dan zit er niets anders op dan het zelf te proberen, zonder ervaring in fotografie, zonder schattige accessoires en kleertjes, en zonder professionele achtergronden. Begin er maar aan! Niet simpel!
Hier volgt dus een "minicursus" om thuis een newborn fotoshoot uit te proberen. De voorbeeldfoto's zijn thuis mogelijk, zonder speciale toebehoren voor newbornfotografie, kleding of licht. Good luck !
WAAR ?
Zoek een kamer met veel INDIRECT licht. Dus een groot raam, zonder dat de zon er recht in schijnt. Zo krijg je mooi licht zonder harde schaduwen. Best mogelijk dat de beste kamer alleen geschikt is in de namiddag, omdat de zon in de ochtend binnen schijnt (of omgekeerd). Dat geeft je dus al meteen het antwoord op de vraag : WANNEER. Het licht bepaalt wanneer je de shoot doet ... en ook de baby : je fotografeert altijd vlak na een voeding, maar ook pas NA het boertje. Is het kleintje het uur vóór de "shoot" wakker en actief geweest, des te vaster zal hij/zij slapen ...
DE ACHTERGROND
Héél belangrijk! Een drukke achtergrond verpest elke foto, dus je eerste keuze gaat zijn : een saaie muur (haal dat schilderij even weg), dichtgetrokken gordijnen (zonder tekening), een bed of gewoon het tapijt op de vloer. Kies niet het raam zelf als achtergrond (tenzij je flitst), want je camera zal jou en de baby dan héél donker maken. Een dikke harige mat is ook heel geschikt. Hier een voorbeeld van een Mama-pose die niet moeilijk is (zelfs zonder wrap). De Mama draagt hier een kanten nachtkleedje en ligt op een ivoorwitte vloermat. Hoe simpeler hoe beter!
Zodra de achtergrond of ondergrond gekozen is, zoek je bijpassende kleding en sjaals. Echte babywraps zal je niet hebben, maar duik in je garderobe en zoek naar : dikke gebreide truien, dekens, tafellakens, zachte of gebreide sjaals. En dan sla je aan het combineren. Deze foto toont enkele voorbeelden met een simpele ivoorkleurige sjaal en zelfs met een wintermuts! Ja echt, de onderste baby ligt IN een dikke gebreide muts van Mama. Belangrijkste eigenschap van AL deze stoffen : niet te druk! Dus geen prints - texturen mogen wél - en combineer maximaal 2 kleuren. Zachte en/of matte kleuren zijn altijd beter dan felle/hevig kleurtjes (er is bijvoorbeeld een groot verschil tussen fuchsia felroze en mat oudroze).
Een mooi voorbeeld : een matgele deken en een olijfgroene sjaal. 2 kleuren, géén opdruk. Je ziet dat je geen schattige mutsjes of haarbandjes nodig hebt voor een mooie babyfoto. Deze pose is ook niet al té moeilijk voor een beginnend babyfotograaf. Belangrijk is dat je probeert het handje onder de wang te leggen, zodat het gezichtje niet te diep in de stof komt te liggen. En als je een mooie sjaal op het kontje legt, dan kan je de pamper aanlaten, en zit je niet met het probleem van "voetjes vouwen". Deze foto kan je trouwens ook op het bed fotograferen : iemand houdt de gele deken achter de baby omhoog (zonder kreuken), en de baby is met het gezichtje naar het licht gelegd. Dat doe je altijd, want je wil toch niet dat de rug of het kontje van je kleintje méér licht krijgt dan het hoofdje? Oh ja, en nog iets : is er toch nog te weinig licht? Schuif dan het bed dichter naar het raam ...
OK, laten we een heel makkelijke foto nemen en helemaal ontleden : Aangenomen dat je goed licht hebt in de slaapkamer, haal je de deken of het dekbed weg, zodat alleen witte lakens overblijven (of werk op een witte sprei). Best geen sprei of deken met lange haren, want die haren komen dan allemaal voor het gezichtje van de baby. Doe een rompertje aan zonder print of een ander kledingstuk dat zoveel mogelijk van de baby toont (inclusief voetjes). Wil je op de foto met een bloot kindje, stook de kamer dan goed warm tot minstens 25°C.
De achtergrond : ofwel gaat de fotograaf iets hoger staan dan de baby, zodat je alleen maar laken ziet achter het kindje, ofwel vul je de achtergrond met ... Mama of Papa, zoals op deze foto. Je kan hier ook zien dat de camera dichter bij het hoofd dan bij het kontje van de baby was. Let daarop, want sta je dichterbij het kontje, dan gaat dat kontje op de foto GROTER zijn dan het hoofdje ... niet echt flatteus!
Een tip voor ALLE foto's : als je een overzichtsfoto hebt gemaakt, ben je nog niet klaar. Doe dan een stap dichterbij en neem een prachtige closeup! (fotograaf stond hier iets hoger dan de baby, en je ziet meteen dat de achtergrond daardoor een deel van de witte deken is).
Als de baby eenmaal vast slaapt, kan je heel veel verschillende foto's nemen op datzelfde bed. Hier een pose van Papa met zijn zoontje. De fotograaf heeft hier wel een stabiele stoel of ladder nodig, maar als je recht naar beneden fotografeert, heb je altijd een simpele achtergrond. Onthoud hieruit dat elke pose van de baby veel verschillende foto's kan opleveren : neem een ander standpunt in, een closeup en een foto van verder weg, of wijzig de pose van de Vader/Moeder zonder de baby te storen (bv. kijk naar de baby, sluit de ogen, kus het kindje enz.).
De gemakkelijkste babyfoto's omvatten de handen van 1 of 2 ouders, wat meteen ook maakt dat je kan zien hoe klein het kindje was. Een foto zoals die hiernaast kan je op het bed maken, maar ook gewoon op je schoot, met een grote badhanddoek over je knieën!
Een nu we toch baby's van bovenaf fotograferen : als je de foto's aan iedereen wil tonen of op sociale media wil zetten : "hou het netjes" en kijk voordat je afdrukt even of de kleine niet z'n eerste porno-pose aan het uitproberen is ...
Nog een "algemene" tip : als je veel foto's wil maken van 1 baby, moet je "zuinig zijn" op de baby. Niet teveel prikkels dus anders wordt het een drama. Met prikkels bedoel ik : niet te vaak optillen en van houding wisselen, maar geluiden mogen wél. Baby'tjes houden niet van stilte, dus praat rustig op een "saaie" toon. Wordt het kleintje toch wakker of lastig, geen probleem, want het voordeel van een thuis-fotoshoot is dat je de volgende dag opnieuw kan proberen!
Dit is een prachtige pose, geschikt voor Mama én Papa. Kies kleding die bij de achtergrond past (of mooi afsteekt), en als het voor Mama is, ook een bijpassende sjaal. Die sjaal verstopt dan de pamper, maar ook een beetje Mama's buikje! Let op het handje onder de wang van de baby : zo kan hij/zij het gezicht niet in Mama's borst begraven. En kijk eens : 1 pose, maar zoveel verschillende foto's! En vergeet ook vooral de closeups niet! (en over closeups gesproken : Mama, dit zijn foto's die je jarenlang zult bekijken, dus verzorg je makeup!).
Je kan een stapje verder gaan door te zoeken naar "containers". Kijk uit naar grote ronde schalen, manden, waar je hele onderarm inclusief vuist in past. Dat is een goed formaat om een baby in te leggen. Vul dit op met zacht materiaal, zoals een oude trui of plaid (opnieuw : geen prints!). Je kan hier naar hartenlust combineren met stoffen en sjaals. Vaak heeft zo'n mand scherpe randen, dus die trui/sjaal dient ook om de baby te beschermen. Is het ding HOOG, leg dan onderin iets zwaars voor de veiligheid. Plaats de schaal/mand op een mooie ondergrond, want de vloer komt mee in beeld.
Baby's liggen graag in zo'n mand, maar willen zich dan wel graag nestelen in een eigen pose. Je kan hen helpen door een paar sokken op te rollen tot zachte bolletjes, en die onder de zachte deken/sjaal als propjes te plaatsen om de baby in de pose te ondersteunen. Fotografen hebben hier speciale kussentjes voor, maar sokken werken net zo goed!
Dit is eigenlijk de gemakkelijkste pose met 1 van de ouders : kontje tegen de borst, voetjes gekruist, steun in rug en hoofdje. Opgelet met de oortjes, want voor je het weet heb je totaal verkreukt - de baby voelt dat niet, maar mooi is anders! En let vooral op de vele variaties zonder dat je de baby stoort.
Wees ook vooral niet bang van sterke closeups. Bij deze pose moet je ook goed opletten op de kleding. Zorg ervoor dat die niet opgepropt zit, en dat Mama's schouderbandjes (van bh) niet tevoorschijn komen. Doe je deze pose met een blote baby, dan heb je nadien gegarandeerd een natte bh ... door de baby naar je toe te trekken, oefen je namelijk wat druk uit op de blaas van de baby (hahaha).
Terwijl de baby op het bed of in de mand ligt, mag je 1 ding zeker niet vergeten : closeups van de details! Hierbij zijn de voetjes meestal favoriet.
En - ik kan het niet vaak genoeg herhalen - let op de achtergrond!
Heb je een zwarte of heel donkere achtergrond? Dan kan je dit proberen : zorg dat je allebei korte of lange zwarte mouwen hebt. De voetjes hou je geplooid door ze tegen Papa's borst aan te drukken, maar let op dat er geen voetje verdwijnt achter een plooi van zijn T-shirt.
Dit doe je uiteraard niet zonder pampertje! Niet makkelijk, maar ONDER de jurk kan je van alles verstoppen, zoals een zacht kussen, een pamper en sokken-bolletjes om de baby te ondersteunen ...
Dit kan je gewoon in het babybedje proberen, mits dat geen drukke prints heeft. Fotografeer je een baby met een knuffel in de armen, vermijd dan dat de knuffel groter is dan de baby.
Deze kan je gewoon nemen in de zetel, na een voeding. Let wel op het licht : richt het gezichtje van de baby naar het licht. Let ook op de achtergrond en leg desnoods een deken/doek over Mama's knieën.
Tot slot nog enkele heel algemene opmerkingen :
Fotografeer in de hoogst mogelijke resolutie. Check je instellingen! Als je een p-r-a-c-h-t-i-g-e foto schiet in lage resolutie, dan heb je achteraf spijt als haren op je hoofd, want je zal die NOOIT aan de muur kunnen hangen!
Denk niet bij elke kleine tegenslag, bij elk foutje of bij een slechte achtergrond : "dat kan gephotoshopt worden". Dit is een fabeltje! Je gaat geen fotograaf vinden die bereid is om jouw mislukte foto om te toveren tot een meesterwerkje. Bekijk dus de foto grondig en als er iets mis is, dan fotografeer je die foto opnieuw.
Waag je niet aan gevaarlijke poses. Balanceer de baby niet op 1 arm, probeer een baby van 2 weken oud niet recht te laten zitten. De "zwevende" of "zittende" poses die je op de websites ziet van professionele fotografen zijn "composites" of samengestelde foto's, of ze zijn gemaakt op een zwart kussen en niet "hangend in de lucht".
Wees RUSTIG. Baby's kunnen stress ruiken en doen dan extra hun best om jouw fotoshoot in de soep te laten lopen. VOLG DE BABY, want het is best mogelijk dat een pose die de baby uit zichzelf aanneemt, een supermooie foto oplevert!
en tot slot : KEEP IT SIMPLE. Het gaat om jouw baby, niet om de kleding en accessoires.
Hieronder nog een prachtig voorbeeldje : een foto, tijdens de eerste lockdown genomen door een Mama van haar newborn dochtertje (na het lezen van deze blog).
Mijn aller-allereerste zwangere buik voor de camera was van mijn sympathieke collega Leen. Dat was in 2005 - ik werkte nog bij Interbuild en had nog geen studio, geen flitslampen, en totaal geen verstand van zwangerschapsfotografie.
De "shoot" ging door in de logeerkamer en het licht kwam uit 2 bloedhete halogeenlampen (arme Leen!).
Fotograferen was toen nog een pure hobby, en ik koos mijn onderwerpen lukraak : huisdieren, insecten, voeding, stillevens, natuur - van specialisatie had ik nog nooit gehoord.
Vanaf 2006 begon ik te fotograferen voor de beeldenbanken, werd ik zelfstandige in bijberoep, en startte ik thuis een fotostudio. Maar nog steeds waren de onderwerpen zéér divers, en tot eind 2011 waren de zwangere buiken op 1 hand te tellen ...
In 2012 echter zei ik Interbuild vaarwel, en begon ik de stockfotografie te combineren met een portretstudio. Reeds de 2e fotoshoot na mijn start in hoofdberoep was een hoogzwangere Mama met man en dochtertje Yana.
Ik had nog totaal geen garderobe, stoffen of accessoires, maar ik had al wél mijn teddybeer! Die is er nu nog, en hoewel ik meer dan 12 kleine en grote knuffels heb, hij blijft mijn favoriet.
Deze foto van de mooie Caroline van de zomer van 2012 - de 15e zwangerschapsfotoshoot - staat nog steeds op mijn website. Ik geloof nog steeds dat het deze foto is die de stroom zwangere klanten een enorme duw in de rug heeft gegeven.
Iedereen wou deze pose doen, iedereen wilde dat mooie licht. Ik ben Caroline nog steeds dankbaar voor haar toestemming om de foto online te zetten!
Marijn was de 50e zwangerschapsfotoshoot. Dat was in 2013 en nu was het al héél duidelijk te zien in welke richting de studio aan het evolueren was. Niet alleen waren de meeste fotosessies buik&baby shoots, maar ook de investeringen gingen uitsluitend in die richting : kanten kleding en stoffen en lingerie. En - zoals op de foto van Marijn - zelfs een deel van mijn eigen kleerkast verhuisde richting studio ...
Vanessa poseert hier met haar buik en ... jawel, daar is de teddybeer weer! Zij was mijn 100e zwangere buik in de studio.
Buik nummer 150 was van Kirby, en hier kan je zien dat de investeringen steeds verder gaan. Mooie haarkransen, zachte stoffen en professionele achtergronden ... maar er werd ook veel tijd en geld gestoken in opleidingen en workshops. Teveel om op te noemen, maar voor zwangerschapsfotografie steken die van Lindsay Adler (licht), Sue Bryce (poseren) en vooral ook Ana Brandt er met kop en schouders bovenuit.
Benita was de 200e zwangere buik in de studio. Zij was een terugkerende klant want Grote Zus was hier ook al geweest - zowel in de buik en als newborn baby'tje. Fotoshoots met peutertjes en kleutertjes zijn altijd heel spannend, want gaat de kleine rebel wel meewerken? Grote Zus was behoorlijk baldadig tijdens de shoot, maar was wél bereid om haar buik te vergelijken met die van Mama .... allez, voor 3 seconden dan ...
De 250e buik - een mijlpaal in 2018 !
De her en der hangende kleding is nu verzameld aan een groot stalen kledingrek, en zelfs daar kan ik nog amper mijn hand tussenkrijgen. De tientallen haarkransen krijgen gezelschap van gouden en diamanten kronen. De lingerie wordt uitgebreid met op maat gemaakte sets van topje en slip. En ondanks dat blijft er altijd nog tijd over voor eenvoud, want simpelweg zwart op zwart - zoals deze foto - blijft altijd mooi en tijdloos.
En dit is ze dan : de 300e buik! Marijke draagt hier de rode jurk. Geen kant of tierelantijntjes - gewoon een heel eenvoudige jurk, die ik al zeker zes jaar in de studio heb, maar meer heeft een mooie zwangere vrouw niet nodig hé?
Dank aan alle zwangere Mama's voor het vertrouwen in studio Anyka, en voor alle gezellige en creatieve fotoshoots die we samen mochten beleven!
]]>- Ja, je hebt natuurlijk een badje nodig, en niet zomaar een badje van de babywinkel, maar een fotogeniek badje. Je moet dus op zoek naar ofwel een "vintage" babybadje (zoals ik gebruik), ofwel een oude zinken teil, of een witte, ronde email teil.
- Dat badje moet niet alleen fotogeniek zijn ... maar best ook heel stabiel. Je wil toch geen overstroming in je studio !
- Je hebt tijdens de shoot waarschijnlijk al veel kleurrijke foto's genomen, dus nu kan het wat rustiger qua kleuren. Een wit badje met natuurlijke kleuren als achtergrond geeft supermooie foto's.
- Iets minder saai kan je het maken met attributen als : een natuurspons, 3 gele eendjes, een houten badborstel, schelpen (groot genoeg dat ze niet in de mond passen), een groot stuk zeep, een stapeltje handdoeken ... zo creëer je een "badkamer" effect.
- Met zeep of badschuim best even oppassen en vooraf aan Mama vragen of het kleintje geen allergieën heeft ?
- Tip : geef niet meteen alle speelgoed tegelijk aan de baby. Die wil natuurlijk met alles tegelijk spelen en dan krijg je drukke foto's. Als je de spulletjes 1 voor 1 geeft - en het vorige speeltje weer wegneemt - krijg je mooie foto's en blijft de kleine langer geïnteresseerd.
- Het allerleukst, zowel voor leuke foto's als voor de baby zelf : bellen blazen! Papa of Mama blazen buiten beeld bellen in de richting van de baby. Begin echter niet zomaar in het wilde weg te blazen, want dan snapt ie totaal niet waar al dat leuks vandaan komt. Ga net buiten beeld vlak voor het kleintje zitten en blaas op het ogenblik dat ie in jouw richting kijkt.
- Stop niet met fotograferen als de baby uit het badje wordt gehaald. Zodra hij afgedroogd is, wikkel je hem in een mooie handdoek, liefst zo ééntje met een ingebouwde muts/kap = nog meer leuke foto's!
Wat is het wrappen van een newborn baby eigenlijk ?
Kort gezegd : een baby wrappen is het inbakeren van een kleintje, maar dan op een decoratieve, fotogenieke manier. Thuis doe je dat vaak met een speciale inbakerdoek, waardoor het "volume" van de baby wel heel erg groot wordt. In de studio wordt de wrap veel strakker aangebracht, met veel mooiere stoffen en texturen, vaak zelfs met ingewikkelde vouw-patronen, waardoor de baby een prachtig "bolletje" wordt, wat mooie foto's oplevert.
Vindt een baby een wrap niet vervelend ?
Nee, integendeel, de gemiddelde newborn baby vindt het zalig om stevig ingebakerd te worden. Het herinnert hem/haar aan de periode vlak voor de bevalling, toen hij/zij bijna geen plaats meer had in de buik. Die beperkte bewegingsruimte geeft het kindje een lekker veilig gevoel. De belangrijkste reden om te wrappen is en blijft dan ook : baby zo snel mogelijk in slaap krijgen.
Wat zijn de voordelen van wrappen ?
De baby valt sneller in slaap, zodat de fotoshoot sneller kan starten. De pamper kan aanblijven, want die zie je niet onder de wrap, dus minder vieze accidentjes. Het kleintje kan slechts heel beperkt bewegen, dus "poseren" is amper nodig, zodat de fotoshoot vlotter verloopt. De overgang van de ene "prop" naar de andere (bv. van een bedje naar een antieke emmer), kan probleemloos gebeuren zonder baby wakker te maken. Mama- en Papaposes hebben weinig uitleg nodig, want het kleintje zit al veilig in een "pakje". Door dit alles duren fotoshoots met een wrap-baby veel korter, en is het voor de fotograaf zelfs mogelijk om twee newborn shoots op 1 dag te doen!
Waarom wrap je de baby dan niet gewoon de hele fotosessie ?
Tja, als je het mijn klanten vraagt, krijg je unaniem hetzelfde antwoord : ze willen zo graag "pure" foto's van het kindje, helemaal bloot, of met alleen een haarbandje/mutsje en eventueel een los dekentje. Zelfs bij een wrap waarbij je zowel handjes als voetjes kan zien, verkiezen ze toch nog een Mama- of Papapose met volledig naakt baby'tje, en ze nemen er de viezigheid dan met liefde bij. Ik waarschuw de ouders natuurlijk wel dat de shoot dan langer duurt : vooral aan het begin van de fotosessie moet de baby volledig natuurlijk in slaap vallen, zonder hulp van een wrap. Dus eerst voeden, en dan lekker in slaap vallen op Papa's borst, na het boertje. Sommige baby's maffen binnen de 5 minuten, anderen hebben daar een UUR voor nodig, zonder dat we 1 foto kunnen nemen ... geduld is een mooie deugd ...
Wanneer wordt er bij studio Anyka dan wél gewrapped ?
Bij het begin van de shoot start ik met een "halve" wrap, zoals op deze foto. Die wrap gaat er echter af zodra het kleintje vast slaapt, en de volgende pose is al helemaal bloot.
Een volgende situatie doe ik ALTIJD met een wrap : als een Grote Broer of Zus met de baby moet poseren terwijl hij/zij zelf nog erg jong is. Je kan van een tweejarige (of jonger) niet verwachten dat hij de baby op de correcte manier ondersteunt of in de juiste pose houdt. In dat geval helpt een wrap de foto mooier maken, en de baby krijgt extra bescherming tegen onverwachte peuter-bewegingen.
Tot slot is er de Mama-pose op de vloer : hier ligt Mama in een houding waarbij ze de baby niet goed kan zien, zodat het ook moeilijker is om het kleintje in de juiste houding te blijven vasthouden. Is het kindje dan ook nog klaarwakker, dan wordt die pose er niet makkelijker op. Een wrap brengt dan de uitkomst (en die gaat er prompt weer af als het kleintje in slaap valt).
Kortom : wil je een snelle newborn shoot en vind je wrappen mooi? Kijk dan in de portfolio van de fotograaf, want daar krijg je meteen zicht op zijn/haar stijl en manier van werken. Hou je helemaal niet van wrappen en wil je "puur natuur" babyfoto's? Kies dan geen fotograaf met een portfolio van 80% baby'tjes in wraps ... Check ALTIJD de portfolio van de gekozen fotograaf - dit heeft eigenlijk niks met wrappen te maken - je kiest immers een fotograaf voor zijn stijl, of het nu gaat om zwangerschapsfotografie, newborn shoots, trouwfoto's of communiebeelden!
Mama was er meteen voor te vinden om er een prachtige droomfoto van te maken.
Tijdens de baby shoot was het poseren dit keer echt niet moeilijk. We legden Max op een zwarte deken, op zijn rug, en lieten hem z'n gang gaan. Als zijn armen en beentjes zich uitstrekten, nam ik verschillende foto's. Ik zorgde er wel voor dat het licht van 1 kant kwam, om het achteraf "echter" te laten lijken.
Na de fotoshoot heb ik Max helemaal in photoshop uitgesneden (foto hiernaast).
Heel saai natuurlijk, we hebben nog een sterrenhemel nodig, en vooral ook : een prachtige aarde.
Op mijn computer staan kleine plugins - programmaatjes die samenwerken met photoshop. Met "LunarCell" en "Glitterato" van Flaming Pear creëerde ik een zeer realistische aarde, een maan en een sterrenhemel met miljoenen sterren.
De melkweg durfde ik niet toevoegen, want ons fotomodel heeft een lactoseallergie ...
Vooral de aarde vind ik prachtig gelukt. Die sterrenhemels gebruik ik trouwens wel vaker, zelfs bij zwangerschapsfotografie.
Nadat alle onderdelen gemaakt en uitgesneden waren, moest het nog allemaal mooi bij elkaar passen. Een dik uur photoshop dus. Toen het klaar was, vond ik dat er iets ontbrak. Nevel! Dus dat ook nog even toegevoegd met een mooie brush.
Hier is het eindresultaat!
]]>
Nu ga ik meestal niet meteen shoppen bij elk themaverzoek van baby-ouders. Papa's en Mama's komen immers op zéér originele ideeën voor babykamertjes, en als ik elke keer olifanten, giraffen, vlinders en disneybeesten moet gaan kopen, dan is de studio in een mum van tijd een dierentuin.
Ik had echter wel een bundel tropische bladeren liggen - namaak natuurlijk - waarmee ik iets in elkaar kon knutselen. En dankzij het feit dat ik jarenlang bloemschikken als hobby had, vond ik ook nog veel groen ijzerdraad, gutta percha en rendiermos in de kast.
Aan de slag dus! Twee uurtjes later lag er een mooie ronde krans klaar, met tropisch groen en een paar orchideeën die ik nog had liggen. Die krans monteerde ik op het grote baby-nest - niet mijn kleine baby-nestje, want ik had net gehoord dat mijn klantje 54cm lang was. Het nest vulde ik met zachte wol in donkergroene tinten, en ik hield nog wat reserve wol over om indien nodig het babyhoofdje te steunen.
Dit is het eerste test-shot, recht naar beneden gefotografeerd. Jules doet alsof hij braaf aan het slapen is, maar in werkelijkheid produceerde hij meteen al een heleboel viezigheid, recht in mijn mooie jungle. Dus even de tropische sfeer onderbreken voor een noodprocedure met natte doekjes!
Dit kwam al veel dichter bij hetgeen de ouders op het oog hadden. Tegenlicht, en veel meer diepte, maar het kon nog beter, want met meer voorgrond en achtergrond zou dat diepte-effect veel sterker kunnen!
Het eindresultaat! Door vlak voor mijn lens wat groene wol te houden wordt een "doorkijkje" gemaakt, en in photoshop heb ik achteraf nog wat onscherpe bladeren toegevoegd in de achtergrond. Lijkt hij zo niet op een mini-junglebaby ?
]]>
Al vele jaren hangt er hier in de hal een prachtige canvas van een baby'tje op mijn handdoekenstapel. Na al die jaren is die foto nog steeds niet verkleurd. Mijn leverancier heeft dus perfecte kwaliteit geleverd.
Ook de aluminium dibonds in de traphal hebben hun kleuren perfect bewaard. Kleurechtheid is dus geen criterium om te beslissen of je een canvas of dibond wil. Waarin liggen de verschillen dan wel ?
Kijk eens naar dit canvas : de foto is perfect gecentreerd, en er zit geen enkel detail dichtbij de rand van de foto. Voor een canvas is dat heel belangrijk, want een deel van de foto wordt om de houten latten heen geplooid. Zit er een belangrijk detail dichtbij de rand, zoals bv. het oor van de baby, dan ben je dat kwijt.
Bij goedkope canvassen van warenhuisketens zijn die latten amper 3 cm dik en ben je dus minder foto kwijt ... maar 3 cm is héél smal, en je kan erop rekenen dat je muurdecoratie al na een jaar begint door te buigen, en dan krijg je "bobbels" in je mooie foto. Want als het doek niet mooi gespannen staat, dan lijkt het nergens op.
Topkwaliteit canvassen hebben veel dikkere latten, en dat kost je 7cm van je foto, aan alle 4 de zijden. Is het een supergroot canvas van meer dan een meter breed, dan valt het verlies nog mee, maar ga je voor een kleintje van 40x40cm, dan is 2x7cm verlies wel héél erg veel.
| Canvas | Dibond |
|---|---|
|
- 7cm verlies aan alle zijden |
- geen verlies |
|
- zachte uitstraling, geschikt voor landelijke, antieke, of vintage interieurs. |
- haarscherpe weergave, geschikt voor moderne hedendaagse interieurs. Afstand tot de muur is 1cm, wat een modern effect geeft. |
|
- volledig mat, zal nooit spiegelen |
- matte afdruk mogelijk, maar best niet ophangen in direct licht, zeker niet als het een donkere foto is. |
|
- hoeken zijn kwetsbaar. Foto wordt afgedrukt op doek. |
- Alleen geschikt voor hoge resolutie foto's van topkwaliteit, want fouten en ruis zijn snel zichtbaar. |
Dibonds zijn gemaakt van 2 lagen aluminium met een kunststoflaag daartussen. Ze zijn geschikt voor ALLE soorten foto's van hoge resolutie, zowel donker als licht, en er is geen verlies aan de randen. Kies je voor een matte uitvoering, dan zal de foto niet glimmen, maar een dibond (zeker geen donkere foto) hang je best nooit in direct zonlicht.
Deze foto van moeder en baby is geschikt als dibond, maar niet als canvas, want de pink van de Mama en een deel van haar haar en schouder zouden verloren gaan.
Qua gewicht zijn zowel canvassen als dibonds heel makkelijk op te hangen, want ze wegen allebei heel weinig en worden geleverd met een ophangsysteem. Na levering behandell je beide best met de nodige voorzichtigheid want canvassen zijn van doek, en dibonds zijn van aluminium. Aluminium is een zacht materiaal, dat je best niet dagenlang tegen een muur laat leunen. Je wil immers niet dat het gaat doorbuigen!
Wat is nu de beste keuze? Kijk eerst naar je interieur : hangen er reeds andere canvassen? Dan blijf je best bij een canvas, zodat alles mooi bij elkaar past. Hangt er nog geen andere decoratie, kom dan eens hier in de traphal kijken wat je het mooist vindt, en hou ook rekening met de stijl van je interieur.
]]>
Newborn fotografen gebruiken een heleboel kleine technieken en hulpmiddelen om een kindje te laten ontspannen en in slaap te krijgen ... maar die tips werken natuurlijk niet alleen in de studio. Sommige zijn zelfs zo oud als de mensheid.
Hoe krijg je zo'n pasgeboren baby dan snel in slaap? Door hem te herinneren aan die fijne tijd in de buik!
Voor een slapend baby'tje heb je een paar heel logische feiten nodig : een vol maagje, (een beetje) moe zijn en liefst ook wat slaperig. Dat lukt NOOIT als de ouders gespannen zijn vanwege de baby shoot, dus beste ouders : RELAX ! Praat rustig, maar praat wel VEEL, want sinds de baby werkende oren heeft (dat is ongeveer halverwege de zwangerschap) kent hij/zij jullie stemmen, en weet ie dus precies wanneer jullie rustig of zenuwachtig zijn.
Andere geruststellende geluiden zijn : de stofzuiger, haardroger, wasmachine ... die hebben als gemeenschappelijke factor dat ze lijken op het suizende geluid van Mama's bloedstroom. Juist, dààrom reageren baby'tjes altijd positief als wij "shshhhhh" in hun oortjes sissen : ook dàt geluid lijkt op het bloed van Mama in haar aders. Dat sissen mag best luid zijn, een kindje is heel wat decibels gewend daarbinnen in die buik. Als het 's nachts dan ineens doodstil is in zijn slaapkamertje ... wordt ie daar helemaal onrustig van. Pasgeboren baby'tjes houden helemaal niet van stilte. Fotografen gebruiken vaak een Baby Shusher, maar elk "white noise" machientje is prima!
En zo komen we eigenlijk op de kern van de zaak : alles wat het kleintje herinnert aan die fijne tijd in de buik, wordt nà de geboorte als geruststellend ervaren. Of dat nu geluiden zijn, bewegingen of aanrakingen - het werkt allemaal.
Bewegingen? Natuurlijk, want geen enkele zwangere vrouw "sluipt" 9 maanden door het leven. Nee, ze rent naar de tram, loopt trappen op en af, bukt zich op iets op te rapen, gaat zitten en liggen ... kortom : een baby is superveel "gewiebel" gewend, en vindt het dus na de geboorte zàlig als je met hem wiebelt, rondloopt, wiegt en zelfs danst! Alles wat wiegt of wiebelt is goed, maar ritmisch is nog fijner! Onnodig hierbij te vermelden dat dit dient te gebeuren met degelijke steun voor het hoofdje hé.
Aanrakingen? Baby's worden tijdens de zwangerschap toch niet aangeraakt? Nee, dat klopt, maar zodra een baby gedraaid is, en bijgevolg ondersteboven in de buik zit, ligt hij met z'n kontje tegen het hart van de moeder. Hij voelt dus constant "klopjes" tegen zijn kontje ... Logisch dus dat "klopjes op het kontje" (of beter gezegd : tegen de pamper), een baby meteen rustig maken! Hetzelfde geldt trouwens als je de baby op je borst legt : hij voelt je hart kloppen en denkt hé, dat ken ik!
Nog een tip die de baby herinnert aan de "tijd in de buik"? Inbakeren! Vooral de laatste maand zwangerschap heeft het kleintje niet veel plaats meer in de buik. Met inbakeren beperk je opnieuw de baby in zijn bewegingen, net zoals in de buik.
Inbakeren, klopjes op het kontje, wiegen en shhhhh sissen zijn dingen die wij instinctief doen bij een huilende baby, vaak zonder eraan te denken dat dit rechtstreeks verband houdt met de tijd voor de bevalling. Een fopspeen werkt ook, maar daar moet een baby'tje de eerste weken nog aan "wennen". Fopspenen worden tijdens newborn shoots daarom niet zo vaak gebruikt (tja, en ook wel omdat ze niet zo fotogeniek zijn hé!).
1 ding hebben ze allemaal gemeen : ze zijn allemaal kleine wondertjes, en ieder baby'tje is het mooiste kindje van de hele wereld.
Het mooiste baby'tje ? Absoluut, maar een fotoshoot is een momentopname, en de huid van een pasgeboren kindje moet nog heel erg wennen aan die droge lucht buiten de baarmoeder. Een gloednieuw babyhuidje ziet er daarom elke dag anders uit : vlekjes, huidschilfertjes, pukkeltjes en krabwondjes verschijnen en verdwijnen continu. Logisch dus dat je die als fotograaf met photoshop wegtovert, want een pukkeltje dat 1 dag later vanzelf verdwijnt, laat je toch niet op de foto staan ?
Over andere zaken verschillen de meningen van de ouders wel degelijk. Sommige zaken horen sterk bij het "newborn" zijn, maar verdwijnen pas na enkele weken : zo hebben bijvoorbeeld alle baby'tjes "babydons", oftewel superzachte lichaamsbeharing, die bij donkere kindjes natuurlijk sterker zichtbaar is. Gaat het om een meisje, dan vindt de ene Mama dat doodnormaal en schattig, maar de andere wil het graag weg-gephotoshopt zien. Hetzelfde geldt voor de bekende "ooievaarsbeten" : vuurrode vlekken (meestal op de oogleden). Moedervlekken komen niet veel voor bij newborn baby'tjes, maar worden uiteraard nooit verwijderd.
Minder bekend is de archipelvlek of mongolenvlek. Dat heeft niets te maken met het Down syndroom, maar wel met Aziatisch of Afrikaans bloed. Zo'n vlek ziet eruit als een behoorlijk grote blauwe plek, vaak op het kontje, en verdwijnt vanzelf na enkele maanden. Hier vraag ik altijd nadrukkelijk of de vlek met photoshop verwijderd moet worden of niet - het is immers eigen aan de afkomst van het kindje ...
Tot slot is er nog ... het navelstompje. Dat is er tijdens de newborn fotoshoot meestal nét afgevallen, maar niet altijd. Geen probleem voor de fotoshoot zelf natuurlijk - bij de meeste poses ligt het kindje op de buik en is het stompje niet eens zichtbaar. Op de foto's waarop het wél zichtbaar is, doe ik ... niets. Wat zou ik kunnen doen? Digitaal verwijderen? Dan zou er iets voor in de plaats moeten komen ... ik kan toch moeilijk het naveltje van een ander kindje digitaal transplanteren ? Bovendien zie je aan dat stompje hoe "nieuw" het kindje nog was op de dag van de fotoshoot.
De grootste photoshop uitdagingen zijn de "details" die bewaard moeten blijven. Sommige kindjes hebben sterk tranende oogjes, zelfs een beetje ontstoken, en het is niet eenvoudig om de traantjes of het ontstoken vocht te verwijderen en het oogje zelf, inclusief de wimpertjes, intact te houden.
Photoshop of géén photoshop - alle discussie is welkom, maar uiteindelijk zijn het de ouders die de keuze maken voor hun eigen kindje. Mijn persoonlijke motto is : toon het kindje op de foto zoals de ouders het zich later zullen herinneren. Huidschilfertjes, pukkeltjes of ontstoken oogje(s) zijn ze immers heel snel vergeten, maar de schattige huidplooitjes, het pruillipje, de lange wimpertjes en vele andere details moeten we voor altijd bewaren.
]]>
Niet mogelijk om ze allemaal te tonen, maar deze kleine selectie is al super vertederend!
Laten we voor de verandering eens beginnen met de pasgeboren jongentjes. Ik ben helemaal verliefd op het olijfkleurige rompertje, maar ook de kerst outfit en het mouwloze setje zijn superschattig (en heel gemakkelijk om aan en uit te doen, dat zullen mijn modelletjes zeker waarderen).
Bij de meisjes komt er altijd kant aan te pas, maar wel "zacht" kant, niet van dat spul dat kriebelt. Hier 2 voorbeeldjes van wat er nieuw is binnengekomen, lekker zacht en stretchy, en heel "girlie".
Ik heb ook een stuk of 8 nieuwe haarbandjes binnen - dit zijn mijn favorieten. Ook weer in stretch uitvoering, want het ene babyhoofdje is het andere niet hé.
Dit is een "slimme" topper : geschikt voor baby'tjes, tweelingen, drielingen en vierlingen! Door de broekjes, rokjes enz onderling te verwisselen kan ik een heleboel combinaties maken : een tweeling meisjes, 2 jongens en een meisje, 2 meisjes en 2 jongens ... tel zelf maar hoeveel mogelijkheden er hier liggen!
Tja, hier kan je natuurlijk oneindig veel mee doen. Mijn allereerste favoriet, het egeltje, ligt er natuurlijk ook nog bij, maar mijn verzameling mini-knuffeltjes begin nu echt de spuigaten uit te lopen. Naar een olifant was ik heel lang op zoek - favoriet bij héél veel mensen. Door die lastige slurf is een knuffelolifant echter heel moeilijk te fotograferen (z'n pose hier op de foto trekt ook al op niks). Bij verschillende knuffeltjes heb ik trouwens een bijpassende babyoutfit (of mutsje) : bijtje, lieveheersbeestje, kikkertje, hertje, vosje, konijntje, egeltje, gingerbread mannetje, leeuwtje, sneeuwmannetje, lammetje ... sinds kort ook nog een girafje. Nu ben ik nog op zoek naar een uiltje. Prima materiaal om te gebruiken bij het maken van nieuwe droomfoto's!
Nog even tijd om droomfoto's te kijken? Blader dan hier maar eens door : droomfoto's
Waarschijnlijk komt dat omdat je voor boudoir een groot bed en een mooie zitbank nodig hebt, twee dingen die behoorlijk in de weg zouden staan tijdens een fotoshoot met een newborn baby'tje in dezelfde studio.
De boudoir studio (een benedenkamer in de garage) is de laatste tijd gedegradeerd tot rommelkamer en staat vol met babyspullen, dekens, manden en dingen die-ik-misschien-ooit-nog-kan-gebruiken. Tussen al die dozen en zakken stond een prachtige "chaise-longue" en een dubbel bed, netjes afgedekt tegen het stof.
Toch maar de knoop doorgehakt, en de mooie chaise-longue 2 verdiepingen omhoog gesleurd. Die prijkt nu op de plaats van de antieke-kist-waar-niemand-op-mag-zitten. Die kist is nu weg uit de studio, en dat is fijn want nu moet ik nooit meer dreigend kijken als er weer eens een klant een loodzware tas met kleding op mijn mooie kist wil zetten. Alweer een zorg minder.
De eerst volgende hoogzwangere Mama die iets méér wou dan de traditionele zwangerschapsposes mocht het bankje uitproberen. Puur tegen een zwarte achtergrond, of bedekt met een zeer echt lijkend dierenvel (dat dierenvel is trouwens ook heel mooi gewoon op de vloer).
Supermooi is ook de witte vitrage in combinatie met een wit tapijt. Twee lagen vitrage maakt dat je zowel vóór als tussen de vitage kan poseren, of leunend tegen de muur, of - ook heel mooi : met vitrage op de voorgrond, alsof je een doorkijkje creëert ...
Ook het bed is van de partij, want zwanger en sexy gaan prima samen!
Dat is nu een opblaasbed, voorzien van witte vitrage en romantisch behang, kussens en bedsprei ... je kan écht niet zien dat het slechts een luchtmatras is!
Boudoir Maternity maakt voortaan deel uit van de pakketten die je bij studio Anyka kan boeken. Wel vooraf bestellen (als upgrade), want dat bed klaarzetten doe ik niet op 1 2 3 ...
Interesse? Vraag de brochure aan met informatie en prijzen via het contactformulier! contact
]]>
Mijn eerste baby'tje heette Stijntje :
Stijntje was een heel knappe jongen die zijn ouders en mij meteen na de start van de shoot al liet weten dat je tijdens newborn shoots vieze accidentjes mag verwachten! Dat heeft mij dus duidelijk niet afgeschrikt, want zijn foto's smaakten naar méér. Ik wist toen echter nog niets van newborn fotografie af, had nog geen beanbag of matras, geen mutsjes en accessoires en had nog totaal geen kaas gegeten van baby's poseren.
50 baby'tjes later was ik al aan mijn tweede tweeling toe! Dit zijn Hannah en Heleen, met geslaagde poses zowel bij Mama als Papa, ik was toen zo fier als een gieter!
Baby'tje 100 was de zoon van mijn makeupartieste Sandra. De prop-verzameling begon toen al lekker te groeien, en hij poseerde als een topmodel op mijn antieke koffers.
Een grote sprong verder naar Ilias, newborn kindje nummertje 200, wiens broertje ook al als newborn geposeerd had, enkele jaren daarvóór. Grote Broer Michael hangt hier nog steeds in de inkomhal, slapend op een stapel handdoeken. Ondertussen had ik een heleboel workshops/opleidingen gevolgd, onder andere bij Kelly Brown en Ana Brandt, grote namen in de wereld van de newborn fotografie.
Jubileum 250 heb ik "gemist". Ik besefte pas 3 maand na de fotoshoot dat ik vergeten was om iets te vieren! Niet dat Marie-Lou mij dat kwalijk heeft genomen - kijk hoe rustig en schattig ze hier ligt te slapen in een perfecte "chin-on-wrists" pose - een topmodelletje!
Nog enkele feitjes?
Populairste namen in de studio : Finn, Liam, Lena, Camille/Camilla, Thomas, Robbe, Olivia, Noah, Mathis, Marie, Lilly/Lily, Laura/Laure, Fenna/Fenne, Emiel/Emile ... Zoals je ziet : ouders hebben een duidelijke voorkeur voor korte namen! Handig voor als ze de naam graag in houten blokjes op de buik gefotografeerd willen zien (want toegegeven, dat was een hele klus toen ik "Hannah & Heleen" op 1 buik moest plaatsen!).
Aantal kindjes die helemaal NIETS hebben bevuild of nat gemaakt tijdens hun fotoshoot ... 12 !!! Als je even meerekent, kom je op exact 4% kans dat je kindje GEEN accidentje heeft tijdens de shoot ... Tja, pampertje uit = de gevolgen dragen hé!
De verzameling outfits, mutsjes en accessoires groeit elk jaar aan, maar de laatste tijd komen er ook veel prachtige viltwerkjes binnen, geschikt voor het maken van nieuwe droomfoto's. Onlangs kwamen daar nog een vosje, muisje en uiltje bij. Sommige van mijn droomfoto's werden aangekocht (bv. de bloemenkransen), maar de meeste zijn helemaal van mijn hand. Deze droomfoto hier met het bijtje is nog steeds héél populair :
En dit is dan baby 300 !
Baby'tje 300 heette Anouk en poseerde als een mini-professioneel-fotomodel, of beter gezegd : ze sliep het grootste deel van de fotoshoot, en onderbrak haar slaap alleen even om uitgebreid Papa te bevuilen. Ook met Grote Broer Arno wilde ze graag op de foto, zelfs zonder wrap, zodat haar mooie jurkje perfect in beeld kwam. Grote Broer was enkele jaren geleden ook in de studio geweest als newborn kindje ... maar daar hij zich daar niks meer van herinnert, geloofde hij daar geen woord van!
Dank aan alle Mama's en Papa's voor hun vertrouwen! Vooral ook dank aan de ouders van het eerste jaar, het is immers niet niks om je kostbaarste bezit te leggen in de handen van een onervaren fotograaf! Speciale dank dus aan Anouk en Koen die de spits afbeten met Stijntje, een hele tijd voordat ik het certificaat behaalde bij de "Association for Newborn Photography Safety" ...
Ben je zwanger en wil je ook graag een newborn fotoshoot? Of wil je gewoon baby'tjes kijken? Hier vind je er nog véél meer: babyfoto's
]]>
Deze blog gaat over de "making of" een van mijn recente droomfoto's, met een heel mooi vossen-hoedje, inclusief levensechte staart.
Ik kwam op het idee toen ik Karen op Etsy vond : zij maakte prachtige dierenmaskers. Totaal ongeschikt voor baby'tjes, maar zou ze geen babyhoedje kunnen maken in dezelfde stijl? Dat resulteerde in wekenlang heen-en-weer mailen.
Met voortdurend foto's heen en weer sturen, kwamen we uiteindelijk tot een prachtig resultaat : niet alleen een vossenmutsje, maar ook nog een bijbehorende staart. Toen Lexa in de studio kwam en ik aan Mama Britt voorstelde om de outfit uit te proberen, kreeg ik een enthousiaste reactie : op Lexa's geboortekaartje stond een vosje! Wat een toeval!
Eerst dus de basisfoto van Lexa als vosje retoucheren, en dan haarfijn uitsnijden in photoshop. Niet eenvoudig, want een vos is een harig beestje!
Met droomfoto's kan je alle kanten op, maar dit keer koos ik voor een volledig handgemaakte achtergrond : eerst een groene achtergrond uit het park in Wilrijk.
Daarna een apart gefotografeerde kurk boomstronk op de voorgrond geplaatst :
Ik wou de staart van het vosje uit de holte in de boom laten hangen, dus die staart moest ik apart uitsnijden :
Om het zoveel mogelijk 1 geheel te laten lijken, en meer diepte te geven, voegde ik op de voorgrond nog onscherp gebladerte toe :
Daarna de kleuren nog wat opwarmen, en warme zonnestralen toevoegen ...
En hier is dan het uiteindelijke resultaat van enkele uren werk in photoshop :
Het verhaal klinkt nogal simpel, en ik ben niet in detail gaan uitwijden over schaduwen, photoshop layers en kleureffecten, maar zowel Mama Britt als ikzelf zijn superblij met het resultaat!
]]>
Nu denk je bij zwangerschapsfoto's niet zo gauw aan rook, maar het is een leuk optisch effect, net zoals voiles, dus waarom niet?
Een gewone rookmachine is helemaal niet duur, maar behoorlijk vervelend om mee te werken. De mijne staat al jaren te verkommeren op het terras, simpelweg omdat het teveel voorbereiding en "gedoe" kost om 'm te gebruiken : de dag tevoren niet vergeten ijsklontjes te maken, machine vullen, nattigheid opkuisen, rookvloeistof aanvullen, toestel klaarzetten op een plek waar het niet in de weg staat, en dan tijdens de shoot merk je natuurlijk dat de kabel te kort is, zodat degene die het toestel bedient mee op de foto staat. Ik ben dus geen fan van dat ding.
Maar nu heb ik een mini-rookmachine, zo klein dat ie in mijn hand past, en zonder kabels. Het dingetje is altijd werk-klaar, geen ijsblokjes nodig.
Natuurlijk heeft ie maar een heel beperkte capaciteit - ik moet er geen disco dancing mee gaan bedienen - maar voor wat speelse effecten tijdens een fotoshoot ? Prima!
Tijdens de shoot kan ik gekleurde gels gebruiken voor gekleurde rook, maar als ik dat vergeet is 't ook geen probleem, want in photoshop kan er altijd nog een kleurtje bij.
Hier de foto van Britt met haar mooie buik en veel rook. De rook werd vakkundig geproduceerd door superassistente Lynn, en achteraf heb ik in photoshop de rook van verschillende foto's bij elkaar gevoegd.
Meer buikfoto's kijken? Dat kan hier : zwangerschapsfoto's
Ben je zwanger en heb je interesse in een fotoshoot? Vraag de brochure aan via het contactformulier (en vermeld je uitgerekende datum).
]]>250 buiken? Ja echt! 250 hoogzwangere vrouwen in de studio, en hoewel de aanstaande Mama's altijd flink moe zijn na een middagje poseren, alle fotoshoots met de zwangere buiken zijn probleemloos verlopen. Vaak onderbroken door herhaaldelijke plaspauzes (want oh wat drukt die baby op Mama's blaas!) en soms met lange pauzes om te kiezen ... zeker de laatste 2 jaar, want de hoeveelheid jurken, stoffen, haarkransen en accessoires is schrikbarend gegroeid.
Met zoveel ervaring in zwangerschapsfotografie heb ik het dit jaar ook aangedurfd om mijn internationale erkenning aan te vragen bij de Photographic Societies, en met succes! Hiervoor had ik een panel ingestuurd met uitsluitend zwangere buiken. Wil je mijn panel bekijken? Klik dan hier: Anyka Associate Panel Het is een verzameling van zwangerschapsfoto's waar ik stuk voor stuk supertrots op ben. Nóg meer zwangerschapsfoto's kijken? Die vind je hier: zwangerschapsfoto's
Ere aan Leen Greefs, mijn allereerste zwangere model, die het aandurfde in een geïmproviseerde studio te komen poseren bij een fotograaf die er nog totaal geen verstand van had! Geen van beiden wisten we dat die fotoshoot de start was van een volledige specialisatie!
Die specialisatie startte enkele maanden nadat ik fulltime fotograaf werd, in 2012 : deze foto van Caroline - nog met het oude logo - staat nog steeds als eerste op mijn webpagina, en nog steeds zijn deze pose en belichting een van de meest gekozen foto's. Bedankt Caroline dat ik de foto op mijn website mocht zetten!
Dit is Vanessa, buik nummer 100. Het gooien met de voiles was toen al heel populair, en deze kleur zit nog steeds in de top 3 !
Kirby was buik 150 ! De hoeveelheid kant, chiffon en satijn liep toen al de spuigaten uit ...
Benita, mijn 200e buik - en haar 2e buik - kon profiteren van de voortdurende vernieuwing van de studio. De witte vitrage is nieuw, zodat er nu vanuit een hoek gefotografeerd kan worden ...
De studio is ondertussen gegroeid tot een professionele studio die niet alleen groter is, maar ook voorzien van de beste studioflitsen, een grote keuze aan achtergronden, maar vooral ook met een ongelofelijk grote keuze aan kleding, stoffen, bloemen en ander moois. Als gevolg daarvan duren fotoshoots hier LANG. Klanten hebben al lang op de website gezien dat ze alleen hun ondergoed moeten meebrengen ... en nemen dan ook met plezier ALLE tijd om te kiezen uit wat er allemaal in het kledingrek hangt. Ik maak het hen graag nog moeilijker door elke maand nog MEER stoffen enz. bij te kopen, en mijn "hints" naar de klant om vooral te gaan voor het allernieuwste zijn altijd overduidelijk!
En de Papa's? Tja, die zijn er in alle soorten en maten! Sommige komen binnen met een slachtofferig gezicht en poseren alleen maar omdat ze "moeten" van de zwangere Mama, andere doen enthousiast mee, poseren met plezier en blijken een verborgen talent te zijn bij het gooien van de kleurrijke voiles. Een enkeling ontpopt zich zelfs tot een echte "stylist", staat naast de fotograaf zijn partner-model te inspecteren en corrigeert elk detail, van een kreukje in de kleding tot een wispelturige lok haar ...
Dit is ze dan. Buik nummer 250. Haar naam mocht ik niet noemen, maar haar foto mocht ik wel tonen. Ook haar partner heeft met de voiles mogen gooien, maar met deze foto "zwart op zwart" toont ze hoe mooi eenvoud kan zijn. Geen kleur, slechts 1 lichtbron, een natuurlijke pose ...
Bedankt Mama's, voor het vertrouwen en het plezier om jullie te mogen fotograferen!
Mijn tandarts heeft het ooit heel simpel samengevat : "jij werkt alleen maar met gelukkige mensen" ...
Dat klopt hé!
]]>
Vandaag dus over zwangerschapsfoto's! Paars, of lila, of lavendel ontbrak nog in mijn keuze aan voiles om te "gooien". Ik had al wel paars binnengekregen enkele weken geleden, maar die kleur viel véél te donker uit. Toch écht moeilijk om kleuren te beoordelen op een computerscherm. Dit keer kwam echter de perfecte kleur binnen, en even later ook een glitterstof die er supermooi bijpast. Het ene om een jurk mee te simuleren, of een rok, de lila voile om te gooien of te draperen.
Goud is zo mogelijk nog moeilijker om te kopen, want "metallique" stoffen en stretch gaan niet zo goed samen. En voor zwangerschapsfoto's is stretch toch altijd wel handig. De meest rechtse stof is net binnengekomen en zal zeker helpen om het glamour-effect te verhogen!
Superblij ben ik ook met deze setjes (ja setjes, want bij elke kleur hoort een bijpassende slip) : allemaal in stretch kant, speciaal voor studio Anyka gemaakt, en kort genoeg om lekker met de buik te pronken!
Voor wie niet per se op ELKE foto met de zwangere buik bloot wil, heb ik ook 5 prachtige body's. Natuurlijk weer in stretch kant, van handgemaakte topkwaliteit, in wijnrood (foto), ivoorwit, zalm, mint en zwart. Geen betere manier om je zwangere vormen op de foto te zetten! En zoals je ziet : met bijpassende voilestoffen voor het geval je partner zin heeft om te gooien ...
Tot slot nog even een echt "Mommy and Me" setje voor een peutermeisje en haar zwangere Mama. Ik kan nu gewoon niet wachten tot er hier een aanstaande Mama arriveert met een dochtertje tussen 1,5 en 3 jaar ... Die mogen dan ook direct het andere, zalmkleurige setje uitproberen!
De hedendaagse newborn fotografen starten meestal op de "beanbag" - of dat nu een echte zitzak is, of een stevige matras - en als het kindje een "goeie dag" heeft, dan kan je 7 poses fotograferen ... of slechts ééntje.
Die poses hebben allemaal Amerikaanse namen : ik start meestal met een "womb wrap" (baby'tje ligt in een knusse wrap op de rug, opgekruld zoals in de buik). De pose hiernaast wordt grappig genoeg de Taco genoemd.
De side-pose spreekt voor zich, en Mila doet die hier perfect. Dat geldt echter niet voor alle kindjes, want "netjes" liggen is niet simpel bij deze pose.
De gemakkelijkste pose is de "Bum up" (kontje omhoog), die is zo eenvoudig dat ik 'm zélf nog kan uitvoeren.
Ik eindig graag met de "chin on wrists". Sommige kindjes doen die echt niet graag, en dan slaan we die gewoon over, maar Mila is er een echte krak in.
De 2 resterende poses worden bij studio Anyka niet gedaan, deels uit medelijden met de baby, maar ook omdat ze alléén mogelijk zijn met behulp van photoshop. Het is immers niet veilig om die zonder een steunende hand van een ouder uit te voeren : de "froggy" en de "potato sack" pose (kikkerpose en patattenzak, wat een namen!). Die hand moet dan weer in photoshop verwijderd worden - vaak moeten er zelfs 2 (of meer) foto's gecombineerd worden. Het eindresultaat is leuk, maar wel onnatuurlijk, dus hou ik mij liever aan hetgeen een kindje wél zelf kan.
]]>
Zo verliep het mij ook met de bijenkorf :
Ik had al een hele tijd een echte honingraat en een vintage potje honing, maar toen ik op de antiekmarkt van Tongeren een oude bijenkorf op de kop tikte, toen moest ik er echt werk van gaan maken.
Eerst dus een fotoshoot zonder baby, met de bijenkorf, honingraat, verse zonnebloemen en de pot honing als "modellen". De korf werd in verschillende posities gefotografeerd, want je kan een baby op de buik leggen (bovenop de korf), of slapend op de rug in de korf (gekanteld) enzovoort.
Lex was de eerstvolgende baby, en zijn ouders zagen de schattige bijenkostuumpjes wel zitten. Het ene kostuumpje was eigenlijk een dekentje dat je om de baby heen wikkelt, zodat die rustig kan doorslapen, en het andere was nóg simpeler : een vilten
hoedje en "schildje" dat je op de rug van het kleintje kan leggen. Lex heeft er dus geen last van gehad. Hier zie je mij bezig hem in een bruine wrap te wikkelen, gevolgd door het bijen-dekentje.
Wat liep er dan fout? Ik ben gewoon vergeten hem te fotograferen in de "chin on wirsts" pose, dus kon ik hem achteraf ook niet met z'n hoofdje uit de mand laten piepen. En bij de zijdelingse pose heb ik hem per ongeluk langs zijn verkeerde zijde belicht - maar ik vermoed dat Lex mij dat niet kwalijk gaat nemen. De resultaten vind ik in ieder geval allerschattigst, en zijn ouders zijn superblij met de foto waar hun zoon bovenop de bijenkorf slaapt.
Over een paar weken hoop ik nog een derde bijen-outfit binnen te krijgen ...
]]>Mijn mini-model Alissa was 9 weken te vroeg geboren. Ja dat lees je goed, 9 weken. Na vele weken couveuse mocht ze eindelijk naar huis, en enkele dagen later bezocht ze de studio, 6 dagen vóór haar uitgerekende datum, en met een mooi gewicht van 2,5 kilootjes.
Ze heeft het tijdens haar newborn shoot zo goed gedaan, dat ze een extraatje verdiende. En ik had juist dat schattige egel-pakje binnen. Eigenlijk is het een egel-mutsje + egel-dekentje, dus we moesten haar niet eens plagen met aankleden.
Dit is de geretoucheerde versie van Alissa op het donkerbruine kussen : een mini-egeltje en een micro-egeltje.
Met photoshop belandde ze daarna in een holle kurk-tak (achtergrond gemaakt van echt mos en natuur-materialen).
Hier ligt ze in een nestje. De out-of-focus bladeren geven de droomfoto diepte.
Mijn favoriet is het egeltje dat tegen een vliegenzwam aanleunt. Met de juiste schaduwen en een beetje gras voor haar egelpakje lijkt het net echt?
Meer droomfoto's kijken?
Klik op https://www.anyka.be/droomfotos
Droomfoto's kunnen deel uitmaken van elke newborn fotoshoot!
]]>Child Care Academy organiseert workshops over levensreddend handelen bij baby en kind. Deze workshop is iets wat mij reeds lang interesseert, dus hak ik de knoop door en ga zo'n workshop organiseren hier in de studio.
De datum zal een werkdag zijn, van 18.30 tot 22u. Aantal deelnemers = 6. Doelgroep zijn Mama's van een baby tussen 1 en 12 maand oud, en collega babyfotografen (en ook aanstaande Mama's natuurlijk).
De workshop duurt ongeveer 3 uur en behandelt een hele reeks EHBO onderwerpen : omgaan met een angstig kind en geruststelling, contacteren van hulpdiensten, reanimatie, verstikking, wondverzorging, vergiftiging, koortsstuipen, en zoveel meer.
De deelnemers ontvangen na afloop een "Kind en Gezin attest Levensreddend handelen bij baby en kind". De coach brengt zelf al het nodige materiaal mee om van de workshop een succes te maken. De kostprijs bedraagt slechts 30 euro per persoon incl. btw.
Wie interesse heeft, stuurt een mailtje naar [email protected]. Eventueel erbij vermelden in welke week/weken van de zomer je met vakantie bent. Inschrijven betekent alleen dat je interesse hebt, en verplicht je tot niets. De eerste 6 inschrijvers zal ik contacteren met de uiteindelijke datum. Is er iemand bezet of niet meer geïnteresseerd, dan krijgt de volgende inschrijver de datum aangeboden, tot de workshop volzet is.
]]>
Het zou wat duur uitkomen als je daarvoor elke maand naar een fotostudio zou moeten. Een echte fotoshoot zwangerschap doe je best 4 à 6 weken voor je uitgerekende datum, maar voor een groei-serie kan je niet vroeg genoeg beginnen.
Hieronder 10 tips om zo'n serie thuis te maken!
1. De meest voorkomende fout van alle amateurs : de achtergrond. Een rommelige kamer, of de afwas in de keuken zijn nu niet echt fotogenieke achtergronden, dus ga op zoek naar een plek die meestal vrij van rommel is, met een "kale" muur of een simpel wit gordijn. Vaak is dat gewoon de inkomhal van je woning, of zelfs de buitenmuur.
2. Hou afstand. Ja letterlijk : ga niet vlak tegen de muur staan, maar hou 50cm afstand, zodat je geen schaduw werpt op de muur. Een schaduw kan mooi zijn, maar het lukt je nooit om op alle 9 (of meer) foto's het licht (en dus ook de schaduw) identiek te houden. Beter geen schaduw dus.
3. Je kleding : denk bij de eerste foto al aan de laatste foto ... dus kleding met veel ruimte! Best ook eenvoudige kleding, zonder drukke prints of tekst, want daar raak je snel op uitgekeken. Naakt kan natuurlijk ook, maar wil je later de fotoserie aan familie en vrienden laten zien? Dan best een enigszins "bedekte" pose ...
4. De pose : ook hier ga je best weer voor "simpel", want je moet het 9x op precies dezelfde manier doen. Zet desnoods een kruisje op de vloer (met afplakband) zodat je weet waar je moet gaan staan. Bepaal WAT er in beeld komt : alleen de buik, buik + gezicht, of ook je voeten mee in beeld? Probeer letterlijk om precies dezelfde houding aan te nemen : bijvoorbeeld staand op je rechterbeen, linkerbeen wat doorgezakt, linkerhand onder de buik en rechterhand bovenop de buik, en je blik gericht op je buik (of recht in de camera kijkend). De serie wordt veel leuker als je op de details let!
Nog een kleine tip : zwangere buiken zijn op z'n mooist van opzij genomen, terwijl je staat. Ga je toch voor een frontale foto, zorg er dan voor dat het licht slechts van 1 kant komt : door de schaduw zie je de ronding van je buik veel beter ...
5. Neem de foto op vaste tijden : bv. elke 1e maandag van de maand, of om de 4 weken, en als je ZONDER flits werkt, best ook op hetzelfde uur van de dag, zodat het licht dezelfde richting heeft.
6. Noteer de datum of het aantal weken zwanger. Dat kan gewoon digitaal op je laptop of smartphone, maar je kan het ook in de foto zelf integreren, door een kaartje/bordje vast te houden (en mee in beeld te nemen) met het aantal weken erop genoteerd.
7. De camera moet hetzelfde standpunt hebben. Of het nu een maandelijkse selfie wordt of je vraagt je partner om de foto's te maken, de camera moet op dezelfde hoogte gehouden worden, en op dezelfde afstand van jou. Je zal verbaasd zijn hoe verschillend een foto is als die van een andere hoogte werd genomen!
8. Combineer de resultaten tot 1 foto. Zoek iemand die photoshop onder de knie heeft en maak 1 geheel van je zelfgemaakte serie.
9. Heb je geen zin om alles heel precies te doen, altijd dezelfde houding en kleding ? Geen enkel probleem! Zelfs drukke beelden met het bloemetjesgordijn op de achtergrond zijn beter dan géén foto's. Je kan de tijd immers niet terugdraaien ...
10. Stop niet bij de bevalling ...
Wat?? Oh, je bedoelt dat er nog een babyfoto bij moet? Ja, het is leuk om te eindigen met een foto van jou met de baby op de plek van de buik. Maar dat bedoelde ik eigenlijk niet. Je kan daarna nog eventjes doorgaan : eerst een foto van jouw rest-buik 1 week na de bevalling. Daar ben je natuurlijk niet zo blij mee, maar 1 maand later maak je wéér een foto, en 3 maand later nóg eens. Is er een betere manier om je te motiveren om werk te maken van dat buikje?
]]>
Je kan natuurlijk starten met een aangekochte achtergrond, maar ik maak ze liever helemaal zelf. Hieronder het verhaal van wat er allemaal komt kijken bij "the making of" een droomfoto met een newborn baby'tje.
Met mijn verjaardag kreeg ik van mijn zus een echte honingraat. Dus kocht ik een flinke pot vloeibare honing en goot die (lekker plakkerig) helemaal vol honing.
Met mijn macro-lens nam ik extreme close-upfoto's van de mooie goudgele honingraat. Om de foto zo scherp mogelijk te krijgen, met alle details van de kleine luchtbelletjes, maakte ik gebruik van de focus-stacking techniek.
Er zaten heel veel piepkleine vuiltjes en "artifacts" in de foto - dat heb je nu eenmaal met macro, je ziet véél meer dan je met het blote oog kan waarnemen. Die moest ik dus handmatig wegwerken in photoshop, zodat ik de perfecte basisfoto kreeg.
Tja, dan heb je ook nog een baby'tje nodig hé. Kleine Jana heeft zich als een topmodel gedragen. Dit is de volledig geretoucheerde versie van haar foto. Ze werd frontaal gefotografeerd, zodat ze precies in de honingraat zou passen.
De groene achtergrond hoort natuurlijk niet in de honingraat, dus moest het kleintje in photoshop helemaal uitgesneden worden. Een heel precies werkje, want je moet rekening houden met de haartjes van de baby, en de pluisjes op het vilten bijenkostuumpje.
Om het 3D-effect te versterken, maak ik een "kader" van de honingraat, en ik plaats de baby daar ACHTER. Zo lijkt het of ze IN de honingraat slaapt, in plaats van gewoonweg op de foto te zijn "geplakt".
Honing is doorschijnend, dus dat effect wil ik OOK tonen! Ik plaats één van de luchtbelletjes in de honing vóór de baby, en maak die een beetje transparant, zodat het babykontje er doorheen schijnt.
Een van de voelsprieten snijd ik apart uit, en plaats die vóór de honingraat. Het diepte-effect wordt nu nog groter.
Een composietfoto is pas echt afgewerkt als de schaduwen van de foto correct zijn. Hiermee staat of valt de kwaliteit van een droomfoto. Zonder schaduwen lijkt de baby te "zweven" in plaats van echt in de honing te liggen.
Het eindresultaat!
Net echt ?
]]>
Op zich is er niets gevaarlijks aan een newborn fotoshoot, integendeel : in een newborn studio is alles gericht op de veiligheid van de baby. Premature kindjes kunnen dus gerust komen, tussen 7 dagen en 3 weken "gecorrigeerde leeftijd".
Allereerst even dit : wanneer is een baby eigenlijk prematuur?
De medische wereld gebruikt de term "prematuur" vanaf > 3 weken vroeggeboorte. Dat wil dus zeggen dat een gezond kindje dat 2 weken vroeger op de wereld komt, goed kan drinken en meer dan 2,5 kg weegt, zonder enig probleem een fotoshoot aankan. 2 weken vroeger dan de uitgerekende datum geboren worden wordt immers helemaal niet als "te vroeg" beschouwd.
Dit is helemaal geen "bijzondere" situatie - een groot deel van de baby'tjes komen 1 à 2 weken vroeger dan uitgerekend op de wereld. Als gevolg hiervan komt het regelmatig voor dat een baby in de studio komt poseren VOOR de uitgerekende datum (of nog leuker : OP de uitgerekende datum!).
"Vroeg" is dus geen probleem, maar TE vroeg natuurlijk wel. Bij een bevalling vroeger dan 36 à 37 weken mag het kleintje vaak enkele dagen bekomen in de couveuse, ter observatie. Zodra het gewicht boven de 2,5kg ligt en de baby goed zelfstandig kan eten, mag hij naar huis. Veel ziekenhuizen laten de kindjes zelfs al naar huis gaan op 2,3 kg.
Kan de newborn shoot dan meteen doorgaan na thuiskomst? Dat vergt wat uitleg :
Bij premature kindjes spreekt men altijd over de "gecorrigeerde leeftijd". Dat is gewoon de echte leeftijd min het aantal weken te vroeg geboren. Een baby van 5 weken oud, die 4 weken te vroeg op de wereld kwam, is dus eigenlijk 1 week oud "gecorrigeerd". Je kan dus eigenlijk ook zeggen dat zulke kindjes "langer newborn blijven", en er bijgevolg ook meer tijd is om een newborn shoot te doen. Terwijl ik dat met een op tijd geboren baby zou doen tot uiterlijk 3 weken oud, zal ik veel langer kunnen wachten op een prematuur kindje. Kleine Manon (foto hierboven) was een supermooi baby'tje van 2 maanden oud (echte leeftijd) - ze was echter nog maar 2 weken uit het ziekenhuis, en woog nét 3kg in de studio. Ze heeft zich gedragen als een newborn topmodel - en dat geldt trouwens voor alle vroege kindjes, want die slapen graag en lang ...
Kan je dan met een prematuur baby'tje alle poses doen, net zoals met een op tijd geboren kindje? Is er helemaal geen verschil tussen de fotoshoots?
Dat hangt van het karaktertje af van het mini-fotomodel. En ook aan wat het kleintje gewend is qua lighoudingen. Tijdens een newborn shoot zal een baby vaak op de buik poseren. Liggen op de buik is niet gevaarlijk, SLAPEN op de buik ('s nachts, zonder toezicht) wel. Heeft een kindje gedurende de weken na de geboorte helemaal nooit op het buikje mogen liggen, dan gaat dat zijn natuurlijk opgekrulde houding niet meer zo leuk vinden. Krijg ik dan bij de eerste op-de-buik pose teveel protest te horen, dan schakelen we gewoon over op andere houdingen, die het model wél weet te waarderen. Maar dat is eigenlijk altijd zo : ook als een stevige voldragen kleine van 4,7 kilo laat horen dat hij een pose niet waardeert, dan pas ik de poses aan - de klant is koning hé, OOK als het een héél klein klantje is!
Die klachten zijn aan mij niet besteed, want als ik zwangere vrouwen niet supermooi vond, was ik toch geen zwangerschapsfotograaf geworden hé. Maar als ik maanden na de fotoshoot een Mama terugzie, denk ik toch wel hé, die is een paar kilootjes kwijt!
Ik heb het opgezocht : gemiddeld komt een vrouw 10 tot 13 kilo aan tijdens een zwangerschap, en dat extra gewicht verdeelt zich ruwweg in 1/3 baby, 1/3 placenta en (vrucht)water en 1/3 "lichaamsvet". Het water dat je vasthoudt tijdens de laatste weken voor de bevalling (bv. de gezwollen enkels) raak je na de geboorte redelijk snel kwijt; het lichaamsvet kwijtspelen kan (mag) even lang duren als de zwangerschap zelf.
Hoeveel ben jij aangekomen? En waar kwam het extra vet uiteindelijk terecht? Je heupen, gezicht, voeten ... ?
Voor de nieuwsgierigen : de vrouw op deze foto was niet super lenig, en deed ook niet aan acrobatie als hobby. Ze leunde ook niet met haar voeten tegen het zwarte gordijn. Het "geheim" achter deze foto is ... haar partner, met een zwarte kous rond zijn arm en hand, die haar benen perfect rechthoudt.
]]>
Een babyfotograaf werkt het liefst met slapende kindjes. Logisch, want totaal ontspannen baby'tjes laten zich makkelijk in een mooie pose leggen, en maffen dan rustig door tijdens een newborn fotoshoot.
Tijdens een fotoshoot wordt er weinig gehuild. Immers, alles in de studio is gericht op "in slaap vallen". Als er toch gehuild wordt, is dat meestal uit ongeduld, als het eten niet op tijd klaar is (20 seconden water opwarmen voor de melk is immers véél te lang voor een baby!), of bij krampjes. Niet in slaap willen vallen komt natuurlijk wél vaker voor - vooral bij de kleine koppigaards : de melk is binnen, het boertje is gelaten, de pamper is verschoond en TOCH de ogen wijd open houden!
In Amerika hebben ze daar de 5 s-en voor. 5 technieken die met een S beginnen : Swaddling, Swaying, Shushing, Side/Stomach lying en Sucking. Vrij vertaald : inbakeren, wiegen, sussen, op de zijde of buik leggen en zuigen (fopspeen geven).
Over dat sussen heb ik het in een vorig blogje al gehad : ofwel zachtjes shhhh doen, ofwel (als de baby huilt) even luid sissen als het gehuil van de baby zelf. http://www.anyka.be/blog/2018/1/beste-geluiden-voor-slapende-babytjes
Veel newborn fotografen gebruiken daar een "app" voor met sus-geluiden of white noise, ikzelf gebruik de bekende baby-shusher, dan hoef ik zelf niet de hele tijd sshhhhh te zeggen!
Inbakeren is een kunst op zich en werkt heel kalmerend op de kleintjes. Amerikaanse babyfotografen hebben het makkelijker, vermits de ouders daar minder gesteld zijn op foto's van naakte baby'tjes. Zij kunnen hun fotomodel voor het grootste deel van de shoot ingebakerd houden. Niet alleen gaat de shoot daardoor veel sneller, het scheelt ook nog een hoop was, want de pamper blijft aan!
Bij Belgische ouders moet je als babyfotograaf echter niet aankomen met foto's van hun kindje tot de nek toe ingezwachteld. Geen handjes en voetjes zichtbaar, alleen het hoofdje. Makkelijk, jazeker, maar Westerse ouders willen hun baby'tje van top tot teen in beeld!
Daarom wrap ik altijd met de voetjes bloot (en vaak ook handjes bloot), en alleen als het echt nodig is : bij een héél beweeglijk kindje, of als grote Broer of Zus met de baby gaat poseren, en eigenlijk nog veel te jong is om een baby vast te mogen houden. Op zo'n moment is een ingebakerde baby veel veiliger.
Wiegen heeft weinig uitleg nodig. Iedereen weet dat je een baby niet mag SCHUDDEN, maar wel WIEGEN. Het verschil zit 'm in de nek en de "hevigheid" : zolang het hoofdje gesteund blijft en je rustig beweegt, is het veilig. Eigenlijk is het al voldoende om met de baby rond te wandelen. Dat wiebelt immers ook!
Ook de fopspeen is geen nieuwe uitvinding en werkt fantastisch bij sommige baby'tjes. Maar in de studio zijn ze meestal nog maar 1 week oud en veel kindjes zijn nog niet "verslaafd" aan hun tutterke. Nochtans stimuleert het de zuigreflex van de baby en wordt ie er heerlijk rustig van.
Het minst bekend is de "side/stomach" lying : de baby op de buik of zij leggen. Ik hoor al meteen de reactie van velen : dat is gevaarlijk voor wiegedood! Klopt ... tenminste als je het over onbewaakt slapen hebt! Baby'tjes moeten op hun rug SLAPEN als ze in hun bedje liggen. Maar op de borst van Papa/Mama, op de schoot of arm vinden ze het heerlijk ontspannend om eens op hun buik of zij te mogen liggen. Kraamverzorgsters zeggen dat dit komt omdat ze dan in hun armbewegingen beperkt worden en dus de schrikreflex niet krijgen (zwaaien met de armpjes). Mijn populairste Papa-pose is gebaseerd op deze letter S : Papa heeft de baby op 1 arm en houdt die tegen zijn buik, of - nog mooier - wang tegen wang.
Zijn de 5 S-sen een wondermiddel? Natuurlijk niet. Ze zijn zelfs niet nieuw. Door de eeuwenlange ervaring van vele moeders, kraamverzorgsters en kinderartsen is gewoon gebleken dat deze technieken "effect" hebben.
]]>Zowel babyfotografen als ouders van kleine kindjes voelen hun wenkbrauwen vaak omhoog gaan als ze weer eens een sensatievol paniekverhaal lezen over een baby die blind geworden is door de flits van een smartphone of ander fototoestel. Zo'n hoax-verhaal wordt dan steevast geïllustreerd met een vreselijke foto van een baby'tje met onverzorgde conjunctivitis of oogontsteking. Heel zielig natuurlijk, maar oogjes ontsteken door bacteriën en niet door licht.
Maar goed, we gaan nu geen ingewikkelde medische verklaringen citeren van oogspecialisten, maar we praten wel even over LICHT.
Ten eerste : het is doodnormaal als een kindje (van welke leeftijd ook) met de oogleden knippert als er geflitst wordt. Dat is niet "schrikken" maar een normale reflex, net zoals de zuigreflex, grijpreflex en de Mororeflex.
Verder moet je weten dat een fotoflits gemiddeld niet sterker is dan het normale daglicht overdag, en daar krijgt een baby ook geen gevaarlijke oogziektes van. We praten hier natuurlijk wel over normaal daglicht, en niet over de brandende zon in de zomer, die absoluut niet gezond is voor een baby, zowel voor het tere huidje als de ogen. Baby-oogjes worden dan best beschermd met een parasol, net zoals ze trouwens geelzucht baby'tjes een speciaal oogmaskertje geven als ze uren lang onder de lamp moeten.
Terug naar de fotografie nu : er zijn verschillende manieren om in een studio licht te gebruiken. Ikzelf gebruik studioflitsen, op 1,5 meter afstand van de baby, voorzien van een diffuser (doek om het licht zachter te maken). Flitsen op het fototoestel zelf (zoals bij amateurtoestellen en smartphones) worden in een studio eigenlijk nooit gebruikt - en dat is heel prettig, want als ik een sterke close-up wil maken van de baby, dan kan ik met gerust hart de baby met mijn lens tot op 10 centimetertjes naderen en flitsen ... want mijn flits staat niet op de camera, die staat 1,5 meter verder!
Andere fotografen gebruiken natuurlijk (zon)licht, dat ook heel mooi is, maar op een regenachtige herfst- of winterdag heb je dan wel héél weinig licht. Dan moet je dus kiezen tussen donkere foto's, je ISO enorm verhogen, of extra licht toevoegen. Dat hoeft niet per se flitslicht te zijn : er zijn fotografen die sterk kunstlicht gebruiken (vroeger halogeen, tegenwoordig LED lampen, die veel minder hitte afgeven en bovendien energie besparen).
Nu we het toch over flitsen en ogen hebben, nog even wat over die vervelende "rode ogen" die je soms op een foto ziet. "Rode ogen" zal je in een studio omgeving NOOIT meemaken, want dit probleem heb je alleen bij vaste cameraflitsen. Ze worden veroorzaakt doordat de afstand tussen de flits en de lens te klein is, dus hoe kleiner je fototoestel (met vaste flits), hoe meer kans op rode ogen. Rode ogen zijn trouwens wel lelijk, maar helemaal niet gevaarlijk : het is de weerkaatsing van het flitslicht (in een donkere omgeving) tegen de achterzijde van het oog, een "optisch effect" dus en geen medisch probleem.
Tot slot heeft flitslicht 1 groot voordeel in vergelijking met daglicht : je hebt veel minder kans op bewegingsonscherpte als je flitst. Nu is er bij een slapend pasgeboren baby'tje weinig kans op snelle bewegingen, maar dat heb je des te meer als Grote Broer of Zus arriveert om te poseren. Peutertjes en kleutertjes zitten geen seconde stil, en op dat moment ben ik zó blij met mijn flitslicht!
]]>Het antwoord is voor iedereen anders, maar hieronder toch enkele tips :
Ben je "gezond zwanger" ? Daarmee bedoel ik : loop je redelijk fit rond, beweeg je voldoende, en zonder pijn? Of moet je van de dokter "plat liggen" om welke reden dan ook?
Indien het antwoord ja is, dan kan je een zwangerschapsfotoshoot aan - poseren is best vermoeiend - en dan is de beste tijd 4 à 6 weken voor de uitgerekende datum. Let wel, ik zeg "uitgerekende datum", niet keizersnede of inleiding. Die 4 à 6 weken zijn er uit veiligheidsredenen. Niet omdat ik schrik heb dat de shoot te zwaar zou zijn voor moeder of kind, maar wel om te voorkomen dat de fotoshoot in het water valt door vroeggeboorte. Het zal niet de eerste keer zijn dat een fotosessie niet doorgaat ... omdat de buik weg is! Sterker nog : ik heb reeds verschillende keren kindjes in de studio gehad die 4 weken te vroeg geboren waren, op de normale tijd (5 dagen) naar huis mochten, en 2 à 3 weken vóór de uitgerekende datum als newborn kindje in de studio kwamen poseren.
Ben je niet in topvorm? Moet je "plat liggen" van de dokter, of heb je veel last van rug-, bekken- of andere pijn? In dat geval vraag je aan je dokter of je een zwangerschapsfotoshoot aankunt, EN JE LAAT HET OOK WETEN AAN DE FOTOGRAAF. Als ik op de hoogte ben van enig medisch probleem, dan zorg ik voor poses die niet te zwaar zijn, en ik las korte rustpauzes in tussen ELKE pose.
Verwacht je een meerling? Ja, dan gaan we er nog een maandje bijdoen. Niet alleen omdat tweelingen er bekend voor staan om enkele weken vroeger op de wereld te komen, maar vooral ook omdat een buik met 2 of meer kindjes al behoorlijke proporties aanneemt op 8 à 10 weken voor de uitgerekende datum.
Bij meerlingen is de buik al prachtig rond op 7 maanden - wacht je langer, dan is de shoot ook behoorlijk vermoeiend.
Wil je liever vroeger dan 6 weken? Ja, zo nu en dan krijg ik het verzoek om - zonder medische reden of tweeling - al 2 maand voor de bevalling te komen poseren. Mijn vraag is dan steevast : heb je al genoeg buik? Die vraag geldt dan vooral voor eerste-keer-mama's. Maar de klant is koning, dus wil je vroeger komen - géén probleem - ook deze foto's zullen prachtig zijn. En blijkt je buikje (vooral bij liggende poses) dan toch niet genoeg volume te hebben, dan kan je nog altijd diep ademhalen - dat scheelt weer 3 à 4 centimeters!
Als je eenmaal de datum hebt afgesproken, nog een belangrijke tip : doe die dag niets anders. Maak er een relaxe ochtend van. Zo heb je bovendien nog tijd genoeg om naar de kapper te gaan, en wat extra tijd te besteden aan make-up en nagels. Kom na de lunch naar de studio, en maak vooral geen afspraken voor na de shoot.
]]>
De eerste levensweken hebben ouders vaak de indruk dat hun kindje ALTIJD SLAAPT. In een fotostudio echter wordt een baby’tje regelmatig in een andere pose gelegd, of we doen een leuk mutsje of haarbandje aan … en daar kunnen kindjes van wakker worden. Daarom bestaan er technieken om een baby in slaap te krijgen … en te houden.
Vandaag een blogje over GELUID.
Stilte is taboe. Ik zeg altijd tegen Papa en Mama : babbel maar zoveel je wil, en zonder te fluisteren. Het kleintje kent hun stemmen immers al maandenlang, en als de ouders gezellig zitten te babbelen tijdens het poseren, op normale geluidsterkte, dan wordt ie daar lekker rustig van.
Vergeet niet dat de baarmoeder een lawaaierige omgeving is : als wij onze eigen maag en darmen soms al horen rommelen, dan hoort een ongeboren baby dat véél luider (tot 90 decibel, dus iets luider dan een flinke stofzuiger). Ook Mama’s bloedstroom rondom de baarmoeder maakt een luid suizend geluid. Daarbij komt ook nog alle lawaai van buitenaf, want een buik is nu niet bepaald geluids-geïsoleerd. Muziek, haardroger, deurbel, het geblaf van de hond … de baby hoort het allemaal (vanaf ongeveer 5 maanden zwangerschap). Elke babyfotograaf zal dus – naast de stemmen van de ouders – nog een 2e geluid toevoegen in de studio, en liefst iets dat baarmoedergeluiden simuleert : “white noise” of de nieuwe “baby-shusher”.
Huilt het kleintje? Ook dan kan geluid helpen! Als een baby luid huilt of zelfs krijst, van honger, krampjes of ongeduld, dan hoort hij alleen nog zichzelf, want een krijsende baby kan er wat van! Zachtjes sussen zal dus geen indruk maken, want hij hoort alleen z’n eigen gehuil. Beter is het om je mond op enkele centimeters van baby’s oor te houden en ZEER LUID sssssssssshhhhh te sissen, minstens even luid als het lawaai dat de baby zelf produceert. DAN hoort de baby je wél, en zodra hij begint te kalmeren, kan je zelf zachter gaan sussen.
Sommige ouders brengen het baby-muziekje van de kinderkamer mee en hopen hun kindje daarmee in slaap te krijgen. Daar is het echter nog te vroeg voor tijdens een newborn fotoshoot : hij is reeds maanden gewend aan het baarmoederlawaai, omgevingsgeluiden en de stemmen van zijn ouders, terwijl dat muziekje heel schattig en mooi is, maar hij kent het nog maar 1 week. Blijf het thuis echter zeker gebruiken, want het maakt later deel uit van een geruststellend slaapritueel. White noise werkt thuis trouwens net zo goed als in de studio – en je hoeft er niet eens een toestelletje voor te kopen, er zijn tegenwoordig zelfs APP’s voor!
]]>
Zijn er dan geen trucjes om een newborn baby een glimlachje te ontlokken? Nee, ik ken geen goeie babymoppen, maar "trucjes" zijn er wel :
- De belangrijkste tip : wacht tot de baby in "REM slaap" terecht komt : na diepe slaap komt een fase die REM slaap heet. REM = Rapid Eye Movement, en je herkent het inderdaad aan het bewegen van de oogjes terwijl de baby slaapt. Soms staan de oogjes zelfs half open, en zie je alleen het oogwit - een griezelig gezicht, maar het betekent gewoon dat hij/zij in REM slaap (of "droomslaap") is. Dat is het IDEALE moment om een lachje te verwachten. Dat is dus NIET het moment om even naar de keuken te gaan en de ouders een drankje te brengen, nee : je neemt je camera, je vinger BLIJFT op de sluiterknop en je ogen wijken niet van de baby. En dat hou je vol ... tot je kramp krijgt in je vingers. Op zulke momenten kan je je kansen verhogen met één van de volgende tips.
- Praat tijdens de rem-slaap met het kindje, of vraag Mama om dat te doen. De REM slaap is de minst diepe slaap, dus de baby kan je horen.
- Aai de baby met je vinger héél zachtjes van de mondhoek richting oor (en daarna supersnel weg met die vinger, anders staat ie mee op de foto).
- Blaas zachtjes over het gezichtje.
- Als je geluk hebt, word je beloond met een baby-smile. Zo niet, dan krijg je misschien een hele reeks grappige snoetjes, fronsjes en schattige babysnuitjes, die ook absoluut de moeite waard zijn om te fotograferen!
]]>
Gloednieuwe ouders mogen bij studio Anyka zelf hun Mama- en Papa-poses kiezen, maar dat wil niet zeggen dat ze ook weten hoe ze de baby het best vasthouden voor de mooiste foto. In plaats van dat voor te doen met de echte baby heb ik hier 2 poppen (ja, ook voor tweelingen hé) waarmee de pose kan uitgeprobeerd worden, en de belichting uitgetest.
Mijn oefenpoppen zien er bepaald realistisch uit (het zijn echte reborn baby'tjes), en de ouders zijn meestal heel blij dat ze hun kindje met rust kunnen laten tijdens het uittesten van een pose. Mijn pop klaagt niet, huilt niet, en plast de mama niet nat (of erger), dus dat is ook al meegenomen!
Als ik Papa heb uitgelegd hoe hij de baby kan oppakken zonder wakker te maken, en hij poseert even met de pop om de belichting te controleren, dan voelt ie zich meestal flink belachelijk, dus ik haast mij dan om te beloven de testfoto's direct na de shoot van het geheugenkaartje te verwijderen! Geen man wil op Facebook met een babypop in z'n armen!
Gelukkig gaf Mama Marjan wél toestemming om een "before & after" versie te publiceren : eerst met Jessy de pop, daarna met de véél mooiere kleine Matteo (die perfect poseerde!). Nog ter info : Jessy heeft zich - zoals altijd - volledig zindelijk gedragen; Matteo profiteerde van de gelegenheid om een flinke plas te lozen, recht in Mama's décolleté. Babyhumor!
]]>Sommige hoogzwangere Mama's noemen (of voelen) zich een olifant of een walvis ... maar vergeten dan wel even dat olifanten en walvissen prachtige dieren zijn. Andere buiken zijn "versierd" met een donkere linea negra, striemen of littekens van een navelpiercing of vorige keizersnede. Puur natuur laten of photoshop? Je beslist zelf hoe je herinnering eruit zal zien. Nog andere vrouwen zien een zwangerschapsfotosessie als een feest : het vieren van de laatste 4 weken voor de geboorte, het vieren van nieuw leven.
Dit is Benita.
Mijn 200e buik.
Haar 2e buik.
Ze bracht niet alleen Papa Cedric mee, maar ook Vanessa, die ik 3 jaar eerder als pasgeboren prinsesje mocht fotograferen.
Ze draagt één van mijn nieuwe outfits, natuurlijk weer met kant, want het klikt tussen Studio Anyka en kanten stoffen!
In 2017 zijn er een hele reeks nieuwe prachtige jurken, stoffen en bloemenkransen binnengekomen, dus ben je zwanger en wil je dat vieren? De nieuwe kleding en accessoires hangen klaar!
Vanmiddag kreeg ik het fantastische nieuws dat ik met 100 op 100 punten geslaagd was voor de Newborn Veiligheidstest van de "American Association of Newborn Photography Safety" (AANPS) ! (Amerikaanse Unie voor Veiligheid bij Newbornfotografie - in het Engels klinkt het beter). In Europa bestaat er nog geen vereniging die zich daarmee bezighoudt, maar dat komt nog wel.
Mijn diploma komt binnenkort met de post, maar ik mag nu reeds hun logo voeren en daar ben ik best trots op.
Wat het certificaat precies inhoudt? Eerst volg je een opleiding die uit een stuk of 20 modules/onderwerpen bestaat, die allemaal rechtstreeks te maken hebben met de veiligheid van het pasgeboren fotomodel. Dat doe je op je eigen tempo, afhankelijk van hoe groot je voorafgaande kennis over newborn veiligheid al is. De opleiding is samengesteld door zeer ervaren newbornfotografen samen met een kinderarts. Eens je alle modules gevolgd hebt, leg je een test af, een soort "examen". Het certificaat krijg je als je minstens 90% behaalt.
Groot was mijn verbazing toen het AANPS mij liet weten dat ik de eerste babyfotograaf in België was die gecertificeerd werd!
Dat betekent vanzelfsprekend niet dat mijn collega's onveilig werken, ik ken er verschillende die prachtig werk leveren zonder ooit de veiligheid van het kleintje in gevaar te brengen.
Jammer genoeg zijn er ook fotografen die met pasgeboren baby'tjes poses uitproberen zonder voldoende kennis over anatomie, verwarming, hygiëne, vaccinaties, veilige materialen, typische medische problemen bij newborns enzovoort. Mooie foto's maken is belangrijk, maar de gezondheid van je mini-fotomodel komt toch altijd op de eerste plaats.
]]>
Het eerste dat ik geleerd heb, is dat het gezegde "kleren maken de man" absoluut niet opgaat voor zwangere vrouwen. Het zijn niet de duurste stoffen en mooiste zwangerschapsjurken die een vrouw mooi maken, het is de vrouw zelf, hoe ze zich voelt, en vooral : haar eigen stijl en smaak.
Als je hoogzwanger bent, dan heb je al lang niet meer je maatje 38 van een half jaar geleden, en dat geldt niet alleen voor je buik, maar jammer genoeg ook voor je armen, benen, gezicht en zelfs je voeten. Ik heb hier bijvoorbeeld hooggehakte schoenen liggen in diverse maten, en als mijn klant beweert maat 37 te hebben, dan geef ik haar prompt maat 38, en die passen dan nét.
Bij kleding is dat absoluut geen probleem, want alles wat te groot blijkt (en ik koop heel RUIME maten in), wordt achteraan "aangepast" met spelden en knijpertjes.
Wat ik hier in voorraad heb? Een heel ruime keuze, die je grofweg kan indelen in :
- Echte (dure) zwangerschapsjurken, in kant, voile en satijn (zowel kort als "maxi") - superchique (roze jurk links).
- Goedkope kanten kleedjes, waar je dan steevast een labeltje "made in China" in zal terugvinden (middelste jurk wit).
- Nog goedkoper : prachtige stoffen (vooral kant en voile), die je zó kan spelden dat het een peperdure jurk lijkt, of doorschijnend materiaal met een heel sexy effect (foto rechts).
- Wat mij niets kost : de kleding van de klant zelf, helemaal haar eigen stijl (foto midden onder - schitterende combinatie moeder/zoon!!).
- of haar eigen lingerie, of die van de studio (foto linksonder).
- of NOG minder : bedekt naakt.
De meeste klanten houden van variatie, en kiezen alle 6 de mogelijkheden. Je laat immers niet elke dag zwangerschapsfoto's nemen!
Geef dus maar snel toe : "kleren maken de man"? misschien, maar een zwangere vrouw heeft niet veel nodig om stijl uit te stralen!
]]>
Blijkbaar is het “standaard” dat ouders aan een 2e kindje denken als de oudste 1 à 1,5 jaar jong is. Logisch dus dat ik als babyfotograaf heel vaak een tweejarige over de studiovloer krijg.
Babyfoto’s maken moet in alle rust gebeuren, dus een peutertje dat rondloopt en aandacht vraagt, is het laatste dat we nodig hebben tijdens een newborn fotoshoot. Grote Broer of Zus is dus van harte welkom, maar alleen op het einde van de fotoshoot. Een sympathiek familielid brengt hem/haar dan naar de studio.
Bovenaan het verlanglijstje van Papa en Mama staan bijna altijd maar 2 dingen : de 2 kinderen samen op 1 foto (liefst nog met een happy smile), en een goede familiefoto.
Maar …
2 volwassenen, een baby en 1 tweejarige peuter samen op de foto, allemaal met een goeie smile, recht in de lens kijkend, en liefst zonder fopspeen of vingers in de mond ... géén eenvoudige taak. Er is altijd wel iemand die even wegkijkt, niet oplet, met de vingers in z’n mond zit, een ontsnappingspoging doet of net instructies aan het geven is en dus met z’n mond open staat …
Maar goed, wat kan je als ouders en fotograaf doen om de slaagkans groter te maken?
- Vergeet niet dat dit de moeilijkste week van z’n leven is! Niet alleen is Grote Broer TWEE (= "ik ben twee en ik zeg NEE"), maar ook heeft hij net een broertje of zusje bijgekregen, Mama is enkele dagen naar het ziekenhuis geweest, en de hele familie komt op bezoek om het baby’tje te zien.
- Papa staat bij de voordeur als de oudste arriveert. EERST een bekend gezicht zien in de vreemde omgeving van de studio. Niet eerst die vreemde mevrouw-de-fotograaf.
- Schoentjes en sokken uit (veiliger voor de baby), omkleden en GEEN vragen stellen die met ja/nee beantwoord moeten worden. Dus niet : wil je de rode broek aan? Ideale kleding is ALTIJD een broek. Wil Mama graag dat Grote Zus toch met een rokje/jurkje op de foto gaat, laat haar er dan een legging onder dragen. Meisjes van 2 hebben nog niet geleerd om “netjes te zitten” en een foto van een lachende zus met baby is veel minder leuk als ook haar onderbroek of Pamper zichtbaar is.
- Is de oudste een beetje bang/timide in het begin? Neem dan eerst foto’s met de ouders erbij, dat voelt veilig.
- Profiteer van het gezegde “vreemde ogen dwingen” : de fotograaf is een vreemde, en krijgt misschien betere respons dan de ouders (maar alleen gedurende het eerste kwartier, zucht).
- Gebruik een heel arsenaal “aandachttrekkers” (piepbeesten, pompons …) en na elke 3 geslaagde shots, mag hij daar dan even mee spelen (anders wordt het een drama).
- Probeer de pose met een pop. Een pop is leuk en je hoeft er niet voorzichtig mee te zijn. Bovendien heb je dan als fotograaf door wat Grote Broer leuk vindt om te doen. Wil hij ABSOLUUT niet op de grond gaan liggen met een pop, dan gaat ie dat ook niet met de baby doen. Lukt het niet, probeer dan alternatieven (bankje, mand, poef …).
- Belonen doe je met zéér luid bravo-geroep, stickertjes, 3 keer op de flitsknop mogen drukken of samen het vloertapijt oprollen … maar NIET met koek of snoep. Zodra de oudste doorheeft dat er snoep of koek in huis is, stopt de wereld met draaien tot dat allemaal op is. Bovendien kan ik als fotograaf achteraf een plakmondje vol kruimels gaan photoshoppen (op elke foto). Heeft ie echt honger? Dan kan hij een verse (onbelegde) boterham krijgen. Een foto van een kindje dat in een hele boterham hapt, is immers best leuk.
- Las om de 10 minuten een pauze in. Kinderen raken niet snel “fysiek” moe, maar door teveel aandacht raken ze compleet over hun toeren. Een rustpauze betekent dus : eventjes niet tegen praten, eventjes geen aandacht geven.
- Zit ie in een fase dat overal NEE op gezegd wordt? Geef dan 2 keuzes : wil je zitten OF liggen met de baby? Wil je op de arm van Papa of Mama? Wil je de blauwe of de bruine broek? Dit geeft de peuter het gevoel van “zelf mogen beslissen”.
- De fotograaf gaat “gek doen” om lachende gezichten op de foto te krijgen … maar overdrijven mag dan ook weer niet. Voor je het weet heb je een dolgedraaide, overgestimuleerde peuter die alleen nog maar door de studio wil rennen. Stilzitten bij de baby is dan voorgoed verleden tijd.
- Wordt het ondanks alle goede wil toch een drama? Dan is er altijd nog photoshop. Poseer de baby in een wiegje, mandje of houten emmer en fotografeer zonder Grote Broer. Even later gaat mijn roze knor-varken met veel knorgeluiden diezelfde emmer in. DAAR wil hij wel vrolijk naar kijken. Zulke samengestelde foto’s kosten heel veel photoshopwerk achteraf, dus alles wat de oudste WEL bereid is te doen, is meegenomen!
Kortom, als Newborn Fotograaf in België moet je "ertegen kunnen" dat je model "accidentjes" heeft. Ana Brandt (elke newbornfotograaf kent haar, ze is één van mijn grote voorbeelden) zegt laconiek "poop happens". En gelijk heeft ze : de ene baby plast graag op Mama en Papa, de andere houdt het bescheiden en bevuilt alleen mijn wegwerpdoeken. De ene kondigt het "ongelukje" ruim van tevoren aan (met zielige kreungeluidjes of beengetrappel), de echte deugnieten verrassen fotograaf en ouders met een totaal onverwachte straal currysaus.
Komen die "oops" momentjes dan zo vaak voor? Euh ... bijna altijd, en vaak meer dan één keer tijdens een fotoshoot. Met meer dan 200 newborn shoots achter de rug heb ik op dit ogenblik precies 8 kindjes meegemaakt die het "droog gehouden" hebben. Mathematisch gezien betekent dat dus 4% kans dat je baby de studio verlaat zonder "nattigheid".
Des te verbazingwekkender is het, dat er zo weinig foto's bestaan van zulke grappige ongelukjes. Tja, het gaat meestal zo snel dat het al voorbij is voor je je camera vast hebt. Of je ziet het wel gebeuren, maar in plaats van naar je camera te rennen, schiet je de arma Papa te hulp of probeer je de mooie deken te redden ...
Hartelijk dank dus aan de ouders die mij de toestemming gaven om het ondeugende moment van hun kleine zondaar in mijn blogje te gebruiken. Nee, hoor, ik noem géén namen!
]]>Het enige wat ik nooit "weg-photoshop", is het navelstompje - dat hoort immers echt bij het "newborn" zijn? Niet dat het zo vaak zichtbaar is op de foto hoor, als het stompje er nog niet af is, passen we de poses aan, zodat je het nog amper ziet.
Oudere baby's hebben meestal een gave huid en blozende wangetjes, maar toch blijft er nog steeds werk aan de winkel, zeker als ze tandjes beginnen te krijgen. Natte mondjes zijn niet fotogeniek, en hetzelfde geldt voor snotneusjes (hoewel die soms superschattig kunnen zijn!).
Als er een tandje op komst is, zit er altijd een ouder vlak naast het mini-model, met een slabbetje in de handen, en elke keer als ik maar dénk een beetje zever te zien, mag Papa of Mama even langs het mondje vegen. Maar ondanks dat, verslapt de aandacht van de 3 aanwezige volwassenen altijd nét op het ogenblik dat de kleine spruit een stralende lach produceert. Ja, en dan zit je met een fantastische foto, met snotneus of zevermondje. Dus is het fotoshoppen geblazen!
Acne-pukkeltjes zijn heel gemakkelijk, die zitten meestal in het midden van een wang, maar spuugbelletjes kan je niet zomaar wegtoveren, want het mondje dat eronder zit, moet intact blijven. Om het simpel te stellen : 1x vegen langs het mondje = 2 seconden, en 1 zevermondje retoucheren = 10 minuten. Als je dan een bestelling hebt van 20 foto's, ben je wel even bezig ...
Maar voor zo'n schattig lachje doe je dat met plezier!
Toch blijft het een feit dat een goed gelukte foto moeilijker wordt naarmate er méér (wakkere) personen in beeld zijn.
Een fotograaf die zijn vak kent, heeft 90% kans om meteen een goed portret te maken van 1 persoon. Studiolampen correct instellen, model in een flatterende pose plaatsen, praatje maken zodat er een spontane (glim)lach komt en klik, gelukt.
Bij 2 personen in beeld heb je nog maar half zoveel slaagkans op een goed portret. Met 2 personen heb je immers dubbel zoveel kans dat er iemand wegkijkt, net de ogen dicht heeft (of praat), of een lach produceert waar hij/zij niet tevreden over is. 45% kans? OK, dat komt wel goed.
Zet er een 3e persoon bij - bijvoorbeeld de pasgeboren baby - dan halveert de slaagkans opnieuw : niet alleen kan de baby met armpjes/beentjes zwaaien, rare snoetjes trekken of beginnen huilen, je hebt ook nog een grote kans dat Papa en Mama ineens minder op de fotograaf gaan letten. 22% slaagkans dus ... 't wordt al wat moeilijker.
Ojee, nu komt Grote Broer erbij. Die is vaak 2 jaar en niet echt bereid om actief mee te werken. De ouders vergeten de hele aanwezigheid van de fotograaf en beginnen instructies te geven aan de peuter : mooi blijven staan, kijk eens naar mevrouw de fotograaf, lach eens, zeg eens spagettiiiiii ... Ondertussen vergeten ze zelf hun pose en kijken ze al lang niet meer in de richting van de lens. De baby houden ze nog wel veilig vast, maar die heeft ondertussen lekker het hoofdje omgedraaid en toont een schattig kruintje haar. 11% kans ...
Ziehier het hachelijke bestaan van de groepsfotograaf ... want dit heeft natuurlijk niks te maken met babyfotografie : ik heb een mateloze bewondering voor trouwfotografen, die hele grote groepen lachend op de foto moeten krijgen!
De oplossing van het probleem is heel simpel : HEEL VEEL FOTO'S MAKEN.
Onlangs had ik een supersympathieke familie over de vloer. Mama hoogzwanger, Papa en 2 stoere zoons van 2,5 en 4. Mama wou graag een foto met haar 2 boys naast zich, alle drie trots met de buik bloot. Ja, dat zag mevrouw de fotograaf wel zitten ... maar ik dacht stiekem : dat lukt nooit zonder photoshop.
We hebben REUZE plezier gehad, vooral toen de oudste het beu was en met zijn rug naar de lens ging zitten. Dank zij het feit dat het trio los van elkaar stond, en ik meer dan 30 foto's heb gemaakt, kon ik een combinatie maken van de 3 leukste gezichten.
Het eindresultaat mag er wezen ... maar de "making-of" collage was leuker!
]]>
Zijn Mama was hier al vaker geweest, zowel met haar zwangere buik als met Grote Broer Michaël (newborn en cake-smash), dus het was een warm weerzien. Ilias zelf was in het begin niet zo enthousiast, en dat liet hij - al slapend - overduidelijk merken met een straal currysaus op de broek van de fotograaf. Enfin, liever op mij dan op die mooie groene deken ...
Ilias en Mama waren een top team, en toen later Papa en Grote Broer erbij kwamen, bleek dat Michaël met zijn bijna 4 jaar ook al talent had om fotomodel te worden!
Mijn 200e zwangere buik verwacht ik pas tegen de herfst (denk ik). Benieuwd wie dat zal zijn!
Met deze foto van Ilias met zijn Mama wil ik alle ouders bedanken voor het vertrouwen in Studio Anyka. In een eerdere blogpost heb ik de eerste 100 newborns opgesomd, dus nu even alle borelingen van 101 tot 200 :
Bedankt Ainhoa, Alec, Alice, Ana Lucía, Ann-Sophie, Arno, Arno, Arthur, Aybike, Camilla, Camille, Camille, Charlotte, Chloë, Daniyah, Dylano, Eloise, Emiel, Emme, Enora, Eve, Fay, Feline, Felix, Fenne, Finn, Finn, Finne, Goran, ilario, Ilenia, Ilias, Jade, Jasmijn, Jolien, Karel, Kobe, Laura, Laure, Laurence, Leandro, Leon, Leon, Léonie, Liam, Liam, Liana, Lily, Lyana, Maati, Manu, Marie, Mathis, Mathis, Mattiz, Max, Mia, Milas, Milly, Nathan, Nicolás , Nine, Noah, Nora-Skye, Nore, Novi, Nyo, Olivia, Olivia, Olivia, Oscar, Ragnarr, Ranya, Renske, Roan, Roan, Robbe, Ron, Rosalie, Roxanne, Ruben, Rune, Runne, Saint James, Sam, Sander, Sébastien, Seppe, Seth, Sophia, Stig, Stig, Sybren, Teylor, Thieu, Thomas, Thomas, Yana, Xander, Zoë. Het was een grote eer om jullie in de studio te verwelkomen.
Extra eervolle vermelding naar de Helden van de Studio, die het gepresteerd hebben om niets of niemand tijdens de fotoshoot te bevuilen :
Sébastien, Nyo, Arno, Nathan, Roan en Seppe (en Robbe en Robbe van de 1e 100 kindjes). Allemaal jongens!
]]>
De foto's van deze blog zijn genomen toen Alec 9 dagen oud was en 2,75kg woog. Zijn navelstompje was er nog niet af (en is er ook niet afgevallen tijdens de shoot).
Het lijkt eenvoudiger dan het is, want kleine Alec hier lag heerlijk te slapen op een zwart kussen, maar hij wou graag zijn rechterhandje op het kussen leggen. Ja, als je die foto dan verticaal draait, dan lijkt het alsof ie met zijn vuistje in de lucht hangt. Nee dus, even handje op zijn buikje leggen, en de doek weer om zijn hoofdje heen, anders lijkt hij eruit te vallen.
Daarna Papa nog even laten poseren met dezelfde doek en een hangende pop ... en de rest is Photoshop!
Ook bij de versie zonder doek moesten we goed opletten dat de vingers van Papa de onderkant van Alec zijn hoofdje "steunden". Het moet immers echt lijken!
Toen we klaar waren met de poses op het zwarte kussen, lag ons fotomodel zo lekker te maffen, dat we hem maar even hebben laten liggen, helemaal ontspannen. Dat leverde deze puur natuur foto op.
Als buik- en babyfotograaf kom je (beroepsmatig) bijna uitsluitend in contact met vrouwen die ofwel zwanger zijn, ofwel nét bevallen. En hoewel mijn brochure met "praktische tips" alles superduidelijk uitlegt (denk ik toch), en de meeste kleding en accessoires in de studio beschikbaar zijn, vergeten vele (aanstaande) moeders essentiële dingen mee te brengen of te doen. Dat geeft kleine en soms grote problemen tijdens de fotoshoot, dus ik mag met recht zeggen dat zwangerschapsdementie best een probleem is voor zwangerschapsfotografen!
Ten eerste : wetenschappers zijn het er allemaal over eens dat zwangerschapsdementie geen verzinsel is, en zeker geen smoes. De OORZAAK echter is minder goed bekend. Lees hier meer over op de website van Ouders van Nu :
Dus elke keer als één van mijn klanten al lachend haar excuses aanbiedt omdat ze iets vergeten is, en het op zwangerschapsdementie stookt, tja, dan is dat hoogstwaarschijnlijk nog waar ook.
Die vergeetachtigheid is vaak nog erger bij de 2e fotoshoot : 50% van de kersverse mama's vergeet de juiste kleding mee te brengen, of reservekleding voor als de baby een accidentje heeft. En wat lees ik nu in bovenstaand artikel? Zwangerschapsdementie kan tot 32 weken NA de bevalling voortduren! Oh help. Nu begin ik het te snappen.
Wat wordt het vaakst vergeten? Kleding dus (hoewel een enkele uitzondering veel te veel kleren meebrengt). Niet alleen heeft Mama vaak geen reservekleding meegebracht, maar vaak brengt ze ook donkere kleding mee als we juist lichtgekleurde kleding nodig hebben of omgekeerd. Toch zal geen enkele moeder de ECHT belangrijke dingen vergeten : voeding, pampers, vochtige doekjes en de baby zelf heeft ze altijd mee!
]]>
Als buik- en babyfotograaf moet je over 1 ding HEEL goed kunnen zwijgen : de naam van de baby. Die is in 99% van de gevallen al bekend tijdens de zwangerschapsfotoshoot. Of ik de naam mooi vind of niet is van geen belang, ik ben slechts de babyfotograaf, maar er zijn nog andere criteria waarmee je bij het kiezen KAN (maar niet MOET) rekening houden ...
15 tips voor een "handige" of "praktische" (baby)naam?
OK, je weet nu of het een jongentje of meisje gaat worden, en jullie hebben een naam gekozen.
Of twee namen, of drie ? En je vindt ze alle drie even mooi … Wat nu?
Een naam kiezen, is iets dat je puur op je “buikgevoel” doet. Wat het ene koppel DE naam vindt, beschouwt een ander als pure gruwel. In ieder geval kies je niet “objectief”, er komt altijd gevoel bij te pas, of toch minstens "smaak". Maar als je graag wil weten of de gekozen naam ook “praktisch” is, of “handig” om mee op te groeien, kijk dan eens hoeveel punten je scoort in onderstaand lijstje.
Opgelet : deze vragen zijn puur objectief en hebben NIETS te maken met “mooi” of “lelijk” !
Hoe vaker je “NEE” antwoordt, hoe praktischer/handiger de naam :
Dus "nee" = 1 punt en "ja" = 0 punten.
-
Kan je kind uitgelachen worden met de gekozen naam?
voorbeeldjes : Zorro, Peter Selie, Mini … (stel dat ie 1.90m wordt …)
-
Is het een (in België) totaal onbekende naam? Moet je kind zijn/haar hele leven uitleg geven over zijn naam (spelling, uit welk land, enz.) ?voorbeeldje : Chhayi
-
Is het moeilijk om de naam te typen op elk internationaal computerklavier of op een smartphone ?
voorbeeldje : Sophía (met accent op de i)
-
Kan er verwarring ontstaan of het een jongen of meisje is ?
Hier gaan veel bekende namen de mist in : Chris/Kris, Kim …
-
Is er associatie mogelijk met een berucht/slecht persoon?
voorbeeldjes : Adolf, Saddam, Osama …
-
Namen met streepjes : is het moeilijk om de naam vlot te roepen ? (gaat altijd wat stroef als 2 dezelfde klanken elkaar opvolgen met een streepje ertussen).
voorbeeldjes : Kitty-Irena, of Ans-Sofie …
-
Een naam afkorten kan helemaal geen kwaad, tenzij jullie als ouders dat absoluut niet willen. Is het een naam waarbij veel mensen de neiging hebben tot afkorten?
voorbeeldjes : Alexander (Lex), Sebastiaan (Bas) …
-
Hebben veel mensen de neiging deze naam verkeerd uit te spreken?
voorbeeldje : Ethel en Rachel zijn prachtige oude namen, maar als je ze uitspreekt “op z’n Antwerps” (Rasjélleke) dan kan je dat misschien niet zo waarderen ...
-
Hebben voornaam + achternaam samen meer dan 25 letters? Ik heb altijd medelijden met mensen die op elk formulier te weinig vakjes krijgen voor hun naam.
voorbeeldje : Katharina-Milena Van der Moortele
-
Deze geldt alleen voor mensen met een VEEL voorkomende achternaam : Komt de combinatie voornaam/achternaam HEEL veel voor in België? Enige originaliteit kan geen kwaad dan.
voorbeeldje : Marc Janssens (zoek die naam maar eens op Facebook!)
-
Er bestaan veel mooie religieuze namen, maar : hoort de gekozen naam bij een àndere religie dan de jouwe?
voorbeeldje : Mohamed als je geen moslim bent …
-
Weer eentje over de spelling : Wijkt de spelling van de naam af van de “gangbare” spelling?
(kortom : moet Yann altijd uitleggen dat hij Yann heet, en niet Jan?)
-
Heeft de naam een zeer bekende andere betekenis, zoals een merk of een dierennaam?
voorbeeldjes : Mercedes, Boomer, Lassie …
-
Is er in hetzelfde gezin een ander kind met dezelfde voorletter? Dat geeft in het begin nooit problemen, maar wacht tot ze brieven beginnen krijgen … Mijn zus heet Amalor, dus voor wie is de brief, gericht aan A. Schram?
-
Is er in de NABIJE familie iemand met dezelfde voornaam?
voorbeeldje : mijn meter heette ook Anneke, dus bij elke familiebijeenkomst hadden we het over “klein Anneke” en “groot Anneke”. We hebben ondertussen al een tijdje afscheid van haar moeten nemen, maar ik ben nog altijd Klein Anneke ...
Voor de nieuwsgierigen : mijn eigen naam scoort 12 punten (“JA” op vragen 7, 14 en 15).
Op een paar minder leuke uitzonderingen na (1 en 5) is het helemaal niet erg als je hier en daar “ja” moet antwoorden. Staat jouw favoriete naam dus bij één van mijn “voorbeeldjes”, dan niet getreurd. Als jij die naam nu mooi vindt, dan ga je er toch voor?!
Feit blijft echter dat een kind wiens naam een hoge “NEE” score haalt, lekker weinig problemen zal hebben met zijn/haar naam : geen verwarring, nooit moeten spellen, altijd genoeg plek op formulieren … en je kan natuurlijk nog altijd uitgelachen worden, maar alvast niet met je naam.
De foto met alleen de buik was op zich al prachtig gelukt, met heel zachte kleuren, en ja natuurlijk ook omdat het een heel mooie Mama was :-)
Tijdens de newborn shoot moesten we even uitpuzzelen hoe we de babypose veilig konden uitvoeren zonder het kindje wakker te maken. Speciaal daarvoor heb ik hier een levensechte pop, dus al gauw hadden we door dat Mama zittend moest beginnen, met de kanten doek reeds half aan, waarna ze met baby en al kon opstaan en de stof verder aangespannen werd (met lelijke knalrode knijpertjes, maar gelukkig zie je bij foto's nooit de achterzijde hé).
De moeder heeft hier een topprestatie geleverd door de pose voor 90% identiek uit te voeren. Zelfs haar gezichtsuitdrukking is hetzelfde!
(en het kleintje is niet eens wakker geworden).
Ik had de eindresultaten als aparte foto's kunnen laten, maar ze pasten zo mooi bij elkaar, dat ik besloot er 1 geheel van te maken. Om de 2 foto's tot 1 beeld samen te smelten, heb ik uiteindelijk toch nog enkele uren photoshopwerk gehad, maar het was absoluut de moeite waard!
Ten eerste is een bezoek aan Agua ongelofelijk leuk, zelfs zonder fototoestel : nog nooit heb ik in België zoveel verschillende soorten waterlelies bij elkaar gezien, en bovendien zo makkelijk van dichtbij te bekijken, want ze staan in grote ronde vaten, en niet ergens in het midden van een grote vijver!
Maar goed, ik ging erheen omdat ik - na tulpen, clematissen, zonnebloemen enz. - ook eens baby'tjes wou photoshoppen in waterlelies en lotussen. En daar ik uitsluitend met eigen foto's werk, was Agua de ideale plek om prachtige baby-achtergronden te fotograferen.
Deze foto hieronder is een speciale. 't Is 2x Camille, één keer slapend op een lotusblad, en één keer "ongeboren" in een ongeopend blad. Zo zie je maar dat niet alle kindjes van de ooievaar of uit de boerenkool geboren worden hé.
Wil je zelf ook een kijkje nemen ? Dit is hun website : http://www.agua.be/ Heb je geen vijver? Die heb je eigenlijk niet nodig ... veel waterlelies en lotussen hebben maar een redelijk ondiepe bak nodig (minimum 20cm), dus het kan net zo goed op een terras!
De Anyka droomfoto's met newborn babyfoto's worden volledig in photoshop gecreëerd. Het maakt het er wel gemakkelijker op als we het kindje meteen op de goede ondergrond fotograferen. Het uitsnijden van de baby is al heel veel werk (inclusief de haartjes!), dus wil je een eindresultaat op een groen bloemblaadje, en de baby lag oorspronkelijk op een fuchsia deken ... tja dan heb je extra werk om de fuchsia kleurzweem van de baby af te halen.
Een goede fantasiefoto heeft diepte. Je wil het idee geven dat het kindje daar écht op die boomstam heeft geslapen, dus zorg je niet alleen voor een mooie achtergrond, maar OOK voor een VOORgrond (grasjes, onscherpe blaadjes, schaduwen).
Nog leuker wordt het als je een babyfoto maakt waarbij het kindje al "verkleed" is in een slakje, kikkertje, bijtje, lieveheersbeestje ... Sinds ik met de getalenteerde Ania Wojciechowska samenwerk, verzinnen we samen nieuwe baby outfits. Jammer genoeg gaat mijn fantasie sneller dan haar productietijd - ik heb nog minstens 20 ideeën voor haar! Vilt heeft als grote voordeel dat het veel echter lijkt dan gewone wol, en toch heel natuurlijk en zacht aanvoelt voor de baby. Ania maakt (op mijn verzoek) ook alles zonder bevestigingslintjes, zodat hoedjes en "jasjes" gewoon op de baby gelegd kunnen worden, zonder te moeten "wriemelen" met sluitingen of knoopjes.
Momenteel heb ik nog niet zo veel achtergronden, maar daar komt verandering in! Onlangs bezocht ik Agua in Dendermonde, gespecialiseerd in het kweken van waterlelies en lotussen! Maar ook in de studio kan ik veel moois fotograferen waar achteraf een newborn baby in kan. En dat allemaal zonder last voor het kleintje, want het is "slechts" photoshop. "Slechts" staat wel tussen aanhalingstekens, want het photoshopwerk alléén al (zonder het fotograferen van de bloemen en de baby) duurt minstens 2 uur.
Dit is één van de meest recente creaties. Kleine Finn fotograferen als kikkertje was heel eenvoudig, want die lag lekker te slapen op de beanbag. Dan een bloeiend plantje kopen en net zo lang prutsen met dun ijzerdraad tot één van de blaadjes perfect horizontaal bleef liggen. Beide foto's retoucheren, Finn uitsnijden (inclusief de viltpluisjes), bloemblad uitsnijden, Finneke erachter steken en inpassen (liefst zo dat zijn teentjes en handjes zichtbaar blijven), schaduwen bijkleuren en het licht aanpassen zodat alles 1 geheel wordt. Klaar!
Uiteraard zitten droomfoto's niet inbegrepen in de baby fotoshoots van de studio. Niet iedereen houdt van deze stijl, en de pakketten zouden een stuk duurder worden. Wil je graag een fantasiefoto met jouw baby'tje en heb je de newborn shoot al geboekt? Laat dan bij het binnenkomen in de studio weten dat je graag een droomfoto wil. Je kan dan EERST de achtergrond kiezen (en eventueel het viltkostuumpje), zodat we het kleintje op de juiste kleur ondergrond kunnen fotograferen.
Wil je méér droomfoto's zien? Surf dan even naar http://www.anyka.be/droomfotos - je kan daar zelfs al je keuze maken voordat je met je baby'tje arriveert! Kom best ook regelmatig even terug kijken, want elke maand voeg ik hier nieuwe ontwerpen aan toe!
Ja dat lees je goed! Ik ben er eigenlijk wat laat mee, want de jubilarisdag viel in juli, maar toen was ik net op vakantie in Bulgarije. Mijn gastheer en -vrouw hebben mij toen hartelijk gevierd met heerlijke meloen en kaarsjes (die ik 3x mocht uitblazen, voor de foto).
10 jaar lang? Ja, maar niet altijd buiken en baby'tjes.
De video-hobby sloeg om naar foto-hobby in 2001, een jaar waarin de digitale fotografie nog in haar kinderschoenen stond. Twee jaar later werd de hobby echt serieus, want Canon bracht toen de beroemde 300D uit, waarmee de digitale spiegelreflexcamera ineens binnen het bereik kwam van amateurbudgetten.
Dank zij de wekelijkse fotowedstrijden op www.worth1000.com (bestaat niet meer) leerde ik heel snel bij, en in 2006 stuurde ik mijn eerste stockfoto's naar Shutterstock. Vanaf 1 juli 2006 gebeurde dit onder de studionaam "Anyka" - weliswaar eerst in bijberoep. Wist ik veel dat stockfotografie uiteindelijk zo'n succes zou worden, dat ik 6 jaar later mijn vaste job kon opzeggen?
Dit is één van mijn oudste stockfoto's, netjes op een witte achtergrond. Zohra is nog steeds één van mijn favoriete modellen ...
Emilie, mijn 6e newborn kindje in de studio ...
Stijntje, Brent, Elena, Lisa en Elien waren de eerste newborn baby'tjes die de studio bezochten. Nog geen sprake van 100 mutsjes of stapels vintage materiaal. Maar het smaakte wél naar méér. Het waren baby'tjes van collega's, en dat gold trouwens ook voor de eerste 2 zwangere buiken van Leen en Liesbeth.
Pas toen ik de vaste job bij Interbuild vaarwel zei - in januari 2012 - ben ik in buik&baby gaan specialiseren. Het PLAN was om dat met boudoirfotografie te combineren, maar al gauw kregen de zwangere en pasgeboren klanten voorrang (die kan je immers niet uitstellen!) - dit jaar is meer dan 90% van mijn klanten ofwel zwanger ofwel jonger dan 12 maanden.
Ik heb de afgelopen jaren verschillende mijlpalen bereikt : een eigen website, de 100e buik, mijn 1e tweeling (Thomas en Matthis, ik zal ze nooit vergeten!), mijn 100e newborn kindje en die 5 flinke helden van 1 week oud die het de hele fotoshoot droog gehouden hebben : Robbe, Sébastien, Nyo, Arno en Nathan!
Het is superleuk om de zwangere koppels die hier komen poseren enkele weken later opnieuw te mogen verwelkomen met hun kindje.
Mijn tandarts heeft ooit eens gezegd : jij ziet alleen maar gelukkige mensen ...
Dat klopt als een bus.
Soms kunnen fotomodellen zich zo goed inleven in hun rol, dat je ze eigenlijk als acteurs kan beschouwen. Bovendien wisselen kleding, locatie en medespelers elke fotosessie. Die vele gezichten van Peter, Marilyn, Marina en Pavel leerde ik kennen tijdens mijn recente verblijf in het mooie Sedlarevo in Bulgarije.
Mijn eerste en grootste "project" was een serie Bijbelse scènes. Peter (hierboven in zijn rollen van Petrus, bedelaar en kreupele man) had een fotomodel gevonden op wiens lijf de rol van Jezus geschreven was. Voeg daaraan de authentieke locaties toe in de omgeving van Sedlarevo, en zo echt mogelijke kleding (gedeeltelijk Ebay, gedeeltelijk zelf gemaakt), en je bent bezig met "reenactment" : het nabootsen van historische periodes. We zijn er bijna 3 dagen mee bezig geweest, en zouden de laatste dag nog veel meer scènes hebben gespeeld, ware het niet dat een knetterend onweer er een vroegtijdig einde aan maakte.
Dit is 'm dan, Pavel in zijn rol van Jozef (kerstfoto) en Jezus (laatste foto met zijn eigen dochtertje). De snor en baard heeft hij speciaal voor deze rol laten groeien, het haar is een pruik van echt haar (superwarm bij 32°C!). Als hobby gaat hij regelmatig volksdansen in Bulgaarse klederdracht, dus een mini-shoot in traditionele stijl mocht niet ontbreken (met zijn echtgenote Plamina). Of ik ook een baby als fotomodel had? Nee, baby Jezus werd gespeeld door een prachtige reborn pop, handgemaakt door Tinne (Martine) De Graef.
Met Marina had ik al 2x samengewerkt, en dat smaakte naar méér! In de Bijbelscènes werd zij een prachtige Maria. Op de andere dagen speelde zij een bloedmooie bruid, en liet ze zich creatief opmaken door MUA Marilyn. 3 totaal verschillende rollen - geen enkel probleem voor Marina!
Last but not least : Marilyn! Samen met Peter vormt zij het Team van Photo Model Holidays (http://www.photomodelholidays.com/) maar daarnaast is zij ook een ongelofelijk goeie make-upartieste en super veelzijdig fotomodel. Jazeker, dit is 4x dezelfde vrouw : eerst als Maria Magdalena, linksonder als sexy pin-up model in een heuse oude helikopter, en rechtsonder dromerig in een melkbad. De vierde foto beschouw ik als een echte topprestatie : dit is één van de vele mooie poses in een gerafeld stuk stof. Gewoon een rekbare gebreide buis, oorspronkelijk bedoeld als poetskatoen, maar in de handen van Marilyn wordt het een prachtig gewaad!
Thank you Peter, Marilyn, Marina, Pavel, Plamina and Lubov, for 6 wonderful shooting days. Special thanks to Pavel and Peter for growing their beards many months before my arrival !
Het wordt mij vaak gevraagd, en mijn antwoord is nogal dubbelzinnig :
Tweelingen moeilijk? Nee, die zijn zelfs veel gemakkelijker, want als de éne baby slaapt en de andere ligt te huilen of moet juist eten, dan werk je gewoon door met het slapende kindje. En even later kan je de andere fotograferen.
Dat zou logisch klinken, ware het niet dat we allemaal door hebben dat de ouders de kindjes graag SAMEN op de foto willen. En DAT maakt het zaakje er natuurlijk niet eenvoudiger op. Want tweelingen lijken uiterlijk wel op elkaar, maar hun gedrag loopt vaak sterk uiteen. Dus SAMEN slapend op de beanbag is op z'n minst een uitdaging te noemen.
De meeste Amerikaanse newborn fotografen lossen dat probleem op met "wrappen". De kindjes worden dan stevig ingebakerd met een decoratieve doek. Zo stevig, dat handjes en voetjes niet kunnen ronddwalen, de baby'tjes zich veilig voelen en snel inslapen. Probleem is echter dat de gemiddelde Belgische Papa en Mama zo graag foto's zien van hun kindjes "puur natuur". Bloot dus. Of toch minstens met handjes en voetjes zichtbaar op de foto. Kortom : tweelingen zijn niet makkelijk, maar met heel veel geduld lukt het wel hoor!
Kijk maar naar de resultaten van mijn meest recente tweeling shoot. De "Engeltjes" zijn apart gefotografeerd, maar op de eerste foto (met de hoedjes), waren ze écht allebei in slaap.
Digitale foto's "krijgen" (dus gratis) doe je meestal alleen bij fotografen die hun portfolio nog aan het opbouwen zijn. Om een mooie website op te bouwen, heb je immers meer nodig dan de resultaten van 1 fotoshoot. Zulke fotografen doen een oproep op het internet, op zoek naar mini-fotomodelletjes. Wat je dan gratis krijgt (de fotoshoot alleen, of ook de prints en de dvd) hangt van de fotograaf af.
Eenmaal het amateur-stadium voorbij, beslist elke fotograaf voor zich of de klant alleen prints (en canvassen) kan kopen, of ook de digitale bestanden, en zo ja, of die per stuk verkocht worden of dat je een dvd koopt met alle foto's erop.
Een fotograaf die GEEN foto's op dvd verkoopt, heeft daar een goede reden voor. Wie zijn hoogresolutie materiaal uit handen geeft, kan daarna immers niets meer verkopen aan die klant : geen prints, geen canvassen, geen fotoboeken ... de klant kan dat nu immers zelf (laten) maken bij eender welke leverancier.
Ooit las ik een prachtige vergelijking met een koe - ja je leest het goed : de digitale bestanden van een fotograaf zijn net als een koe. De prints zijn de melk. De canvassen en andere muurdecoraties zijn de yoghurt en de fotoboeken zijn de kaas. Zo lang de boer (of fotograaf) zijn koe niet verkoopt, kan hij leven van de productie en verkoop van melk, yoghurt en kaas. Eenmaal de koe verkocht, kan de koper zijn eigen kaas maken ... Logisch dus dat de hele koe kopen duurder is dan alleen de melk.
Bij de keuze van een fotograaf kijk je eerst naar zijn foto's : is dit de stijl die je zoekt? Vergelijk daarna pas de prijzen. Zijn de digitale bestanden inbegrepen in zijn pakketten of kan je ze apart kopen? Zo ja, staan ze op de dvd in hoge resolutie (canvasformaat) of in webresolutie (facebookformaat) ? Met of zonder watermerk? Staar je niet blind op het kopen van "alle" foto's : elke fotograaf maakt VEEL meer foto's dan je eigenlijk wil hebben. Liever van elke pose de 3 beste foto's dan "ALLE" foto's betalen, inclusief de beelden waar Papa zijn ogen dicht had, de baby net begon te huilen of het broertje weer met zijn duim in z'n mond zat ...
Da’s allemaal mooi gezegd, maar geen mens die zich daar wat van aantrekt. Wie een paaskaartje wil sturen, zoekt even op Google, plukt een schattig paaskonijntje van het internet, zet er een leuke tekst bij en klaar is kees. Dat het jouw konijn is, en jij die foto hebt gemaakt, so what?
Er is inderdaad heel weinig te doen tegen misbruik van de foto’s die nu reeds op het internet staan. Het kwaad is al geschied. De foto is al 1000x gedeeld. Er zijn echter 5 dingen die je kan doen om te voorkomen dat je toekomstige foto’s een digitale reis op het internet gaan maken :
Copyright al je foto’s
Je kan op heel veel manieren “copyright Jan Janssens” digitaal opslaan in je foto’s. Er zijn camera’s waarbij je jouw naam in het fototoestel kan opslaan, zodat jouw copyright bij elke klik mee opgeslagen wordt. Kan jouw toestel dat niet, dan zal het softwarematig moeten. Er zijn honderden programma’s waarmee je dit kan doen : Lightroom, Irfanview, Photoshop (Elements) … en zelfs gewoon in Windows (via “Eigenschappen”). Opgelet : doe dit NOOIT met foto’s die je niet zelf genomen hebt, zelfs niet met foto’s van een (betaalde) fotoshoot!
Kleine foto’s
Zet je foto’s nooit in hoge resolutie op het internet. Ten eerste doe je daar de anderen een plezier mee, want kleinere foto’s worden sneller vertoond en verstuurd. Om een foto “in het groot” te tonen op het internet volstaan 1000 pixels langste zijde. Een Facebook cover foto is 828 pixels breed. Een profielfoto is slechts 168 pixels groot. Een Tijdlijnfoto heeft een breedte van 470 pixels, en als je erop klikt, vergroot de foto naar het ware formaat, aangepast aan je scherm. Hier is 1000 pixels méér dan genoeg.
Goede printkwaliteit echter, heeft veel meer pixels nodig. Een foto van 900 pixels, afgedrukt aan 300 dpi op fotopapier is amper 8 cm breed! Kortom, zet je foto’s nooit op het internet in de hoogste resolutie, maar verklein de beelden eerst tot maximaal 1000 pixels of kleiner. Men kan dan nog steeds de foto’s downloaden, maar mooie prints maken zal niet lukken …
Watermerk
Studio Anyka doet dit werk al voor jou : op de dvd staan de foto’s in hoogste resolutie (zonder watermerk), maar dezelfde foto's zitten ook nog eens in een map in “Facebook resolutie met watermerkje”. Ik hou er niet van om een watermerk in het midden van de foto te mikken, maar in een hoek onderaan stoort het veel minder, en het zegt luid en duidelijk : deze foto is auteursrechtelijk beschermd! Wie misbruik wil plegen, doet dat liever met foto’s zonder watermerk. Wie misbruik wil plegen, heeft er meestal helemaal geen zin in om dat watermerk eraf te halen (soms het is mogelijk, maar het is een oervervelend werkje).
Beperk de toegang tot je foto’s
Dit kan op vele manieren! Op je eigen website kan je er een paswoord op zetten, dat je dan alleen aan familie en vrienden geeft. Op Sociale Media kan je de toegang tot je profielpagina beperken. Een waterdichte beveiliging is dat echter niet, want als één van je Facebook vrienden de foto deelt, krijgen al zijn/haar vrienden toegang tot jouw foto ... Beter dus combineren met 1 of meer van de andere vormen van beveiliging.
Beveilig het kopiëren op je website
Dit is alleen mogelijk op je eigen website. Op Google en Sociale Media kan iedereen je foto’s kopiëren met rechtsklikken, maar vele providers bieden “rechtsklik-beveiliging” aan. Als je op de website van Studio Anyka op een foto rechtsklikt, dan gebeurt er … niks. Andere fotografen zetten nog een stapje verder : als je bij hen rechtsklikt, verschijnt er prompt een waarschuwing “Deze foto is auteursrechtelijk beschermd!”.
Geen enkele van deze 5 tips zal een echte fotodief ervan weerhouden om er met jouw foto’s vandoor te gaan. Maar het kopiëren van een rechtsklik-beveiligde foto van 470 pixels met copyright vermelding én watermerk kost VEEL meer tijd en moeite dan een onbeveiligde foto, en zo’n kleine foto printen levert ronduit een waardeloos resultaat.
Je bent zwanger en denkt aan zwangerschapsfotografie of een newborn fotoshoot? Goed idee, maar hoe kies je zo'n buik&baby fotograaf? En als je hem of haar denkt gevonden te hebben, welke vragen stel je dan het best?
Nu zijn er mensen die gewoon de dichtstbij zijnde fotograaf contacteren. Dat doen ze bij mij ook : soms krijg ik een man aan de telefoon die een corporate portret wil. Dan denk ik : die heeft niet eens op mijn website gekeken!
Wil je meer kansen op geslaagde zwangerschaps- en babyfoto's, gebruik dan onderstaande checklist!
1. Selecteer EERST de fotografen wiens portfolio je prachtig vindt. Wat heb je aan de beste prijs als zijn/haar stijl jou niet ligt ? Blader dus rustig door de foto's : staan de kleuren je aan, de poses, de kleding, het licht ... ? OK, die mag dus op je lijstje.
Denk niet : elke fotograaf kan fotograferen ... dat klopt natuurlijk, maar je bestelt toch ook niet je huwelijksreportage bij een babyfotograaf?!
Kies dus op stijl, en kijk dan of je hem/haar kan betalen. Doe het niet omgekeerd, door een fotograaf te kiezen op prijs of afstand en hem dan Pinterest ideetjes door te sturen - uiteindelijk zal hij toch trouw blijven aan zijn eigen stijl.
2. Veiligheid : zoek je een newborn fotograaf? Dus iemand die gaat werken met jouw baby'tje van een week oud? Dan best iemand met VEEL ervaring, wiens website niet gevuld is met onveilige babyposes ... Check dus even hoe lang hij/zij al aan newborn fotografie doet. Staat dat nergens vermeld, dan kan je natuurlijk ook gewoon even kijken hoeveel verschillende baby'tjes er op de website staan ... 3 = niet goed. 50 = OK!
Veiligheid betreft echter nog veel meer : griepvaccinatie (en kinkhoest), huisdieren, studioverwarming en -inrichting enz. enz.
3. Lengte van de fotoshoot : 1 uur? 3 uur of "onbeperkt" ? Dit maakt natuurlijk een groot verschil uit, vooral als je gevarieerde foto's wil, met verschillende kleding en achtergronden. Is het bovendien een fotograaf die je zelf laat kiezen (poses, kleding ...), en je bent zelf geen uitblinker in "snel kiezen", dan is een shoot van 1 uur behoorlijk "stressy"! En wat als je baby tijdens de newborn shoot niet wil slapen of razende honger blijkt te hebben, of de fotoshoot begint met een grote plas (of erger) op de beanbag? Dan is je uur al bijna voorbij als je klaar bent met verschonen of voeden ...
4. Wie kiest de foto's? Wie kiest de poses? Jij of de fotograaf? En als de studio werkt met een on-line fotogalerij - uit hoeveel foto's mag je dan kiezen?
5. Wat zit er in het pakket : alleen de fotoshoot of ook digitale bestanden, prints, een canvas of een fotoboek ?
6. Als je digitale bestanden op dvd wil hebben, dan wil je ze ook kunnen printen voor familieleden? Let er dan op dat de studio de bestanden levert in hoge resolutie, en zonder watermerk. Dus niet alleen voor Facebook.
7. Geretoucheerd of "bewerkt"? Zijn de foto's "recht uit de camera" of zit de bewerking van de foto's in de prijs begrepen ? Hier zit een ENORM verschil in prijs! Op een hoogresolutie foto van een topcamera zie je ALLES : pukkeltjes, (baby-)acne, zwangerschapsstriemen, cellulitis, huidplooien en pamperstrepen ... Als de studio "bewerkte foto's" aflevert - wat houdt die bewerking dan precies in? Als jij je onderkin weg wil op 2 foto's, moet je dan bijbetalen?
8. Is de fotograaf amateur, bijberoeper of fulltime pro ? Qua talent maakt dat niet altijd een verschil, maar wel op vele andere vlakken : uitrusting, verzekering, ervaring, btw inbegrepen enz.
9. Werkt de studio alleen op werkdagen, of ook tijdens de weekends? Handig als jij en je partner geen verlofdag moeten aanvragen voor de zwangerschapsfotoshoot.
10. Is de fotograaf gespecialiseerd in zwangerschap en newborn fotografie? Of doet hij/zij ook communies, huwelijken, familiefoto's, huisdieren enz.? Hoe meer specialisatie, hoe meer kans dat de studio HEEL VEEL te bieden heeft aan kleding, stoffen, accessoires, achtergronden enz.
Kortom : je beslist zelf welke kwaliteiten je belangrijk vindt in een fotograaf. Je beslist zelf welke vragen je stelt. En dan beslis je of de prijs overeenkomt met de kwaliteit. Je kan kiezen voor een Lada of een Jaguar. Met beide raak je op je vakantiebestemming, maar wedden dat aan de rit met de Jaguar mooiere herinneringen overhoudt?
Weerspiegelingen in "digitaal water" zijn altijd populair, niet alleen bij zwangerschapsfotografie, maar ook bij newborns en droomfoto's. Het is een effect dat al lang niet meer nieuw is, maar het blijft leuk.
Recent kocht ik enkele nieuwe softwarepakketten (Exposure7, Nik, Particles, Dynamic Painter ...) waarmee je EINDELOOS kan experimenteren. Vaak is het resultaat compleet overdreven, maar soms denk ik hé dat laat ik toch graag even aan de klant zien. Hieronder een paar voorbeeldjes.
Voor de kunst-liefhebbers : het laatste effect is gemaakt in Dynamic Painter in de Gustav Klimt stijl. Je kan het geloven of niet, maar met dat pakket kan je zowat alle grote schilders imiteren, inclusief Van Gogh (maar ik ben ervan overtuigd dat er weinig zwangere vrouwen te vinden zijn die zich willen laten omtoveren tot een Rubens schilderij!)
Mijn eerste jaren als babyfotograaf werkte ik ook met een goede beanbag, maar elke keer als de ouders ACHTER de baby mee poseerden, of als Papa op de rand van de beanbag steunde om mij te assisteren, zakte het ding behoorlijk weg. Zo'n kussen is eerder berekend op het gewicht van een baby ... de meeste vaders wegen minstens 20 keer zoveel.
Wat is er steviger dan een kussen? Een matras! Ik heb dus gekozen voor maatwerk. Nu heb ik 2 identieke matrassen op elkaar liggen, en zelfs een loodzware Papa krijgt 'm nu niet meer ingedeukt.
Voor het comfort van het kleintje ligt er eerst een verwarmingsdekentje op, gevolgd door een waterdichte bescherming. En om praktische redenen liggen er niet 1 maar 3 mooie dekens op, telkens met een aborberende wegwerplaag ertussen. Mocht het mini-model uit protest de boel bevuilen, dan kunnen we simpelweg 1 laag verwijderen en op een ander kleurtje verderwerken.
Dat oranje ding is een baby-shusher (letterlijk vertaald : een babysusser), een simpel geluidsapparaatje en het nieuwste gadget van babyfotografen.
Krijg ik een ouder baby'tje in de studio, bijvoorbeeld van 5 maanden (superleuke leeftijd!), dan wordt opnieuw de beanbag/matras gebruikt. Er komen 2 kussens aan te pas om wat steun te geven voor hoofdje en kontje. Vooral dat 2e kussen is welkom, want op die leeftijd hebben ze nog niet veel buikspieren, en teentjes pakken lukt véél beter met een beetje hulp :-)
Al sinds het ontstaan van de fotografie meer dan 100 jaar geleden werden baby'tjes gefotografeerd op een schapenvacht. Het is dus niet nieuw, maar wel heel traditioneel, en misschien is dat juist de reden waarom alle ouders het leuk vinden.
Hoewel newborn fotografie voornamelijk met blote kindjes wordt gedaan, gaan oudere baby's (5 tot 10 maanden) meestal niet uit de kleren. Bied ik echter de ouderwetse schapenvachtfoto's aan, dan kiezen 9 op de 10 Papa en Mama direct voor "pampertje uit". En de kleine vindt dat meestal het leukste deel van de hele fotoshoot.
We beginnen altijd in de houding die de kleine het minst leuk vindt (rug of buik), en als ie het dan beu is, dan draaien we de baby om. Ondertussen gebruik ik al geen échte schapenvacht meer, want dan zitten de knuistjes meteen vol wolpluizen (en dus het mondje ook!).
Onder de deken zitten kussens, om de kleine acrobaat te helpen de beentjes omhoog te krijgen. Want teentjes grijpen is leuk, maar op 5 maanden zijn de buikspieren nog bepaald niet ontwikkeld!
Eenmaal op de buik mag de baby tonen hoe goed het hoofdje optillen al lukt. Prima moment om supermooie closeups te maken!
Je voelt het al aankomen ... ook ik ben bezweken en heb weer een heleboel nieuwe en schattige spullen binnen. Deze zijn voor echte newborns, jongentjes en meisjes :
Maar ook de oudere baby'tjes ben ik niet vergeten! Dergelijke spulletjes zijn veel te fragiel voor dagelijks gebruik ... maar daarvoor zijn ze dan ook niet bedoeld hé!
Om rampen te voorkomen - en ook omdat ik een veiligheidsfreak ben - heb ik dus alle belangrijk materiaal dubbel : reserve studiolampen, reservecamera, 2 wifizendertjes, extra batterijen ... en dat alles van uitstekende, betrouwbare merken.
Als je alles dubbel hebt, scheelt dat heel wat stress. Maar het meest geruststellend zijn toch de 2 geheugenkaartjes in mijn camera : niet om verder te kunnen fotograferen als het ene kaartje vol is (64 Gb krijg je ECHT niet vol op 1 shoot), maar om ELKE foto gelijktijdig op BEIDE kaartjes op te slaan, gewoon terwijl je staat te fotograferen. Daarbij zijn beide kaartjes dan nog van Sandisk, met levenslange garantie, dus betrouwbaar spul. Kijk, daar wordt een mens nu rustig van hé. Laat kaart 1 het afweten? Géén probleem!
Binnen de 5 minuten na de fotosessie gaan de beelden al op de computer. Die weet wat 'm te doen staat, want binnen het uur is backup 2 al gemaakt op een externe harde schijf (die elke week gewisseld wordt =backup3). Overdreven? Helemaal niet! Na enkele uren poseren met een bol buikje wil je er immers op kunnen vertrouwen dat al die moeite niet voor niets is geweest. En als je je kleintje na de fotoshoot weer in de maxicosy legt, wil je achteraf niet horen dat je NOG eens mag terugkomen omdat er "een klein probleempje" was met de computer ...
Ook studiomateriaal moet degelijk zijn. Een studioflitser moet maar 1 ding doen : flitsen als ik op de sluiterknop druk, elke keer opnieuw, razendsnel achter elkaar, want sommige kindjes kunnen lachjes produceren die nog geen kwart seconde duren! Op zo'n moment ben ik blij dat ik Elinchrom materiaal gebruik, en geen merk waarbij de lamp 1,5 seconde nodig heeft om weer op te laden.
Niet goedkoop? Natuurlijk kost dat geld, maar mijn materiaal is ook niet allemaal in 1 jaar gekocht. Professioneel materiaal kan trouwens tegen een stootje en gaat vele jaren mee! En zeg nu zelf, zo'n lachje als hierboven wil je toch ECHT niet missen?
Hierbij mijn warme wensen voor het volgend jaar!
En omdat Kerst nu eenmaal de tijd van de Geboorte is, hieronder de kleintjes die dit jaar hun intrede in de wereld maakten :
Prettige feestdagen, en tot ziens in 2016!
Opgelet : we hebben het hier niet over het BOEKEN van een zwangerschap fotoshoot - dat kan je namelijk het best al doen als je 4 maand zwanger bent, vermits de fotograaf dan hoogstwaarschijnlijk nog veel vrije datums heeft, en jij dan veel meer keuze hebt. Weekends zijn bij studio Anyka bijvoorbeeld heel snel volgeboekt.
Wat is dus de beste tijd voor buikfoto's?
Vraag je eerst af of je wel opgewassen bent tegen een fotosessie. Een fotoshoot is best een "work-out", dus wat doe je als je dokter je heeft bevolen om "plat te liggen" of geen inspannende taken meer te doen? Dan luister je naar hem, en ofwel gaat de geboekte fotoshoot niet door, ofwel meld je de beperking aan de fotograaf. We kunnen dan (1) eventueel een Exclusive fotoshoot omboeken naar een Premium (minder poses), en (2) de minst zware/vermoeiende poses kiezen. We kunnen zelfs extra veel zittende poses kiezen.
Zelfs al ben je fit en in vorm, dan nog plan je op de dag van de zwangerschapsfoto's geen andere zaken. Je zal 's avonds na de shoot best moe zijn, en echt geen fut meer hebben om nog op familiebezoek te gaan! Maak er een relax dagje van, zorg dat je een goede lunch achter de kiezen hebt, en geniet gewoon van de leuke dag die helemaal rond jou en je buik(je) draait.
Alle zwangerschapsfoto's op deze website zijn genomen tussen 30 en 38 weken, de meeste tussen 33 en 37. Kortom : redelijk dicht tegen de bevallingsdatum aan, maar met een veilige marge van 3 tot 6 weken. Te vroeg naar de studio komen, heeft als nadeel dat je bij liggende poses amper zwanger lijkt. Te laat langskomen ... tja als de baby er al is, kan ik als zwangerschapsfotograaf niet veel meer beginnen hé.
Mijn record? 1 dag voor de bevalling : een aanstaande mama had nét te horen gekregen van haar gynaecoloog dat ze de volgende dag binnen mocht voor een keizersnede. Ze had al eerder geboekt, maar gelukkig lukte het ons nog om de shoot naar voren te schuiven, zodat de buik nog op de foto kon. Ik zeg soms wel eens "hoe dikker hoe beter", maar deze vrouw nam dat wel héél letterlijk.
Nu kan ik dat allemaal gaan opsommen natuurlijk, maar een beeld zegt meer dan 1000 woorden, dus heb ik een kleine verzameling gemaakt van "making of" foto's.
Tijdens sommige newborn fotoshoots hebben de ouders blijkbaar nog energie genoeg om zelf ook enkele foto's te nemen. Verbazingwekkend, wetend dat kersverse ouders meestal chronisch slaapgebrek hebben!
Nu is het wel niet toegelaten om de baby zelf te fotograferen zomaar tijdens de fotoshoot (laat dat maar aan de fotograaf over), maar wat wél mag, is beelden schieten van "the making of". Dus foto's van de fotograaf die bezig is het kleintje in positie te leggen, mutsje aan te doen of close-ups te nemen. Je moet dan wel akkoord gaan om de sessie niet te hinderen en achteraf de toestemming te geven voor gebruik in een blog, op facebook of op de website van Studio Anyka.
Ondertussen heb ik al een kleine verzameling, allemaal gemaakt door trotse ouders.
Je kan ze hier vinden : http://www.anyka.be/achter-de-schermen
Welk voedsel vermijd je best als je borstvoeding geeft?
Eerst het gemakkelijke antwoord : niets!
Inderdaad, vroeger moest je van alles vermijden, maar tegenwoordig mag je van Kind en Gezin en vele Pediaters alles eten. Op die manier went je kindje via de borstvoeding al aan alle soorten voedsel, nog voor het rechtstreeks in zijn/haar maagje komt.
Betekent dit dat het wennen probleemloos zal gaan? Nee natuurlijk niet. Als je voor het eerst bloemkool eet, zal je kindje er wat last van hebben, en daarna niet meer. En als je veel koffie of Cola drinkt, dan kan je erop rekenen dat niet alleen jij lang wakker blijft, maar je baby ook.
Dus wat betekent dit voor babyfotografie?
Als babyfotograaf raad ik de ouders niet aan om tegen het advies van de dokter te gaan. Ook van mij mag je alles eten ... ALLEEN NIET 48 UUR VOOR DE FOTOSHOOT, DE BABYBORREL, OF HET DOOPFEEST.
Simpel hé. Gedurende 48u voor de Very Important Days, ga je even op dieet.
Hieronder de LIJST. Mijd alles wat hierop staat, en voeg daaraan alle voedsel toe waarvan je al gemerkt hebt dat je kindje er krampjes van krijgt - alle kindjes zijn immers anders. Deze lijst komt van een Amerikaanse vroedvrouw, maar er zullen nog wel vele andere lijsten bestaan, die hier en daar variëren.
Niet alleen zal het maken van de babyfoto's vlotter verlopen en korter duren, je kindje zal langer en beter slapen, en geen krampjes hebben ...
Ooit was hier een kindje wiens Mama de avond tevoren lekker Thais had gegeten. Mmm ... De volgende dag tijdens de fotoshoot heeft het mini-fotomodel ALLES bevuild wat ze maar kon raken : Mama décolleté, Papa's broek en schoenen, de beanbag, de deken in de oude emmer, de studiovloer enz. Tussendoor hebben we hele mooie foto's kunnen maken, maar Mama gaat nooit meer naar een Aziatisch restaurant zonder aan die fameuze fotoshoot te denken ...
DE LIJST
- Ananas, Pompelmoes, Sinaasappel, Aardbei, Citroen, alle bessen, alle noten
- Tomaten, tomatensaus (incl. pizza, ketchup en spagettisaus)
- Chili, pikant of GEKRUID eten (Mexicaans, Chinees ...), looksaus
- Alkohol en dranken met gas (bruisende dranken)
- koffie, thee, cola (alle wakkerhoudende dranken)
- Chocolade
- Zuur voedsel
- Ajuin, Asperges, Komkommer, Broccoli, Bloemkool en alle andere koolsoorten, Spruitjes, Bonen en Erwten
Als babyfotograaf krijg ik zo nu en dan een telefoontje van een kersverse Mama, die graag een afspraak zou maken voor een newborn sessie. Omdat de studio gemiddeld 3 maanden vooraf volgeboekt zit, en het kindje al geboren is, moet ik haar dan jammer genoeg teleurstellen. Maar wat als ik NIET volgeboekt zou zijn, tot welke leeftijd probeer ik dan nog een "echte" newborn fotosessie?
Alle baby'tjes op mijn newborn webpagina (http://www.anyka.be/babyfotos) poseerden in de studio tussen 6 en 17 dagen oud. De babypagina daarentegen (http://www.anyka.be/babyfotografie) toont kindjes van 3 tot 12 maanden. Waarin verschillen die vooral?
Het grootste verschil : newborns fotografeer ik slapend, oudere baby'tjes gaan klaarwakker op de foto. Zij kunnen immers iets dat de jongste categorie nog niet onder de knie heeft : lachen!
Slapende poses kan je blijven proberen tot 6 weken ... Klinkt "oud" hé?
Wat een baby het eerste "verliest" zijn soepelheid en het "broze" uitzicht. Gewoon al doordat ze er zo breekbaar uitzien, ben je automatisch veel voorzichtiger met een kindje van 7 dagen dan met een baby van 5 weken. De laatste ziet er gewoon "steviger" uit. Er zijn zelfs bezoekers in de kraamkliniek die de pasgeborene liever niet vasthouden ... Het tweede dat een kindje kwijtraakt is de "plooibaarheid". Net uit de buik zijn newborns zo soepel dat je ze dubbel kan vouwen, precies zoals ze een week eerder in de baarmoeder bivakkeerden, en ze vinden het nog fijn ook. Kleine Ulises bijvoorbeeld (foto hiernaast), begon vlak na deze foto lekker op z'n teen te zuigen.
Tot slot kan het bij oudere baby'tjes moeilijker zijn om ze vast in slaap te krijgen, waardoor ik ze liever niet in een antieke emmer zou leggen, of in iets anders met harde randen. Alleen kindjes die echt slapen, zijn veilig in zo'n ding.
Met familiefoto's, of foto's met Papa of Mama apart, is er hoegenaamd geen probleem. Alexander is hier 2 maand oud! Dit soort poses zijn op 6 weken net zo makkelijk als op 1 week oud (en het risico dat de kleine een plasje doet op één van hen, of erger, is even groot haha).
Kortom : ja natuurlijk is het mogelijk om een newborn sessie te doen met een baby van 4 weken (indien er plaats is in de studioplanning), maar BELOVEN dat de kleine bereid gaat zijn alle poses uit te voeren doe ik niet. PROBEREN zou ik het zeker doen, en als het kleintje halverwege wakker wordt, hebben we ook nog foto's van de kraaloogjes - extra leuk!
Update!
Lees meer over dit onderwerp in volgende blog posts :
Baby voorbereiden voor een late newborn shoot
Late newborn shoots met premature kindjes
Wanneer is een baby te oud voor een newborn shoot?
Het is dus helemaal niet zo'n gek idee om tijdens de baby shoot te verwijzen naar de trouwdag. Je kan zelfs zover gaan dat de bruidsjurk zelf mee op de foto gaat. Liefst niet met een blote (onzindelijke) baby erop - dat lijkt me iets teveel op "trash the dress", maar wel met pampertje aan, verstopt onder een laagje kant.
Ik heb het deze week eens uitgeprobeerd, met een echte trouwjurk en een pop als "oefen-baby".
De eerste poging was met de hele jurk in beeld. Vanzelfsprekend is het niet de bedoeling dat de moeder de jurk aantrekt - lijkt met niet zo makkelijk 1 week na de bevalling, maar wel mooi gedrapeerd of opgehangen tegen een witte achtergrond, en dan onderaan een zachte bank voor de baby.
Closeups vond ik eigenlijk nog mooier, want dan zie je meer detail, zowel van de baby als van het fijne kantwerk van de jurk.
Kortom : heb je een newborn fotosessie geboekt bij babyfotograaf Anyka, en lijkt je dit een leuk idee? Laat het vooraf even weten en we doen dit met een échte baby!
Naar jaarlijkse traditie was de studio volledig omgetoverd om met mijn zus en schoonbroer "typetjes" te spelen. De rode gordijnen van de Boudoir studio waren de ideale achtergrond voor de goochelaar. Daarvoor had ik mijn schoonbroer een Dali-snor aangeplakt van echt mensenhaar, en zijn acteertalent en het kostuum deden de rest. Ik weet niks van grime, dus achteraf moet ik die snor wel retoucheren, anders kan je zien waar het gaas op zijn huid geplakt is, maar het afgewerkt product mag gezien worden!
Vlak na de lunch arriveerde Tine Josephy, professioneel makeupartieste in de breedste zin van het woord (beauty, grime, special effecten, bodypainting, facepainting, theater en cinema make-up). Tine had als opdracht om mijn schoonbroer 20 jaar ouder te maken (of meer), en dan liefst nog op een manier dat er achteraf niet teveel photoshop retoucheerwerk meer nodig zou zijn.
Haar werk was een openbaring! Met vloeibare latex werden de ogen "gerimpeld", en met potloden en poeder de rest van het gezicht. Ik wist wel dat je met grime veel kan doen, maar dat dit kon zonder dat je 1 spoor terugvindt van de latex, dat heb ik dit keer bijgeleerd. Photoshop bleek achteraf alleen maar nodig op de handen en armen, niet op het gezicht. Vanzelfsprekend inspireerde Tines werk mijn schoonbroer tot top-acteerprestaties, en daarbij werd hij nog geholpen door mijn zus als "expert" en tegenspeelster (ze is immers bejaardenverzorgster!).
Wil je meer werk zien van Tine Josephy? Kijk dan vooral eens op haar FB pagina : https://www.facebook.com/TineJosephymakeupartist?pnref=lhc
Ik ben altijd blij als Papa geen last heeft van zijn rug of knieën, want het Papa-stoeltje, vlakbij de beanbag (groot kussen), is behoorlijk laag! Zijn taak tijdens de hele fotoshoot is veiligheid en geruststelling. Veiligheid, omdat 4 ogen op de pasgeborene altijd beter is dan 2 (Mama zit iets verder op een comfortabel bankje, maar Papa zit op 20cm van de baby).
Geruststelling? Jazeker, want we willen graag een slapend kindje. Dus bij de eerste flitsen, maar vooral ook bij het wisselen van mutsjes of poses, legt Papa zijn handen op het kleintje. Altijd fijn om te weten dat er iemand over je waakt die minstens 20 keer zoveel weegt als jij hé!
Helpen bij poses is niet altijd nodig, behalve dan als er handjes of voetjes wat te hevig "ronddwalen". Dan is vaak 1 vinger genoeg om het probleem te verhelpen. De ene keer kan de vinger 1 seconde weg om de foto te schieten, de andere keer zit er niets anders op dan : photoshop.
Wat is dan de beste tijd voor een fotosessie?
Je kan natuurlijk al starten met zwangerschapsfoto's, maar daar heeft je kleintje later niet veel aan, dat is iets voor jezelf en je partner, als herinnering.
Fotosessie 1 moet gebeuren op newborn leeftijd, ideaal tussen 5 en 12 dagen oud. Wacht je langer, dan is zo'n fotosessie nog steeds mogelijk, maar het "broze" newborn uitzicht is al voor een groot deel verdwenen, na 2 weken ziet een baby er al heel wat steviger uit! Bovendien is ie dan niet meer zo happy in de typische "opgekrulde" poses.
Tijdens het 1e jaar verandert een kindje aan één stuk door, dus zou je wel elke dag foto's willen laten maken, maar de beste tijd voor de 2e fotosessie is rond 5 maanden. Op 5 maanden kan hij al een BIG SMILE tevoorschijn toveren, en presteert ie het om langdurig het hoofdje op te tillen.
"Gevorderde" baby'tjes kunnen zelfs (op de rug) al teentjes grijpen ... allemaal leuke dingen voor de babyfotograaf. Dat zitten lukt trouwens ook al als je een Bumba seat gebruikt - geen mooi ding, dus leggen we er eerst een deken overheen.
De volgende topprestatie - mijlpaal 3 - is zitten ... en blijven zitten, zonder omvallen, en vooral : zonder steunende hand van Papa of Mama! Da's dus rond 8 maanden.
Mijlpaal nr. 4 is STAAN. Desnoods met een steuntje, maar deze leeftijd is een te leuke leeftijd om niet op foto vast te leggen. Bovendien kan je zo'n fotosessie combineren met een echte cake-smash, waarbij de (bijna) jarige een feestelijke slagroomtaart hoogstpersoonlijk mag "aanvallen". Eerlijkheidshalve moet ik er wel bij vermelden dat het niet altijd even duidelijk is wie er bij deze cake smash fotoshoots het meest plezier heeft : het mini-fotomodel, de ouders of de babyfotograaf?
Om een lang verhaal kort te maken : in Amerika worden opeenvolgende babyfotografie gedurende het eerste levensjaar "smiling-sitting-standing" genoemd, naar de bereikte mijlpalen. Ook wel "Pushing up - Sitting up - Standing up". En omdat deze prestaties niet bij alle kinderen op dezelfde leeftijd vallen, spreekt men daar van "stages, not ages" - dus mijlpalen in plaats van leeftijden.
Nog leuker is het als zo'n foto genomen wordt vanuit het standpunt van de baby zelf :
Als kleine Sébastien zijn oogjes had opengedaan tijdens het poseren, dan had ie dit gezien : Mama Nathalie en Babyfotograaf Anneke.
Babyfotografie start bij mij altijd op de beanbag (groot kussen), hier onder het zeer waakzame oog van Papa Tom.
Hier ben ik met opgerolde doekjes wat "volume" aan het toevoegen onder de voetjes van mijn mini-fotomodel ...
Hoewel liggen in een mand superveilig is, zijn een extra paar ogen en handen altijd welkom, al was het maar om overbeweeglijke handjes of voetjes eventjes op z'n plaats te houden ...
Hartelijk dank Nathalie en Tom voor deze leuke sfeerbeelden!
Thank you Marina, Krasi, Kiki and Darina for your beautiful posing, acting talent and sense of humour!
It'll take at least a month before I finish processing the results, but they'll be worth waiting for!
Anneke
OK, er zat 1 klein bruin spatje op de witte handdoek, maar daar had ik dan wel een vergrootglas voor nodig. Sébastien krijgt dus een ereplaats in de lange lijst newborn baby'tjes van studio Anyka. Proficiat aan Nathalie en Tom, dat ze er op 7 dagen oud al zo'n propere jongen van gemaakt hebben!
Die heldhaftige inspanning mag best beloond worden, dus heb ik diezelfde avond nog een poging gedaan om een niet-zo-eenvoudige photoshop opdracht uit te voeren :
Hoe krijg je die hand weg????
gelukt!
Dankjewel Aidan, Alec, Alexander, Alicia, Alyssa, Amani, Amelie, Anders, Arez, Arne, Axelle, Brent, Charlotte, Chloë, Colysia, Darja, Demi, Dominic, Dries, Eden, Elena, Elien, Elisabeth, Elise, Elissa, Ella, Elle-Marie, Emelie, Emile, Emilie, Emiyo, Enora, Fenna, Fenne, Finn, Fleur, Fran, Gilles, Grace, Hannah, Heleen, Ilyano, Jack, Jasmine, Joaquín, Kayla, kyento , Lacey, Laure, Lena, Lena, Lenn, Lewis, Lia, Liam, Liam, Lias, Lisa, Lucia, Malek, Mathis, Mats, mats, Mattiz, Mauro, Maxim, Maya, Mette, Michaël, Mila-Irena, milo, Nathan, Nias, Nolan, Noralie, Norelien, Noya, Ona, Otis, Perla, Phéa, Rhany, Ritch, Robbe, Robbe, Sam, Stijntje, Thibault, Thijs, Thomas, Turxan, Ulises, Valentine, Vanessa, Vince, Warre, Willem, Xander, Xander, Yilan, het was een groot voorrecht om jullie als mini-model in de studio te verwelkomen!
Bedankt ook aan alle ouders van deze kindjes, dat ik hun kostbaarste bezit heb mogen fotograferen!
Slechts 3 van hen hebben het droog gehouden, dus kan ik gerust stellen dat ik nu niet alleen een ervaren babyfotograaf ben, maar ook heel goed weet hoe je de studio achteraf weer proper krijgt!
Ondertussen zijn er reeds een tiental kindjes teruggekeerd naar de studio, in de functie van Grote Broer of Zus. Een blij weerzien van mijn kant, maar vreemd genoeg wist geen van hen zich te herinneren dat ze al eerder in de studio waren geweest :-)
De baby die de kaap van 100 heeft gehaald, heet Eden, en hij was zuiver toevallig ook de knappe zoon van één van mijn makeupartiestes, Sandra Van Buggenhout en haar man Tim. Eden had geen makeup nodig, hij was een superknappe baby-boy. Ook poseren kon hij als de beste, op voorwaarde dat hij daarbij kwistig en gul mocht "sproeien" met plasjes en currysausjes, en dan bij voorkeur op Papa Tim.
Eden is hier 7 dagen oud, en het kan hem geen barst schelen dat hij mijn 100e mini-modelletje is. Maar ik ben er trots op, en ik ben van plan om nog lang verder te gaan op de ingeslagen weg, met als motto "Celebrate New Life as Art".
Voor meisjes zijn dat mutsjes, tutu's, vleugeltjes, haarbandjes ... maar voor jongens is de zaak altijd een beetje beperkter. Maar vanaf vandaag niet meer, want vandaag bracht de post een pakket vol schattige mini-spulletjes, en bijna allemaal voor pasgeboren jongentjes.
Voortaan heb ik een mini-zeemannetje, een stoere soldaat, een leeuw en ... een politieagent!
Ik hou van bruintinten en beige, dus deze 2 setjes kon ik echt niet laten liggen ...
We zijn nog niet klaar : hier nog 2 kleurige setjes.
Nee hoor, de meisjes ben ik niet vergeten (hoewel ik daar al MEER dan voldoende voor heb, de lade kan nog amper dicht!)
Volgende maand weer verschillende newborn sessies. Of er jongentjes bij zullen zijn? Sorry, dat mag ik nog niet verklappen van de ouders ;-)
Hieronder dus een klein voorbeeldje over een "balanceeract", waar echt geen circustechnieken aan te pas zijn gekomen.
Dit is de afgewerkte foto :
Dit zou - zonder truukjes - inderdaad levensgevaarlijk zijn.
In werkelijkheid hangt het kindje 20 centimeter boven een zachte bank, bedekt met een zwarte deken, en houdt Mama het kleintje stevig vast. De "flosj" heb ik apart gefotografeerd ... en de rest is photoshop.
Kijk maar - safety first!
Na wat zoeken in mijn portfolio had ik er dan toch enkele gevonden. De mama's die hun baby'tje herkennen mogen mij altijd contacteren, dan stuur ik de foto per e-mail.
De eerste stap is echter niet de baby zelf. Ik had achtergronden nodig, en die maak ik dan wel liefst zelf. Na enkele mini-fotoshoots met schelpen (en veel zand), bloemen, een baseball handschoen en wat paaseieren kon ik gaan passen en meten om te zien welke newborns het beste te combineren waren.
Wil je een realistische indruk maken, dan moet je niet alleen het mini-model achter de rand van de schelp plaatsen (of handschoen/bloem/ei), maar je mag ook de schaduwen niet vergeten die door die rand op het kindje vallen. Dat geeft diepte, waardoor het "net echt" lijkt.
Nee, dit valt totaal niet te vergelijken met Anne Geddes, want die werkt helemaal anders. Anne G. photoshopt geen baby in een schelp, nee, zij werkt samen met een kunstenares die een supergrote (en zachte) schelp ontwerpt, precies op baby-maat. Mijn schelp was gewoon een échte schelp, en de enige manier om dààr een baby in te krijgen, is photoshop. Voordeel is natuurlijk wél dat je een proper baby'tje in een vieze oude handschoen kan stoppen, zonder dat de moeder daar iets op tegen heeft!
Wie binnenkort een newborn sessie gepland heeft bij Studio Anyka, kan nu dus ook een "droombaby" bestellen. Best vooraf afspreken, dan hou ik daar tijdens de fotoshoot al rekening mee. Achteraf aanvragen kan alleen als de ondergrond waarop het kleintje ligt, geschikt is voor uitsnijwerk. Is die niet geschikt? Niet getreurd! Vanaf 3 jaar vinden kleutertjes droomfoto's prachtig, en ook een verkleedpartij (elfje, kaboutertje enz) is een feest!
]]>
Dit is een ingescande foto van haar grootmoeder, de Bomma. Aan kapsel en make-up kan je direct zien dat het een foto uit de vijftiger jaren is, dus de foto moet minstens 65 jaar geleden genomen zijn.
Het verzoek van Joyce klonk heel simpel : maak een foto van mij die zoveel mogelijk op de "Bomma-foto" lijkt.
Zo'n verzoek moet je geen 2x tegen mij zeggen, en ook niet tegen Sandra Van Buggenhout, mijn make-upartieste. Een leuke uitdaging is altijd welkom!
Sandra mocht de spits afbijten met echte fifties-make-up. Dikke zwarte eyeliner met "wings", een schoonheidspukkeltje op precies dezelfde plek als de Bomma, wenkbrauwen bijwerken en wat rouge. Joyce's lippen werden vuurrood gemaakt voor de pin up stijl, maar voor de Bommafoto hadden we eigenlijk zachtroze nodig. Beetje photoshop dus achteraf.
Het kapsel was een onmogelijke opdracht : Joyce had donker, halflang sluik haar, de Bomma donkerblond lang haar met een supergrote dot en ... een frou frou of pony. Waar moesten we dat volume vandaan halen?? En een frou frou knippen durfde ik niet eens te vragen! Hoefde ook niet, want ik had een haarstukje gekocht voor op Joyce's voorhoofd. Voor de dot hebben we elke pluk haar getoupeerd, maar het volume van de Bomma bleef buiten ons bereik.
Nadat we een jasje en sjaaltje hadden gevonden dat het meest leek op de kleding van de Bomma, hebben we direct enkele portretten geschoten. Dat was dringend, want die dot was niet van de stevigste. Logisch, er was immers geen kapster aan te pas gekomen! Het licht liet ik uit dezelfde hoek komen, en Joyce moest hoofd, ogen en mond precies hetzelfde houden als op de voorbeeldfoto.
Dit is het resultaat in kleur (met lipstick al gecorrigeerd). De bedoeling is duidelijk, maar de vrolijke kleuren zijn er teveel aan.
De dot heb ik hier (in photoshop) al ferm groter gemaakt, maar zelfs omgezet naar zwartwit zijn we er nog lang niet : het zwartwit is niet "oud en vergeeld", de achtergrond is anders, en er ontbreekt een schaduw.
Maar zelfs na het toevoegen van de schaduw, het "verhuizen" van de achtergrond van de Bommafoto en het vergelen van de tinten zag het resultaat er nog altijd niet uit alsof Joyce een stap terug in de tijd had gezet. De foto was gewoon te goed van kwaliteit en te scherp. Bovendien had de Bommafoto al wat afgezien : er zat schade op, en haar kleding en gezicht waren door de jaren "afgebleekt".
De oplossing ? Maak de foto van Joyce minder scherp en voeg wat ruis toe, en maak de foto van de Bomma wat donkerder.
Dit is het eindresultaat. Joyce is er superblij mee. Ze staat nu op een foto, minstens 40 jaar eerder genomen dan haar eigen geboortedatum!
Was het maar zo simpel!
Dat het niet erg praktisch is om een peutertje in de studio te laten rondrennen als we rustig een slapend baby'tje aan het fotograferen zijn, dat snapt elke ouder, dus vinden ze altijd wel iemand die zo sympathiek is om de oudste naar de studio te brengen in het laatste half uur.
Het is ook al meegenomen dat dit meestal samenvalt met het einde van het middagslaapje, dus het kindje dat parmantig de studio binnenstapt, is (meestal) goed uitgeslapen en in een prima humeur.
Nu zijn alle pagadders van rond de 2 super-de-super cute en vertederend, maar ... iedereen kent het gezegde : "ik ben twee en ik zeg nee". En dat mag je echt letterlijk nemen. De meeste "oudere kindjes" zijn namelijk tussen 1,5 en 2,5 jaar op het moment dat nummertje 2 arriveert. En het LAATSTE dat zo'n uk dan wil, is braaf poseren met dat kleine baby'tje dat al een hele week alle aandacht krijgt.
Zodra Papa of Mama dan ook vragen "wil je op de grond zitten en baby vasthouden?" volgt het luide NEEEEE al voor ze uitgesproken zijn.
De familiefoto, met z'n vieren, is meestal geen groot probleem. Mama houdt de pasgeborene vast, en Papa de oudste. En Papa is de sterkste, dus dat lukt wel. Nee, de grote uitdaging is altijd de foto van Grote Broer (of zus) met het kleintje. En juist dat is de foto die de ouders supergraag willen. Maar zoon- of dochterlief is immuun voor dreigen of straffen, laat zich niet omkopen met lekkers, en van strenge opdrachten zijn ze op die leeftijd ook niet gauw onder de indruk.
Ik ga nu niet de kinderpsycholoog uithangen, want ik ken alleen de studio-situatie, en elk kind is anders, maar hieronder enkele truukjes die mij al geholpen hebben om het toch te laten lukken :
Tijdens de eerste 10 minuten na aankomst geldt nog "vreemde ogen dwingen". De fotograaf is een vreemde, dus die kan op kordate toon zeggen : Ga eens mooi liggen!
Dit werkt echt maar 10 minuten hoor, daarna is de fotograaf al geen vreemde meer ...
Doe geen suggesties en stel geen vragen waar "nee" op geantwoord kan worden ... Niet : Wil je de baby vasthouden? Wil je gaan zitten? (neeeeeee!!!) ... Maar wel : Kom, we gaan samen zitten!
Geef 2 keuzes (die allebei goed zijn, dus 't maakt niet uit wat ie kiest) :
Wil je op de grond liggen of op je knietjes zitten bij de baby? (bedankt Kim, dat was een goede tip!)
Hou Papa en Mama 1 cm buiten beeld, vooral bij eenkennige kindjes.
Zet broerlief op de juiste plek, maar doe het speels :
Oh kijk, je bent een vliegtuig, brrrrrrrroeemmmm en hup hij zit naast de baby.
Als er tranen komen, leid de kleine dan af met iets reuze grappigs (mijn roze varkentje maakt supergekke geluiden en mijn cheerleader pompon is prachtig rood).
Het mag best een beetje lawaaierig worden, newborns slapen daar gewoon doorheen, maar ga niet door de studio rennen. Hou het veilig, en leg de baby op de rug in een mandje, omgeven met zacht materiaal. Zo ligt ie veilig als broer/zuslief wat aan de ruwe kant is.
Moet er naar de baby gekeken/gewezen worden? Leg dan een kleine attractie net buiten camerazicht, achter de baby. Je kan beter vragen waar de attractie is, dan "waar is de baby?". Dat vindt zelfs een uk van 2 een stomme vraag ...
]]>
Dat is natuurlijk een heel lief compliment, maar correct is het absoluut niet ...
Anne Geddes' foto's zijn wereldberoemd, en terecht! Toch denken veel mensen dat het allemaal photoshop is, maar - hoewel er wel degelijk wat photoshop aan te pas komt - haar modelletjes worden ECHT gefotografeerd in de bloem, het voorwerp of de set-up van het eindresultaat. Dankzij het ongelofelijke talent van een heel creatieve medewerkster kan zij beschikken over levensechte decors in babyformaat, allemaal lekker zacht en veilig, allemaal handgeschilderd en niet te onderscheiden van "the real thing".
Wegens copyright redenen kan ik hier geen Geddes beelden vertonen natuurlijk. Enkele weken geleden had ik de kans om 3 dagen lang Anne Geddes bezig te zien tijdens haar fotoshoots voor de 2017 kalender rond het thema "sterrenbeelden". Voor elke foto uit die reeks worden 6 mini-shoots gehouden met steeds een andere baby - de beste komt uiteindelijk in de kalender.
Puur om budgettaire redenen is het voor de gemiddelde fotograaf onmogelijk om met zulke levensechte set-ups te werken. Ikzelf en de meeste van mijn collega's werken naast de beanbag met vintage set-ups zoals hieronder. De spullen komen van gespecialiseerde newborn bedrijven of ... van antiekmarkten!
Een totaal andere aanpak is photoshop : hier wordt het kindje "gewoon" op de beanbag gefotografeerd, en later uitgesneden in photoshop. Dit klinkt heel wat makkelijker dan het werkelijk is : wil je de baby - zoals hieronder - in een ei leggen, dus op een lichte ondergrond, dan moet hij of zij ook echt op een lichte ondergrond gefotografeerd worden, anders komen de schaduwen wel héél onrealistisch over. Na het uitsnijden en in het ei plaatsen, moeten er ook de nodige schaduwen getekend worden. Het ei werpt immers een schaduw op de baby, en zonder die schaduw lijkt de boel heel "fake".
Tot slot is het heel belangrijk dat de houding van de baby overeenkomt met de ondergrond waarop ie ligt. Werk je dus met bestaande foto's van "platte" baby'tjes, dan moet je een voorraadje (natuur)-foto's hebben met "platte" ondergronden. Dat is dus één van mijn projecten voor de komende maanden : een ei in een nest heb ik al klaar, nu nog bloemen, paddenstoelen en andere (meer originele) ondergronden.
Voor de baby in de zwanenvleugels had ik eerst vleugels gemaakt met de juiste kromming. Eigenlijk was ik van plan de baby er écht in te leggen, maar bij nader inzien was de ondergrond te hard, en de pennen van de veren nogal irriterend. Toch maar photoshop dus!
]]>
De meeste ouders willen heel graag een kerstfoto van hun baby'tje ... maar niet ten koste van de vintage foto! En omdat ik de kleine niet extra wil belasten met heen en weer verhuizen naar een andere mand of emmer, verander ik niet de lokatie of de pose, maar wél het mutsje en de "entourage".
Je kan aan de houding van kleine Sam zien dat hij er niks van gemerkt heeft ...
De ouders mogen kiezen, en smaken verschillen natuurlijk. Het ene koppel wil graag lekker druk, met poppetjes of met grote kerstcadeautjes die de baby nog kleiner doen lijken, terwijl andere ouders al happy zijn met 1 simpel mutsje. Zulke foto's zijn niet alleen bruikbaar als gewone kerstkaart, maar ook als bedankkaartje of babyborrel-invitatie!
Vanzelfsprekend is dit niet beperkt tot newborns, ook oudere baby'tjes zijn super-cute als kerstkaboutertje!
En mits een kleine opleg halen we Photoshop erbij om het helemaal feestelijk en winters te maken ...
]]>
Ik heb het wel 3x nageteld, om er zeker van te zijn, maar Vanessa was echt de 100e dikke buik bij "Anyka".
De allereerste zwangerschapsfoto's (Leen) werden weliswaar genomen in een veel kleinere studio, en met veel minder attributen, stoffen en fotografisch materiaal. Maar van de 1e tot de 100e was het steeds een belevenis die draaide rond die mooie bolle buik en het (vaak wakkere!) kleine wondertje daarbinnen.
Wat het nog extra leuk maakte : buik-nummer-100 was twee jaar eerder OOK in de studio geweest, voor haar eerste zwangerschap. Het was dus een bis-nummer, en dit keer brachten ze hun 2-jarig dochtertje Lore mee als extra fotomodel.
Hierbij een foto van kleine Lore, in gesprek met haar toekomstige broertje of zusje via de populaire vuurrode stethoscoop.
En het 100e newborn baby'tje dan??
Tja, als ik alle baby'tjes van alle leeftijden samentelde, dan was ik al voorbij mijn 100e "baby-jubileum", maar dat zou vals spelen zijn, de fotosessies zijn gewoon veel te verschillend qua verloop en stijl. Nog 2 à 3 maandjes wachten dus ...
]]>
Wat maakt eigenlijk dat we iets "schilderachtig" vinden? Of welke effecten versterken de indruk dat iets een schilderij is?
Allereerst vertoont een schildering altijd minder detail dan een foto - tenzij je natuurlijk de hyper-realistische toer opgaat, maar als je vertrekt van een foto, dan wil je dat net niet ...
De foto die je gebruikt, is dan best ook niet te druk, of ontdaan van overbodige zaken op de achtergrond. Nu, dat geldt voor een heel groot deel van mijn portretten, vermits ik heel eenvoudige achtergronden gebruik en een voorkeur heb voor close-ups. Sommige beelden hebben van nature al een schilderachtige sfeer - de perfecte kandidaten dus om mee te experimenteren ... Ideaal is het natuurlijk als ik VOORAF al weet dat de klant een schilderij aan de muur wil, want dan kan ik daar rekening mee houden bij de keuze van licht, kleur en ... formaat!
Ook de kleuren zijn vaak anders : meer gesatureerd, soms warmer, in elkaar overvloeiend, of - bij aquarels - verzacht tot pasteltinten.
Penseelstreken variëren van stijl tot stijl, en hangen ook af van het onderwerp : grove streken voor kleding en achtergrond, en meer gedetailleerd in het gezicht. Dikke verflagen zonder overvloeiing voor een acryl-effect, en net omgekeerd bij een aquarel. De duurdere softwarepakketten laten je zelfs kiezen tussen de stijlen van beroemde kunstenaars als Klimt, Rembrandt en Van Gogh!
Schilderijen hebben vaak ook geen rechte rand, wat ook bij een foto leuke resultaten geeft.
Die verflagen hebben trouwens nog een ander effect : textuur. Van dichtbij zie je niet alleen de dikte van de verf (tenminste, bij een goed softwarepakket), maar ook het reliëf van de "drager". Dat kan canvas zijn, maar ook aquarelpapier, linnen, zandsteen ... met of zonder extra "craquelure" (barstjes). En tot slot heeft ook het printen van het afgewerkte schilderij een grote invloed! Doe dat vooral niet op gewoon fotopapier, maar gebruik fine art textuurpapier, liefst in een behoorlijk groot formaat. Mijn nieuwe Canon Pro-1 printer gaat mogen werken!
Is het schilderij dan klaar?
Ja, maar 't hangt nog niet aan de muur ... een mooi dik passe-partout met fine art structuur en een klassiek kader maken dat je gelooft dat het "echt" is.
Meer voorbeelden? Kijk dan even op http://www.anyka.be/fine-art-foto-s-van-je-buik-of-baby
]]>
De "Federation of European Photographers" publiceerde onlangs de lijst met de 19 nieuwe EP (European Photographers) die deze eretitel kregen.
Wat een leuke verrassing om de naam van ondergetekende op deze lijst te zien staan!
Nu mag er niet alleen LSWPP (vanwege de Britse Photographic Societies) maar ook "EP" achter mijn naam staan. En het logo van de FEP mag op mijn website prijken. Ja, ik weet het, het is slechts een titel, maar ik ben er stiekem toch trots op.
Mijn EP kwalificatie was gebaseerd op een inzending van 12 zwangerschapsportretten met verschillende belichting, pose, accessoires, compositie en … model.
Dank aan mijn mama-modellen Annemiek, Chari, Cindy, Marijn, Nele, Suzanne, Veronique, Caroline, Caroline en Caroline!
Deze erkenning geeft mij weer extra motivatie om verder te gaan op de ingeslagen weg, met mijn motto
"Celebrate New Life as Art"!
Mijn keuze hangt af van het seizoen (herfstkleuren? Kerstmis?), of het een jongentje of een meisje is, en vanzelfsprekend ook van de smaak van de ouders. Je mag - maar moet niet - kiezen welke set-up je het leukst vindt. Gelukkig laten de meeste ouders de keuze aan mij over, anders zou ik nooit mijn nieuwste spullen kunnen uitproberen! Heb je echter een absolute voorkeur, dan moet je dat RUIM van tevoren laten weten. Ik zet de studio immers niet pas enkele uren voor de fotosessie klaar. Bovendien moet alles lekker voorverwarmd zijn als de baby in de studio aankomt. Gauw nog even kiezen bij aankomst kan dus echt niet hoor.
Dit is een overzichtje van wat ik momenteel te bieden heb. Dit is wel een momentopname, want bij elk rommelmarkt- of antiekbeursbezoek komt er wel weer wat bij!
In volgorde van links naar rechts en van boven naar onder :
Handdoekstapel, houten bootje, antieke deegkom (langwerpig), antieke deegkom (rond) op kastje, houten emmer, natuurkorf (met lentebloemen of herfstbladeren), vintage bedje, weegschaal, krat (met babynaam), kruiwagentje, natuurhout, 3 vintage laden, oude reiskoffers (2 foto's), rieten wiegje, draagmand, metalen no.1 emmer, donkere rieten mand, rolkarretje, korf van bananenbladeren, hangmat en gouden voetstuk ...
Vanzelfsprekend zijn niet alle spullen geschikt voor alle leeftijden! Oudere kindjes passen bijvoorbeeld totaal niet in het kruiwagentje of op de weegschaal. Het gewicht van de baby is van geen belang, vermits de "containers" altijd worden verzwaard met stenen, zodat de kleine niet met emmer en al kan omvallen (je moet soms het gezicht van de vader zien als hij de mand met zijn kindje optilt en merkt dat de mand loodzwaar is!). Heeft de emmer/mand echter een harde/scherpe rand, zodat een zittend kindje er voorover op kan vallen, dan wordt het ding "afgekeurd voor oudere leeftijden"! Je kan er natuurlijk een zachte doek overheen hangen, maar wat heb je aan een mooie antieke emmer als je die volledig bedekt met doeken? Alleen de "gevarenzone" beschermen dus ...
Nu weet iedereen dat een babyhoofdje altijd heel zwaar is in verhouding tot lijfje en ledematen, vandaar dat ondersteuning altijd nodig is, al was het maar met 1 vinger. Het bovenste kindje op deze foto ondersteunt zichzelf met de elleboog, maar het onderste had assistentie van een onzichtbare (lees : met photoshop weggetoverde) papa-vinger.
Kleine baby-knuistjes zijn nog een ander verhaal! Sommige baby'tjes liggen van nature al met de handjes open en de vingertjes gestrekt, maar veel vaker zijn de handjes gesloten, als mini-vuistjes. Je kan die natuurlijk wel "openvouwen", maar wees dan supersnel met het nemen van je foto's, want binnen de 2 minuten zijn het gegarandeerd weer vuistjes ;-)
Na deze pose is het een koud kunstje om het kleintje doodvoorzichtig (en vooral traag) op te tillen en in een antieke emmer of mand te leggen, in precies dezelfde houding. Met een beetje geluk merkt het niets van de "verhuis" en slaapt het kleine model gewoon door.
Dit is hetzelfde meisje NA de verhuis naar de oude mand : haar pose is amper veranderd ...
]]>
Bij newborn fotografie start ik altijd op de beanbag. Tenminste, als mijn mini-model akkoord gaat en bereid is om in slaap te vallen. Als de ouders de praktische tips goed gelezen hebben, dan is dat meestal geen probleem!
Als de "Bum Up" pose van mijn vorig blogje hoort tot de makkelijke poses, dan geldt dat zeker niet voor de Taco pose. Niemand weet waar die benaming vandaan komt, maar ik vermoed dat een Taco "dubbelgevouwen" wordt ... en de baby ook.
Het is juist dat dubbel vouwen dat maakt dat je deze pose niet bij elke newborn baby moet proberen.
Op zich is dit een heel natuurlijk houding : de kleine heeft 9 maanden lang met zijn/haar teentjes vlak bij de neus gelegen, dus is dit geen zware gymnastiekoefening. Echter hoe ouder het kindje hoe langer dat het de "vrijheid" heeft mogen proeven. Kleintjes van 10 dagen oud laat ik dit niet eens meer proberen, maar op 6 à 7 dagen liggen ze meestal nog graag met de teentjes tegen hun neus! Het helpt natuurlijk ook een beetje als er een onzichtbaar kussen onder het hoofdje ligt.
Dit is kleine Ulises van 7 dagen oud. Die ligt hier niet op 1 hand, maar op een zwart kussen + hand en zelfs klaarwakker heeft hij er geen probleem mee. Sterker nog! Hij voelde zich dermate op z'n gemak dat hij tijdens de pose op zijn grote teen begon te zuigen!
Een beanbag is ongelofelijk veelzijdig, en bovendien heel veilig voor het kleintje. Meestal begin ik met een "standaardpose" puur natuur, en daarna kijken we welke variaties het "minimodel" in kwestie bereid is (slapend) te doen. Eenmaal in een pose en vast in slaap kan je de mutsjes, vleugeltjes, rokjes of strikken gebruiken die de ouders hebben uitgekozen.
De bekendste pose is de "Bum up" (kontje omhoog) pose :
Bij een "goeie" Bum-up pose kan je de teentjes en vingertjes zien, is het gezichtje ontspannen en is de onderste wang niet platgedrukt. Je kan het handje gebruiken als het gezichtje te diep ligt, maar je kan het handje ook het flosje van de muts laten vasthouden (kan ie alvast oefenen voor op de kermis).
Je kan hier aan de gezichtjes zien dat ze ver in dromenland zijn. Het ideale moment dus om een beetje te variëren, bijvoorbeeld met de armen van de ouders erbij, of zelfs een familiefoto. De Bum Up is trouwens ook de perfecte foto voor kindjes die hun navelstompje nog niet kwijt zijn, je ziet er toch niks van.
Om het kleintje zo weinig mogelijk in de slaap te storen, gebruik ik dezelfde pose in de antieke mand of emmer. Als je zijn/haar houding niet verandert, heb je 90% kans dat de kleine niet eens wakker wordt. Deze pose is zelfs mogelijk op de arm van Papa!
Tot slot nog even een iets ingewikkelder vorm van diezelfde pose : 2 kontjes = dubbel zo moeilijk!
]]>
Twee mensen echter krijgen een "special treatment". Ze horen tot mijn oudste modellen (zowel in "model-carrière" als in leeftijd, wat niet moeilijk is in een "buik&baby" studio!) en beschikken over een grote dosis poseertalent. En daarmee bedoel ik geen "fashion" poses, maar echt acteren!
Je hebt het al geraden, het gaat over mijn zus Amalor en haar man Albert, die 1x per jaar een hele dag (vanaf 's morgens 9u al) verschillende karaktertypetjes komen uitbeelden. Daar ik als fotograaf moet zorgen voor de grime/baarden/pruiken, kleding, accessoires en achtergronden heb ik ook het privilege om te verzinnen wat we gaan doen.
Dit jaar kreeg Albert de uitdaging om een koning en een kabouter te spelen, en Amalor hebben we omgetoverd in een Indiaanse verhalenvertelster.
Qua achtergrond was de kabouter doodgemakkelijk : alles op een groene achtergrond, want kabouters zijn heel klein, dus moest hij met photoshop "gekrompen" worden, en daarna pas op een achtergrond geplaatst. Voor de koning hadden we de boudoirstudio in een troonzaal omgetoverd (ex-boudoir klanten zullen de studio direct herkennen!), en voor de Indiaanse werd een hoek van de grote studio ingericht als wigwam-interieur. De pruiken en baarden zijn dit jaar supergoed gelukt! Die van de kabouter heb ik gemaakt van een schapenvacht!
Ik kan nog maar 3 foto's laten zien - er wacht mij nog HEEL veel photoshopwerk, vooral voor de kabouter natuurlijk, maar klanten krijgen voorrang, dus eerst moet ik nog de baby'tjes Emiyo en Willem afwerken!
]]>Ik heb ongelofelijk veel artistieke zwangerschapsfoto's, dus ik moest niet ver zoeken naar een onderwerp om eens fijn te werken met mooie grungy texturen.
Naast buikfoto's heb je natuurlijk ook goede texturen nodig, dus ging ik eerst aan de slag met handgemaakt papier, ruw hout en natuurmaterialen zoals herfstbladeren. Als je die met hard zijlicht fotografeert, krijg je het reliëf perfect in beeld.
Na wat zoeken vond ik een zestal zwangerschapsportretten waar je lekker creatief mee aan de slag kon, hoewel ze op zich al artistiek genoeg waren zonder nabewerking. Texturen aanbrengen in photoshop doe je met lagen en "blend modes" zoals multiply, soft light en overlay, liefst gecombineerd met artistieke brushes, donkere vignetting, of zelfs met tekst.
Je kan natuurlijk in Photoshop zelf ook nog eens texturen aanbrengen, maar dan wordt het van het goede teveel. Het effect gebruik je immers niet alleen op de achtergrond, maar ook op het zwangere model zelf ... als je dan gaat overdrijven, dan overheerst het effect en zie je niet meer waar de foto over gaat.
Het grootste probleem is dat je zo opgaat in het spelen met texturen, dat je ineens ontdekt dat er 3 uur voorbij zijn gegaan. Het resultaat is echter de moeite waard, vooral als het afgedrukt wordt op Fine Art papier of canvas!
Smaken verschillen natuurlijk, maar mochten de "bewerkte modellen" op deze pagina deze "grunge-versies" van hun foto's waarderen, geef dan even een seintje en ik stuur jullie de hoogresolutie bestanden meteen toe!
]]>
Lewis & Harris is 1 eiland, al klinkt het alsof het er twee zijn. Het is een héél gedoe om er te geraken : ofwel met een ferry, ofwel vliegen vanuit Glasgow, Edinburg, Aberdeen of Inverness. Misschien dat het daarom zo weinig toeristen trekt, want als je er eenmaal bent, heb je het gevoel of je het eiland voor jou alleen hebt.
Grillige baaien met rots- en zandstranden zijn er in alle kleuren en vormen, en allemaal totaal verlaten.
Dit is het uitzicht vanuit mijn badkamer in Timsgarry (Uig Bay) rond 18u! Geen mens te zien, alleen zeevogels, en hogerop schapen en herten.
Nog een straf staaltje : als je in Engeland Stonehenge bezoekt, dan kan je over de koppen van de toeristen lopen ... Op Lewis hebben ze 2 stenen cirkels, waarvan 1 minstens even groot en mooi als Stonehenge ... als je er 3 toeristen vindt dan heb je goed moeten zoeken!
Als je bereid bent een paar keer terug te komen (of heel lang te wachten), dan veranderen de stenen continu van uitzicht : bij ochtendlicht, 's avonds, zonsondergang, en tot slot "by night".
We waren echter vergeten hoe noordelijk de eilanden liggen, halverwege IJsland. Een bezoek begin juni was dus niet zo slim als je ook eens aan astrofotografie wil doen. Het wordt ginder gewoon niet donker! Dus ook geen sterren ...
Wat valt er ginder nog meer te beleven dan stenen cirkels, kliffen en stranden? Ja, het stikt daar van de dieren : mijn favoriete Schotse highlander koeien natuurlijk, tienduizenden schapen, herten, ontelbare zeevogels - we hebben zelfs enkele keren de "golden eagle" zien vliegen.
Een rustieke vissersboot, oude Keltische huisjes, wilde orchideeën ... tja, je moet er niet heen voor het uitgaansleven hé!
Mijn favoriete locatie waren de "Saltings" op Harris : de zee (sorry, de oceaan!) komt daar alleen bij uitzonderlijk hoog tij, en zo ontstaat er een grillig patroon van micro-eilandjes in stilstaand zout water.
Een aanrader? Zeker! Maar neem vooral stevige (en waterdichte!) hiking boots mee, want zelfs op droge dagen (en ja, die zijn er!) zijn de Hebriden nat en moerassig. En op de natte dagen is waterdichte kleding ook wel handig ;-)
]]>
Tijdens een boudoirfotoshoot in de boudoirstudio beginnen we altijd "braaf" in lingerie op het king-size bed. Als je net je eerste boudoir fotoshoot gestart bent, zitten de zenuwkriebels nog in je buik en moet de durf nog komen. Maar na een half uurtje blijft er van die oorspronkelijke remmingen niet veel meer over - de sfeer in de studio, en vooral ook het zien van de eerste resultaten maken het immers een superleuke belevenis die naar méér smaakt.
Geen wonder dus dat een groot deel van mijn boudoirklanten halverwege de shoot om een naaktfoto vraagt. Meestal "bedekt naakt", voorzien van een boa, het gekreukte hemd van de partner, of gewoon weggedraaid van de camera.
Wie echter vraagt om echte "Fine Art Nude" fotografie, in zwartwit, met zwarte (of witte) achtergrond, die moet ik teleurstellen, want dit soort kunstfoto's vergen heel wat meer techniek dan wat mogelijk is in de boudoir studio. Licht en schaduw zijn bij kunstzinnig naakt van groot belang, en dus moet de studio donker zijn. Verder heb je een gitzwarte (of spierwitte) achtergrond nodig in plaats van boudoir-behang, plus V-flags (zwarte reflectoren), studiolampen voorzien van grids, en vooral : de ruimte om tegenlicht te creëren.
Dit alles is voorhanden in de grote studio. De beelden op deze webpagina zijn allemaal genomen in de grote studio of een soortgelijke, maar zijn jammer genoeg niet realiseerbaar in de boudoirstudio.
Wil dit zeggen dat je moet kiezen? 't één of 't ander? Nee, mits een meerprijs kan je starten met een echte boudoir fotoshoot, en als je op het einde daarvan nog enkele echte (zwartwit) naaktfoto's wil, dan verhuizen we gewoon 2 verdiepingen hoger naar de grote studio. Wel op voorhand bestellen natuurlijk, anders staat die studio misschien opgesteld voor een pasgeboren baby!
]]>
Familiefoto's met een pasgeboren baby zijn enorm geliefd bij de ouders. Het is het ideale kado voor grootouders, peter en meter, gewoon los of als canvas. Maar omdat de meeste familiefoto's "gekleed" worden gemaakt, en dus voor 't gemak op het einde van de fotosessie, is het niet altijd gemakkelijk om uit te voeren ...
Ten eerste zitten we ondertussen hoogstwaarschijnlijk al met een wakkere baby. Die heeft eerst lekker geslapen op de beanbag en in de antieke mand/emmer, en dan nog een dutje gedaan in de armen van Mama. De familiefoto doe je dus best niet met een moeilijke babypose, want wakkere baby'tjes hebben een eigen willetje. Dat wordt dus een pose met "multiple touch points" zoals ze dat in de US noemen : minstens 2 handen + een borst om tegen te steunen, geen "balanceer-act" op een vader-arm.
Ten tweede is Mama net bevallen, dus het buikje is nog niet helemaal weg. Ze vindt het dus niet leuk om daarmee op de foto te gaan. Dat wordt dus een sterke close-up, met de buik uit beeld, of gekleed in het zwart.
Tot slot kunnen pasgeboren baby'tjes nog niet gericht kijken. Het is dus compleet zinloos om geluiden te maken, zijn/haar naam te roepen of met rode poppetjes te zwaaien, de kleine gaat toch niet in de lens kijken. Het is dus de kunst om goed op het gezichtje en de ogen van de baby te letten en de foto te nemen als het kleintje toevallig nét een fractie van een seconde in de richting van de lens kijkt, nét even de ogen sluit, of nét een superschattig snuitje trekt. En de ouders? Tja, die kunnen er best voor zorgen dat ze ondertussen stralend naar de fotograaf (glim)lachen, want wat moet je met een foto van een schattige baby + 2 ouders die nét allebei een andere kant opkijken?
]]>
Normaal doe ik geen portret-fotoshoots, maar voor de jongste jarige heb ik een uitzondering gemaakt. Als moeder van 2 twintigers, met echtgenoot, 4 honden en een parttime job ziet ze er geweldig uit! Dank ook aan Sandra Van Buggenhout die haar make-uptalent weer eens bewezen heeft!
]]>
Ik heb 2 vriendinnen die toevallig allebei met enkele weken verschil voor het eerst Oma werden, dus ik was zeer vereerd toen er twee combi-shoots besteld werden. Nu doe ik vanzelfsprekend bij ALLE shoots mijn best om supermooie foto's te maken, maar deze 4 sessies waren natuurlijk Very Important!
De zwangerschapsfotosessies lagen maar 1 week van elkaar verwijderd. De aanstaande mama van baby Vanessa koos voor de traditionele spiegelfoto, die heel mooi lukte, vooral dan omdat Vanessa zo lief was om haar kraaloogjes wijd open te trekken, precies op het juiste moment.
De mama van Ulises ging voor de "reflectie-foto". Om de weerspiegeling helemaal perfect te maken, heb ik simpelweg 2x hetzelfde hoofd gebruikt, wat het veel echter maakt natuurlijk. Veel ouders willen graag meer dan 1 combi-foto, maar dat raad ik altijd af : een newborn kindje van enkele dagen oud moet poseren voor foto's op de beanbag, foto's met mama en papa apart, een familiefoto, foto's in een vintage mand of emmer ... dat is een hele brok voor zo'n kleintje! Als er dan nog verschillende combi-foto's gemaakt moeten worden, dan heb je veel kans dat de kleine op een gegeven moment duidelijk laat merken : genoeg! Tja, en als het model er genoeg van heeft, dan gaan we naar huis hé!
Vanessa betekent "vlinder". Bofte ik even dat ik een paar echte vlinders in huis had!
Ulises was maar 7 dagen oud, en liet zich bijgevolg moeiteloos "vouwen" in de houding van in de buik. Het ging hem zelfs zo gemakkelijk af dat hij op zijn grote teen begon te zuigen ...
Proficiat aan mijn vriendinnen Ingrid en Karin, die alle redenen hebben om als trotse Oma's naast hun schoenen te gaan lopen! Ik duim alvast dat Vanessa en Ulises de beste vrienden zullen worden.
]]>
De mooiste lentefoto's maak je in de narcissenvelden in de Eifel en tussen de miljoenen hyacinten van het Hallerbos ... op voorwaarde dat je weet wanneer ze bloeien. Dank zij vriend Johan waren wij er dit jaar precies op tijd bij ... alleen het weerbericht was niet zo sympathiek : droog en zonnig, ja, maar ook minima van 6 graden!!
We arriveerden rond 8.30u in het bos, en bij het uitstappen was mijn eerste gedachte : mijn fotomodel gaat hier NOOIT in een dun jurkje willen poseren! Het was om te bevriezen, zelfs met een warme jas aan.
Make-upartieste Sandra Van Buggenhout had nota bene haar make-upstoeltje mee. Dus model Ine werd erop gezet, omwikkeld met een warm jasje, en de makeup begon. Sandra had prompt last van "koude make-up", want de crèmes lieten zich niet vlot smeren. Dat we in dat ijskoude 1e uur niet hebben opgegeven, lag aan de omgeving: miljoenen hyacinten lokten ons het bos in.
Nog tijdens de make-up kregen we een bezoekje van de boswachter, en die had een gouden tip hoe je foto's kon nemen van een model "midden in de bloemen", zonder 1 hyacintje aan te raken, en hij wees ons meteen waar we heen moesten.
Eenmaal die mooie plek gevonden, was het al "opgewarmd" naar 10°. De eerste shots waren in sweater en jeans, dus dat viel nog mee, en toen de chiffon rok en het kanten topje aan de beurt waren, was Ine blij met elke straal zon op haar schouders.
De tip van de boswachter werkte fantastisch : bij deze foto zit Ine op het pad, en NIET tussen de bloemen! Hyacinten hebben hun bladeren nodig om de bollen van volgend jaar te kweken, dus wat je kapot trapt, komt volgend jaar niet terug. Heb ik van de boswachter geleerd hoor.
Zin gekregen in een wandeling tussen de hyacinten? Dan NU gaan, want het hoogtepunt van de bloei is bijna voorbij. Geen tijd? Hou dan volgend jaar de website van het Hallerbos in het oog, want diezelfde boswachter houdt je dagelijks op de hoogte!
]]>
Deze week kreeg ik een stevige bruine enveloppe uit Engeland in de bus : mijn erkenning als "Licentiate" van de internationale "Society of Wedding & Portrait Photographers".
Zo'n erkenning - met certificaat en al - houdt in dat een jury mijn set van 20 foto's beoordeeld heeft op Impact, Creativiteit, Techniek, Belichting en Compositie.
Deze positieve uitslag betekent dat mijn klanten kunnen rekenen op fotografie van hoge kwaliteit, en dat ik voortaan de felbegeerde letters LSWPP achter mijn naam mag plaatsen.
Hieronder een verkleinde versie van de ingestuurde beelden, een selectie van recente zwangerschaps- en babyfoto's.
Jammer genoeg was de inzending beperkt tot slechts 20, want met zoveel mooie buiken en schattige baby'tjes in mijn studio had ik er wel 100 kunnen insturen!
Dank aan alle (aanstaande) ouders en minimodelletjes die ooit in mijn studio hebben geposeerd!
Vintage is "in". Hoe gek het ook klinkt : wie "vintage" kleding draagt, wordt beschouwd als hip en bij de tijd! Vintage kleding bestempelen als 1 stijl is echter wel heel kort door de bocht. Er is immers een heel groot stijlverschil tussen mode en haartooi van 1890, 1920, de fifties en de seventies ...
De meest populaire perioden hebben zelfs hun eigen benamingen :
"Antiek" : 1850-1900 = Victoriaans :
Statige portretten met prachtige jurken, hoepelrokken of een "queue". Bleke huidskleur met zachte blosjes en lipstick, zonder oogschaduw (lipstick bestond nog niet, maar men gebruikte andere middeltjes voor roze lippen). Het haar kunstig opgestoken of in pijpekrullen.
"Roaring Twenties" = 1920-1930 : (Charleston tijd), de tijd van de Great Gatsby!
Supermooie "flapper" jurken, parels, hoofdbanden, chique hoedjes, bont en boa's. Donkere smokey eyes bruin/grijs en eyeliner, lipstick met cupido-boogje en "ronde" rouge, en in het haar de beroemde "finger waves"!
Ben supertrots op deze foto - want niet alleen de foto en kleding zijn van mij, maar ook het kapsel! Na aankoop van speciale (antieke) haarclips op Ebay en een middagje oefenen op een "kappershoofd" is het me gelukt om finger waves te creëren op het geduldige hoofd van de mooie Dalila!
"Vintage" : 1940-1960 = Fifties
Deze stijl start tijdens de oorlog en werd snel populair door de "look" van filmsterren en pin-up posters. Het was een kleurrijke mode, met wijde rokken en petticoats of juist smalle pencil dresses en naaldhakken. Ook de make-up was uitbundig : zeer nadrukkelijke zwarte eyeliner (uitlopend in een puntje), superlange wimpers, felrode lippen ... De kapsels hadden grote krullen en golven, gemaakt met rollers (vooral de "victory wave" had succes). Bij een pin up fotoshoot zie je dezelfde make-up en kapsels, maar vaak met iets minder kleding ;-)
"Retro" : 1960-1980 = Sixties & Seventies (da's nog te vroeg voor "vintage", en voor deze periode heeft de studio geen kleding en accessoires ... sorry, de kasten zitten al vol!).
]]>
Een cake smash fotoshoot begint altijd als een heel gewone fotoshoot met een kindje tussen de 11 en 13 maanden ... maar op het einde wordt het een beetje vies. Tenminste dat hopen we.
Mijn eerste cake smash was met kleine Michaël van 11 maanden. Hij werd nietsvermoedend op een propere vinyl vloer geplaatst, waarna hij een heerlijke slagroomtaart voor z'n neusje kreeg. Klinkt simpel? Ja, en dat is het ook. Het is de bedoeling dat ik eerst een mooie foto neem van een propere baby met onaangeroerde taart, maar Michaël had het spel meteen door en ik had geen schijn van kans op een "propere" foto!
Ik had gehoord dat er kindjes zijn die zozeer gewend zijn om tijdens hun dagelijkse maaltijden "opgekuist" te worden door hun ouders, dat ze zichzelf niet graag vies maken. Die komen dan met één klein vingertje aan de taart, en meer niet. Sommige mama's denken dan te helpen door een grote klodder slagroom op de kleine te smeren ... en dan wordt het een drama. Niet bij Michaël! Hij wreef met de slagroom alsof het zeep was, en hij probeerde een aardbei op te eten die groter was dan z'n mondje!
Veel taart heeft hij niet binnengekregen, maar hij heeft zich kostelijk geamuseerd ... en de fotograaf ook.
Zijn jeansbroekje verdween achteraf in een plastic zak mee naar huis, en de smurrie werd opgeruimd met wc-papier (de vloer) en natte doekjes (Michaël).
WC-papier? Aha, dat vond Michaël OOK al leuk!
]]>
Dit mooie meisje had verstand van poseren en was nog helemaal bereid om de beentjes "netjes" te kruisen. Hoe meer "newborn" een kleintje is, hoe makkelijker een baby die schattige opgekrulde houdingen wil aannemen van in de buik ...
Dit allerliefste kleintje had haar ouders een poets gebakken : een combi-shoot geboekt? Ja, maar enkele dagen VOOR de zwangerschapsfotosessie was de baby er al! Ze heeft het echter helemaal goedgemaakt tijdens haar newborn shoot : braaf poseren op 9 dagen oud ... dus nog ruim voordat ze eigenlijk geboren zou worden!
De eerste prijs gaat echter naar dit prinsesje! Tijdens elke newborn shoot liggen er beschermingsdoeken, waterdichte pads, vochtige doekjes, reservepampers en opkuis-wcpapier klaar "voor 't geval dàt" ... maar bij dit kleine wondertje was dat allemaal niet nodig. Ze verdient met glans de eerste prijs als baby-fotomodel : geen druppel buiten de pamper, niet gehuild, en amper wakker geweest tijdens de volledige fotoshoot. Naarmate de sessie vorderde, werd het steeds spannender ... zou ze het halen? Zou ze op het allerlaatste moment toch niet haar vader als "target" uitkiezen? Nee, ze mafte lekker door en is slapend terug naar huis gegaan. Hopelijk heeft ze zich die nacht niet te veel laten gelden ;-)
]]>
Zwangerschapsfoto's als fine art?
Ja ik weet het : voor een jonge zwangere vrouw is er maar 1 fotoshoot met haar buik, en die fotoshoot is uniek. Als fotograaf probeer ik dan ook elke fotosessie uniek te maken, niet alleen een unieke en onvergetelijke ervaring, maar ook unieke resultaten. "Celebrate New Life as Art" !
Waarom kiezen dan alle vrouwen diezelfde rode voile ?
Mijn verzameling voiles, kant en wraps is ondertussen uitgegroeid tot 35 verschillende tinten en texturen. Mijn "hints" in de richting van blauw, goud, zalmroze ... zijn zéér duidelijk, maar nee, 90% blijft gaan voor vuurrood.
Ik was dan ook superblij met 3 recente klanten, die eindelijk durfden afwijken van het veilige rood.
Deze bruine/skintone kant vind ik een schitterende keuze.
Combineer skintone en krans in herfstkleuren dan ook nog met een vintage bruine achtergrond, en je krijgt het effect van een schilderij.
Toegegeven, rood is een prachtige, vurige kleur - vaak ook de lievelingskleur van de aanstaande moeder/vader - maar ik durf wedden dat deze klanten geen spijt hadden van hun keuze ...
]]>
Staat Nathan niet GEWELDIG met mijn nieuwste hoedje/mutsje? Recht uit de camera en ongeretoucheerd!
(moet wel eerlijk bekennen dat hij zonder hoedje ook al een superknappe boy was hoor).
]]>
Zowel bij boudoirfotografie als bij zwangerschapsfoto's kunnen modellen/klanten precies kiezen hoever ze willen gaan :
- volledig gekleed
- lingerie (eigen lingerie of van de studio)
- "gekleed" in boa's, voiles of kant
- implied nude (bedekt naakt)
- naakt
Implied nudity of (vrij vertaald) "bedekt naakt" is een kunst op zich! Het komt er eigenlijk op neer dat partner en fotograaf wél naakt zien, maar op de uiteindelijke foto zie je niks méér dan bij een sexy bikini. Kortom, je lijkt bloot, maar je bent het niet. Of is 't net omgekeerd?
Dat "bedekken" kan je natuurlijk doen met allerlei zaken, de veren boa en de herendas zijn algemeen bekend!
Het wordt echter pas subtiel en artistiek als het model zich verstopt achter een "houding", of als de fotograaf alleen dàt in beeld brengt, wat gezien mag worden - of alleen dàt belicht wat het model wil tonen, en de rest laat verdwijnen in een donkere schaduw.
]]>
Mochten er nog (aanstaande) ouders zijn van wie ik niet weet dat ze actief zijn op facebook, geef maar een seintje en ik maak voor hen ook een timeline/omslagfoto.
Dit is kleine Caithlyn, niet alleen superbraaf in de studio, maar ook een volleerd fotomodel! Zoals altijd had het kiekeboe spelletje van achter de houten plank het meeste succes, hoewel ze vaak zo supersnel weer achter de plank verdween, dat ik alleen haar paardenstaartje nog in beeld had!
]]>
Bij zwangerschapsfotografie kan je gaan voor verschillende stijlen : mooie herinneringen in kleur, fine art in zwartwit, romantisch met kant of lief en grappig.
Kleine Alyssa van bijna 4 was verzot op mijn stethoscoop, wat een hele serie leuke beelden opleverde! Dat verdient een foto van de week!
Binnenkort zie ik haar terug, in de rol van Grote Zus!
]]>
Niet alleen de studio is nu op en top ingericht, ook de toegang en traphal zijn nu helemaal de moeite waard!
Na een grondige beurt van muren, plafond en trap mocht ik eindelijk de nieuwe canvassen en alu-dibonds ophangen. Of beter gezegd, Nico Bruninx heeft dat gedaan, dan hangen ze tenminste recht en op de juiste hoogte!
Dit zijn niet zomaar canvassen van inferieure warenhuis-productie, maar echt supermooie kwaliteit. Om het verschil te zien, heb ik ook 1 exemplaar gekocht bij een bekende goedkope leverancier en oh wat een verschil!! Het goedkope exemplaar is te licht afgedrukt, zodat de foto overbelicht lijkt, er zit een kleurverschil op en er is 3 centimeter van de foto gebruikt voor de zijkanten, zodat het hoofd van het kindje helemaal tegen de rand zit. En als je het canvas omdraait, zie je ... karton??!
Wil je de TOPPER van jouw fotoshoot graag in je living of slaapkamer zien hangen?
Voortaan kan je dus bij mij niet alleen terecht voor prints, dvd en albums, maar ook canvassen en alu-dibonds in superieure kwaliteit : licht-echt, juiste kleuren en prachtig afgewerkt.
Kom gerust de kwaliteit met eigen ogen bekijken in de traphal van de studio! Bovendien wordt de bestelling door mijzelf uitgevoerd. Dit wil zeggen dat ik in photoshop het nodige doe om voldoende ruimte te creëren rond de foto, zodat er geen stuk van het beeld verloren gaat door de dikke randen van je canvas. De haarscherpe 22 megapixel beelden van studio Anyka lenen zich perfect voor een sublieme muurdecoratie, die tientallen jaren mooi zal blijven!
]]>
Met pasgeboren kindjes werken vergt heel wat voorzichtigheid, zeker als het gaat om baby's die een maand te vroeg geboren zijn. De laatste tijd is dat drie keer voorgekomen, maar die kleintjes van 2,6 kg hebben zich superflink gedragen in de studio!
Hondjes van 6 weken oud zijn ook nog baby'tjes, maar chihuahua's van die leeftijd zijn véél kleiner dan mensenkinderen. Vorige week had ik er zo 5 in de studio! Een halve dag op mijn buik liggen om die te fotograferen is op mijn leeftijd niet zo'n best idee, dus hebben we de fotoshoot op tafel gedaan - heel comfortabel voor de fotograaf!
Toen we de fotomodellen gingen halen, bood de kennel me een extra model aan : een herdershondje van 9 weken. Daar kon ik geen nee tegen zeggen! Maar dat beestje was wel 4x zo groot als de chihuahua's, dus alle 6 samen in 1 ren vond ik wat gevaarlijk. Kyra, het herdershondje, vond alleen zitten in de keuken echter absoluut NIET leuk, en liet dat dan ook meteen horen met zielige deuntjes. We hebben toen de grootste chihuahua erbij gezet, en dat was meteen een feest : 2 hevig kwispelende staartjes, dus dat zat wel goed.
Als ik met dieren werk, zeker als het stockfotografie is, dan wil ik graag grappige foto's, maar wel zonder de beestjes te plagen, aan te kleden, of bang te maken. Dus als ik graag een chihuahua met een ballon op de foto wil, dan komt die ballon (inclusief touwtje) pas in beeld NA de fotoshoot, met photoshop.
]]>
Hannah en Heleen heetten de tweelingzusjes die vorige week kwamen poseren. Gelukkig had Heleen altijd een klein "fronsje" op haar voorhoofd - alsof ze zorgen had - zodat ik de twee kleintjes uit elkaar kon houden.
Regel 1 bij tweelingfoto's is altijd : leg de grootste onderaan. Logisch, maar 't betekende wel dat Hannah pech had en Heleen altijd lekker zacht en warm op haar zusje mocht liggen.
De ouders waren niet bang aangelegd : zonder aarzelen waren ze bereid om eerder moeilijke poses uit te proberen. Moeilijk ... maar niet gevaarlijk! Het is al niet eenvoudig om een kindje van 11 dagen oud op je arm te belanceren zonder dat het wakker wordt, laat staan dat je zoiets flikt met een tweeling! (deze foto is zittend genomen, afstand tot de divan 10cm).
Ook de pose met Mama lukte, hoewel ze na afloop het wel in haar armen voelde.
Als beloning voor hun eerste fotoshoot kregen ze een ballon. Handig toch als die kleine babyknuistjes bereid zijn vast te houden wat je ze in hun handen stopt! We hebben ook nog een foto waar Hannah de ballon mag vasthouden (om gekibbel achteraf te vermijden hé).
Ik heb het maar met 1 ballon aangedurfd. Ze wogen immers maar 2,6 kg ...
]]>
]]>Tijdens een heerlijke week in Bulgarije heb ik mogen samenwerken met Krasi, Marina, Polina en Dari, vier supermooie fotomodellen in oude vervallen huizen, fotostudio en in de branding van de Zwarte Zee.
Ik ben nog volop de fotoresultaten aan het sorteren, dus nog geen bikini/lingerie dames in deze blog, maar wel al mijn mooiste shot van een zonsopgang in Ahtopol aan de Zwarte Zee.
Tja, fotografen blijven fotografen, ook op vakantie, dus staan ze om 5 uur op om de zon te zien opkomen. Gelukkig was het al september en niet juni, dat scheelt een uurtje slaap! Een tip voor wie dit ook eens wil proberen : sta minstens 3 kwartier voor zonsopgang al op je uitkijkpost (die je de dag tevoren met een kompas hebt uitgekozen). Want zonsopgangen zijn op z'n mooist VOOR de zon zich laat zien. Als eenmaal het eerste schijfje zon tevoorschijn komt, krijg je last van lensflare en wordt het tegenlicht te sterk.
Blijf je liever wat langer in je bed en kies je eerder voor een zonsONDERgang? Die heb je niet aan de Zwarte Zee ... daarvoor ga je best naar de Atlantische kust!
]]>
Nee, het is niet één van mijn schattige baby-modelletjes, want die zijn allemaal even lief, daaruit kan ik echt niet kiezen. En nee, 't zijn ook niet mijn zus of mijn petekind, die nochtans allebei supergoeie fotomodellen zijn. Nee, mijn favoriete model is de 50 al gepasseerd.
Mijn nummer 1 in de studio is : mijn schoonbroer Bes. Hij laat zich met plezier en enthousiasme omtoveren in alle mogelijke typetjes, laat zich baarden en snorren aankleven, poseert en acteert als de beste, en vindt het nota bene helemaal niet erg als ik hem in photoshop nog 10 jaar ouder maak!
Onlangs speelde hij 3 typetjes in 1 fotoshoot, vandaar 3 foto's van de week in één keer.
Hij rekent er wél op dat ik elk jaar weer met nieuwe typetjes op de proppen kom. Dus wie ideeën heeft?
]]>
Tja, als je perfect synchroon loopt met je moeder, en je kan simultaan gapen, dan verdien je een publicatie als "foto van de week"!
]]>
Babyfoto's puur natuur
Hoewel ik gek ben op al die schattige mutsjes in mijn babydoos (vooral dan het "konijn", het groene kaboutermutsje en het "blauwe flosje"), en ook de vleugeltjes, het rokje en de strikken niet te versmaden zijn, begin ik toch elke baby fotoshoot met "puur natuur".
Een goed voorbereid baby'tje arriveert slaperig in de studio. We beginnen dus bij voorkeur met slapende foto's van een bloot kindje op de beanbag. Die beanbag is voorverwarmd en superzacht, zelfs zachter dan badstof, want je kan 't geloven of niet : badstof geeft ribbeltjes op een babyhuidje!
Bijna altijd zullen de ouders één van deze eerste foto's, zonder enige versiering, toevoegen aan hun uiteindelijke selectie.
Er is trouwens nog een tweede reden waarom ik start met "puur natuur" foto's : heel vaak heeft de moeder tijdens haar zwangerschapsfotoshoot gekozen voor de "terug-in-de-buik-pose", waarbij ik achteraf gratis haar kindje met photoshop terugplaats in een "doorschijnende" buik.
Dat kan ik toch niet doen met een baby met een groene kaboutermuts??!
]]>
We zeggen het allemaal op gezette tijden : 't is weer een vrouw! of : Mannen! ze zijn àllemaal hetzelfde! Of die uitspraak correct is of niet laat ik wijselijk terzijde, maar aan het begin van ons leven zijn we allemaal UNIEK.
Je kan pasgeborenen natuurlijk "pampervullers" noemen, die de hele dag niks anders doen dan eten, pampers vullen, slapen en huilen, maar hier in de studio is het altijd weer afwachten hoe de kleine zich zal gedragen, waartegen hij/zij zal protesteren, en of er al dan niet glimlachjes zullen komen.
Een tijdje geleden was er hier een kindje dat absoluut NIETS op z'n ruggetje wou voelen. Voor dit kindje dus geen engelvleugeltjes, geen muts-pompon en geen lichtgewicht strik. Bij de minste aanraking op zijn rug schrok hij zich te pletter en strekte hij de beentjes. Kon dus absoluut niet tegen kietelen!
Vorige week had ik een schattig meisje dat een aversie had tegen omkleden! Ze was continu goedgehumeurd, tot het moment dat ze op het verzorgingskussen lag en er iets aan- of uitgedaan moest worden, nog wel door haar bloedeigen ouders! Dan barstte er een drama los dat onmiddellijk ophield zodra ze van het kussen werd getild.
Elk baby'tje is anders : de één slaapt de hele fotosessie door, de ander vecht tegen de slaap en vertikt het om 1 oog dicht te doen. De één vindt het heerlijk maffen op z'n buikje, de ander probeert steevast om te rollen (op 10 dagen oud!), hoofdje op te tillen of beentjes te strekken. Het ene handje ligt met open garnaalvingertjes op de zachte deken, het ander grijpt de deken zo stevig vast dat die mee omhoog gaat als je het kindje optilt. Het ene slapende gezichtje is sereen en ontspannen, het andere kindje toont een heel repertoire aan gezichtsuitdrukkingen, van boos, zielig, en nadenkend tot snelle glimlachjes, zodat je als fotograaf je vinger niet van de sluiter durft halen uit schrik iets te missen. En tot slot heb je nog de tafelmanieren : de ene baby drinkt haastig en gulzig, de ander begint met een aperitiefje, doet een dutje, begint dan op z'n gemak aan de hoofdgang, gevolgd door een lange pauze. Denk je dan dat ie genoeg heeft, dan krijg je luid protest, want hij heeft z'n dessert en pousse-café nog niet gehad!
Jammer genoeg kan je ze aan het begin van de fotosessie niet even vragen wat ze het prettigst vinden - dat kom je pas "al doende" te weten : de ene protesteert met grappige kreungeluidjes, de ander laat een alarmsirene horen dat je blij bent dat de buren niet thuis zijn!
]]>De nieuwe beanbag arriveerde net op tijd in de studio, vlak voor een golf van baby fotoshoots in de maand juli. Het ding is flink uit de kluiten gewassen, er kan gerust een vierling op!
Vorige week hebben twee piepjonge baby'tjes de reuze zitzak ingewijd :
Lia kan zich weinig van de zitzak herinneren, want ze sliep al voordat ze erop lag, maar de zachte (en verwarmde) deken wist ze wel te waarderen.
Emelie was in een geweldig goed humeur op de beanbag : ik kreeg zomaar gratis glimlachjes in haar slaap! En om er zeker van te zijn dat de zitzak echt ingewijd was, heeft ze hem "gezegend" met een flinke plas.
]]>
Toch had ik in juni ook enkele kindjes, en daarvan mag ik er al 2 tonen : een piepjong schatje van 11 dagen met de prachtige naam Ilyano, en een prinsesje van 5 maanden oud dat Elise heette.
Ilyano was een engel in de grote mand : niet alleen heeft hij mijn moeilijk te wassen deken droog gelaten, hij protesteerde luid toen hij uit de mand werd gehaald. Een bewijs dat ik mijn manden, emmers en antieke koffers altijd lekker zacht, comfortabel en warm maak.
Elise was een ongelofelijk goedlachs prinsesje van 5 maanden oud.
Ze was het ideale model om een "tutu" aan te doen, lekker wijd, dan zie je het steuntje in haar rug niet ;-)
]]>
Zowel tijdens zwangerschaps- als bij boudoir fotoshoots komt het vaak voor dat er één of meer shots tussen zitten "zonder hoofd".
Da's dus een close-up van de zwangere buik, en bij boudoir sessies bijvoorbeeld een foto van alleen een mooi décolleté of een sensueel gebogen rug.
Zo'n close-up als eerste foto in een boudoir-album is een leuk "uitnodigend" begin. Zo van "vind je dit mooi? blader dan maar verder".
OK toegegeven, je hoeft geen sexy glimlach te produceren voor zo'n shot, maar dat wil niet zeggen dat zo'n detailfoto gemakkelijk te schieten is. Juist omdat het om een close-up gaat, moet het licht veel mooier vallen, en de vrouwelijkheid extra accentueren.
Dit jaar heb ik tweemaal een fotoshoot gedaan met uitsluitend "body parts". Die zijn vaak veel mooier met een zwarte (of spierwitte) achtergrond, vandaar dat zo'n shoot doorgaat in de grote fotostudio, niet in de boudoir studio. Als je de beelden daarna omzet in zwartwit of creamtone, krijg je een porseleinen huid.
Hoewel ... vuurrood doet het ook schitterend in close-up!
Lingerie is tijdens een echte body parts fotoshoot heel belangrijk. Niet zozeer het geheel ervan, of de kleuren, maar wel de afwerking met kant en de textuur (glans- of netkousen bijvoorbeeld!).
En vergeet vooral de schoenen niet : hoe smaller en hoger de hak hoe beter!
]]>
Ik heb rook altijd leuk gevonden om creatieve foto-dingen mee te doen. Onlangs nog heb ik een gat van 5 centimeter gebrand in mijn gloednieuwe zwarte studiotapijt, omdat ik zo nodig een gloeiend kooltje in een wierookvat moest leggen. Dat kooltje was rond en zwart, en toen ik het liet vallen op het zwarte tapijt kon ik het ding ineens nergens meer vinden. Paniek in de studio! Brandblusser erbij en een emmer water, en zoeken tot ik eindelijk geknetter achter mij hoorde. Met 1 plens water was het gevaar geweken, maar het tapijt was natuurlijk al wel beschadigd.
Rook is iets heel moois, en dankzij de digitale camera's kan je er ook zoveel foto's van maken als je wil, net zolang tot je de allermooiste rookpluim hebt. Zolang je maar zorgt dat het licht van de juiste kant komt (en je veilig werkt natuurlijk).
Achteraf kan je er in photoshop heel creatieve dingen mee doen, zowel met vorm als kleur.
En als de rookpluimen een beetje meewerken, en ergens op lijken, kan je de natuur een beetje helpen met "dodging & burning" in photoshop.
Maar wat ik eigenlijk wilde vertellen, is dat ik een rookmachine heb gekocht. Ik had er al één, een "gewone", maar dit keer is het een echte "low fog" machine, die laag hangende rook produceert. Dat is nu eens leuk speelgoed voor een fotograaf!
Vandaag had ik eindelijk eens tijd om het ding uit te proberen. Eigenlijk is dit helemaal geen rook, maar "mist", want er komt geen vuur/gevaar aan te pas. Maar mijn rookmelder laat zich bedotten, dus de studiodeur gaat dicht, of er gaat een alarm af van 85db! Hierbij mijn testfoto!
]]>
Met kinderen, en ook bij babyfotografie is goeie timing een kunst op zich. Kinderen vinden immers heel veel dingen leuk om te doen, maar na 1 keer willen ze liever "wat anders".
Dat wil dus zeggen : éérst je belichting perfect, dan de volwassene(n) op hun plaats, en dàn pas de kleine vertellen wat je voor hem/haar in petto hebt!
Daarnaast heb je natuurlijk de totaal onverwachte situaties, de grappige momenten, die zo spontaan zijn dat ze absoluut niet te herhalen vallen. Als je dan nét niet je camera vast had met je lens in de juiste richting ... pech gehad ...
Met pasgeboren baby'tjes is dat nog veel belangrijker. Die kan je helemààl niks vragen om te doen. Het enige advies is hier : continu de vinger op de knop en je aandacht geen moment laten verslappen.
Dit lachende mini-model is 12 dagen oud, en van lachen of zelfs gericht kijken was nog lang geen sprake. Kleine Alicia sliep zelfs, maar had blijkbaar een leuke droom. Haar lachje heeft een volle seconde geduurd!
Bij vader of moeder op de schouder is altijd een goed moment voor leuke close-ups! De baby voelt zich dan lekker safe, het hoofdje wordt niet alleen goed ondersteund, maar papa's linkerhand zorgt er ook voor dat de kleine de juiste kant opkijkt. En dan maar afwachten. Deze foto noem ik "de kleine Directeur"!
En als Papa dan nog een beetje mee oplet, en op precies hetzelfde moment wil gapen, dan krijg je een onvergetelijke foto ...
]]>
Pasgeboren kindjes moeten niet veel doen : eten, slapen, pampers vullen en ... vertederen. Kleine Michaël was ongelofelijk goed in dat laatste!
Poseren op de handdoekstapel vond ie een fluitje van een cent. Logisch, als je een fotomodel als Mama hebt!
Als je Michaël heet, dan ben je een "Engel", dus moet je ook even als engeltje op de foto natuurlijk. Alleen vielen die vleugels voortdurend om. Papa's hand is net een fractie van een seconde uit beeld!
Hoewel het buiten nog behoorlijk koud was, vond hij een (voorverwarmd) nestje best lekker om in te liggen. Een echt lentekind!
En zoals iedere flinke jongen heeft hij zijn vader "gezegend" met een plasje. Eigenlijk waren het er 3! Maar als je 12 dagen oud bent, dan wordt er véél vergeven ;-)
]]>Een fotosessie bij Studio Anyka is nooit haastwerk, maar dat is niet de enige reden waarom de gemiddelde shoot minstens 2, vaak 3 uur kan duren (of langer).
De belangrijkste reden is het feit dat de klant mag kiezen. De hele fotoshoot is een creatief spel, en het model-van-de-dag mag (maar moet niet) zelf mee bepalen welke poses er gekozen worden, welke achtergrond, accessoires en kleding.
Een shoot begint steevast met "posekaartjes". Posekaartjes zijn kleine fotootjes met mogelijke poses. Ik zeg er dan altijd bij : staar je niet blind op het model, de kleding of de achtergrond. Het gaat bij die kaartjes alleen om de pose. Meteen krijgen we dan probleem 1 : ik heb HEEL VEEL posekaartjes. Dus kiezen is HEEL moeilijk. Beste manier om er dan geen uren over te doen is : kaartjes wegnemen die je minder mooi vindt ... tot je uiteindelijk de 7 à 8 mooiste poses overhoudt.
Daarna plakken we op elk kaartje een achtergrond, de (eventuele) kleding en accessoires. Hierbij geef ik wel heel gericht advies, want bepaalde poses zijn nu eenmaal prachtig tegen een zwarte achtergrond, of juist niet.
Als alle keuzes gemaakt zijn, geef ik een drankje en zet ik de studiolampen paraat, terwijl de klant zich omkleedt.
Omdat het meeste werk kruipt in het veranderen van achtergronden en belichting, werken we de poses af op volgorde van de achtergrond, dus eerst alle poses voor de witte achtergrond, daarna de zwarte enz Die kaartjes zijn superhandig om de pose na te bootsen. Ik hoef als fotograaf niks voor te doen : het kaartje spreekt voor zich!
Maar elke pose kan je variëren, zowel met de pose als met het licht, wat achteraf het kiezen natuurlijk niet makkelijker maakt!
Na de fotosessie bekijken we samen alle foto's op mijn tablet. Een kleine app maakt het mogelijk om sterren te geven, en dus een soort preselectie te maken. Die preselectie krijgt de klant binnen de 24u per e-mail thuis gestuurd, sterk verkleind en met een watermerk. Het is hier niet de bedoeling om lang over na te denken. Het is slechts een preselectie, en veel foto's kiezen - al waren het er 50 - kost niks extra, dus ik zeg altijd maar : als je twijfelt, geef je een ster, dan kan je er thuis nog eens op je gemak over nadenken.
Vanaf dat ogenblik ligt de bal natuurlijk in het kamp van de klant. Kiest die supersnel, dan kunnen de geretoucheerde foto's, geprint en op dvd, al een dikke week na de fotoshoot afgehaald worden. Sommige mensen vinden kiezen echter ongelofelijk moeilijk en doen er weken (soms zelfs maanden) over om hun keuze te bepalen. Geen probleem hoor.
]]>
Wat doe je dan met een baby die niet meer "newborn" is? Hoe maak je daar dan toch een leuk/mooi portret van?
Alles hangt af van de vraag : wat kan het model al? En het eerste dat ze kunnen nadat het "pasgeborene" eraf is : lachen! Je bouwt dus een "barricade" op om de baby te stutten, want zitten gaat nog lang niet, en je voert je "babyrepertoire" op.
Hoofdje optillen is de 2e topprestatie die zo'n minimodelletje zichzelf aanleert, maar zich concentreren is nog héél moeilijk. Best dus iets knalroods in de buurt houden, en vooral zorgen voor GEEN afleiding (ouders mogen dus wel aan de zijlijn meekijken, maar best zonder geluid!).
Rolkussentjes verstoppen onder het traditionele schapenvelletje zijn prima hulpmiddelen om een "platte baby" wat minder plat te maken (mits het nodige plastic ter bescherming!).
Wat je best ook nog paraat houdt, is een doekje om kwijlmondjes schoon te vegen. Wegvegen gaat immers veel sneller en makkelijker dan weg-photoshoppen ...
Foto's met (één van) de ouders mee in beeld vormen dan weer helemaal geen probleem. Dan zijn er handen en armen genoeg voor ondersteuning, en kan je, slapend of wakker, de leukste en mooiste portretten schieten!
Tijdens fotoshoots met newborns is het kleine model meer dan de helft van de tijd helemaal bloot. Vindt ie niet erg, want de studio wordt opgestookt tot bijna 25°C en hij of zij krijgt een heerlijk warm dekentje om op te maffen.
Een nieuwe tendens blijkt echter dat ouders beginnen te denken : "mijne kleine bloot? Dan ik ook!"
Vroeger poseerde vader altijd met een zwart T-shirt, zodat het leek alsof het baby'tje op de arm(en) "zweefde" tegen een zwarte achtergrond. Nu kiest meer dan de helft van de papa's ervoor om dat T-shirt maar achterwege te laten.
En de mama's?
Ja ook de mama's zwichten voor het "fine art" effect van huid op huid.
Als fotograaf moet ik er dan braaf op letten dat het kindje netjes als een "schild" werkt voor zijn moeder - vergeet niet dat diezelfde foto's een week later de hele familie rondgaan, tot en met oma en opa!
En als ik dan toch goed aan het opletten ben,
houd ik meteen in het oog of de voetjes keurig
gekruist zitten, zo hoeft niemand zich achteraf
te schamen ;-)
Ik moest wel hé, want als je in november kerstkaarten wil aanbieden met een sneeuwman, dan moet die klaarstaan als je 'm nodig hebt. Alleen : hoe maak je een sneeuwman zonder sneeuw?
Na een uur zoeken op Google wist ik heel goed hoe ik het NIET moest doen. Papier-mache is bijvoorbeeld prima geschikt om een namaak-sneeuwpop te fabriceren, maar echt winterhard-waterdicht is ie dan niet. En ik wilde ook graag mijn "model" in de echte sneeuw fotograferen.
Uiteindelijk heb ik 3 strandballen gekocht, van verschillend formaat ('t was zomer, dus die waren niet moeilijk te vinden). Die heb ik alledrie bekleed met lappen stof, gedrenkt in textielverharder. Een vies werkje, maar als je dat een dag of 2 laat drogen, is de bal keihard. De bovenste laag was niet met stof, maar met namaaksneeuw (een soort schuim dat je rond kerst kan kopen als ondergrond voor je kerststal). Ook weer in de textielverharder gedompeld en op de strandballen gekleefd, ditmaal stonden ze al op elkaar, zodat ik de "lassen" kon verstevigen.
Na 3 dagen drogen was ie zo hard, dat ik met mijn Dremeltje 2 gaten kon boren voor de armen, zonder dat de strandballen inzakten!
In november heeft hij dienst gedaan als enige-model-zonder-contract (zie kerstfoto's), maar onlangs sneeuwde het echt. Eindelijk! Zou hij de vuurproef (sneeuwproef) doorstaan?
Sneeuwman in de auto gepropt, voorzichtig naar het park gereden, uitgeladen en ja, hier staat hij. Namaak sneeuwman in de echte sneeuw. Ik vind 'm mooier dan "the real thing". En hij weegt ook stùkken minder!
Toen, op het einde van de fotosessie, er 3 mannen aan kwamen wandelen met een stel loslopende honden, riep ik al van ver dat ze mijn sneeuwman niet als pispaal mochten gebruiken!
Toen de nieuwsgierige honden enthousiast richting mijn fotomodel stormden, ben ik toch maar zo verstandig geweest om 'm onder m'n arm te nemen en richting parkuitgang te stevenen. Heb toen nog éven omgekeken naar de verbaasde gezichten van hun baasjes ...
]]>
De silhouetten van vandaag, met digitale camera's, zijn gebaseerd op precies de zelfde manier van poseren : ledematen van het lichaam afhouden (anders lijken het rare bobbels), en altijd het gezicht in profiel, om herkenbaar te blijven.
Naast de traditionele bloem kan je met een silhouet natuurlijk alle kanten uit, zo lang je maar in profiel poseert. Een knuffel erbij halen is leuk, vooral als die knuffel dan ook nog een "beroemd profiel" heeft zoals Snoopy.
De techniek van het "uitknippen" wordt vertaald met een totaal overbelichte achtergrond en een pikdonkere studio, waarbij geen druppel licht op de zwangere vrouw mag vallen. Kortom : probeer een zwart-witte situatie te creëren in de studio zelf!
Hoewel het natuurlijk gaat om het zwangere silhouet, mag manlief natuurlijk ook een rol spelen in de foto.
]]>
Brand je vingers niet aan illegale stockfoto's!
(en ook niet aan andere illegale foto-downloads)
Blijkbaar was Google het gezeur beu over de slechte kwaliteit van de miljoenen beelden die je via Image Search kan vinden, want sinds kort beschikt Google Drive over stockfoto's van hoge kwaliteit.
Je maakt een nieuw Google Doc document aan, klikt dan op "insert image" + "search" + "Stock" en er verschijnen meer dan 12000 professionele stockfoto's die je meteen vrij kan gebruiken.
Vrij gebruiken? Echt? euh, nee eigenlijk niet. Deze foto's zijn wel degelijk auteursrechterlijk beschermd.
In augustus kocht Google de gebruikslicentie van deze 12000 beelden van Getty, 's werelds grootste beeldenbank. Een heel ruime gebruikslicentie, want het omvatte commercieel gebruik. Echter, Google verspreidt deze foto's verder naar zijn miljoenen gebruikers zonder (1) vermelding van de naam van de fotograaf/kunstenaar, en (2) zonder enige betaling. Sterker nog : alle copyright informatie, inclusief de naam van de fotograaf, werd simpelweg uit de metadata verwijderd.
Nu is het vermelden van de naam van de fotograaf natuurlijk niet verplicht, maar Getty is niet de eigenaar (of copyrighthouder) van de foto's en had/heeft dus niet het recht om met Google overeen te komen dat zij 12000 foto's gratis mogen weggeven.
De overeenkomst tussen de 2 giganten vermeldt dat de foto's uitsluitend gebruikt mogen worden BINNEN de documenten op Google Drive. Gebruikers mogen ze dus niet downloaden, op hun harde schijf zetten, of verspreiden via facebook, blogs enz. Echter, waar staat dat te lezen? Hoe kan een gebruiker weten wat hij of zij mag of niet mag, als het niet uitdrukkelijk vermeld wordt?
12000 foto's gratis weggeven = 12000 boze fotografen (of iets minder, want sommigen hebben meer dan 1 foto op de lijst). Naast de nodige protestacties (waaronder het massaal deleten van foto's op 2 februari 2013) en diverse rechtszaken, bestaat de reële kans dat zowel de fotografen als Getty (en dochtermaatschappij Istock) via de PicScout vingerafdruktechniek hun foto's zullen traceren. Elke keer dat er een overtreding wordt gevonden buiten Google Drive, kan en mag een DMCA verstuurd worden, al dan niet met een gepeperde rekening erbij.
Kortom : brand je vingers niet aan deze "gratis" stockfoto's! En denk er vooral ook aan dat niet alleen van deze 12000 foto's de vingerafdruk genomen is, maar ook van de 80.000.000 andere beelden in de Getty databank. En het is juist Getty die de laatste jaren haar advocaten op pad stuurt tegen het illegaal downloaden van hun beelden.
Heb je een foto nodig voor een blog, website of ander doel? Laat je dan niet vangen! Er zijn zoveel beeldenbanken met foto's die 1000x mooier, professioneler en groter zijn dan wat je op Google vindt. En de prijs? Nee, geen 200$ meer zoals vroeger, maar 5 à 6 dollar voor een Large formaat (en slechts 1 $ voor webformaat of als je een abonnement neemt), www.graphicleftovers.com, www.shutterstock.com, www.123rf.com en www.fotolia.com om er een paar te noemen.
Een gewaarschuwd mens/beest telt voor 2 ...
In die 12000 foto's zal je geen Anyka-stockfoto's terugvinden. Deze tekst is geschreven uit solidariteit met de fotografen, en als waarschuwing aan iedereen die denkt "wat op Google staat, is gratis". Een DMCA take-down-notice brief kan je (vanaf) € 1000 kosten, en voor dat geld kan je HEEL veel stockfoto's legaal kopen ...
]]>
Stil liggen was niet Robbes sterkste kant. Hij hangt dan ook maar enkele centimeters boven de zwarte matras. Safety first!
Jasmine sliep zo vast, dat we haar op een betonnen plank hadden kunnen leggen. Ze lijkt hier net het "prinsesje op de erwt".
]]>
Emily, Bes en Amalor waren de perfecte modellen, maar hoe kom je aan authentieke religieuze kleding? Ebay natuurlijk! Maar dat klinkt makkelijker dan het is : pastoorskleding van de Victoriaanse tijd (of toch minstens 100 jaar oud) is eenvoudig te vinden, maar kost behoorlijk veel, en nonnenhabijten ... die zijn er gewoon NIET. Uiteindelijk heb ik een schitterend geborduurd 19e-eeuws kazuifel gevonden, en 2 authentieke habijten op maat laten maken. Op antiekmarkten vond ik de rest : albes, stola, altaarkruis, nonnenkruis, kandelaars ... het werd een hele investering!
Een week voor het "kerkelijke weekend" daalde de temperatuur tot het vriespunt. Paniek in de winkel!! We gaan toch niet een heel weekend in een ijskoude kerk zitten bibberen? Dus nog snel 2 verwarmingselementen gevonden, die achteraf overbodig bleken, want het was totaal niet koud in het gebouw.
Met een camionette vol zijn we naar Tongeren gereden. Rond 10u 's morgens stonden de studiolampen klaar, de props overzichtelijk uitgespreid en hingen alle kledingstukken netjes aan hun kleerhangers. Bes en Emily verkleedden zich en kwamen weer tevoorschijn als ECHTE non en pastoor. We reageerden allemaal eender : "nét echt!".
De scènes volgden mekaar op : spelen met wierook, biechten, geknield bidden, zitten in de koorstoelen ...
De schitterend gebeeldhouwde preekstoel was verboden gebied (bouwvallig), maar daar hadden we wat op gevonden : mijnheer pastoor poseerde al "prekend" op de kleine (niet zo mooie) preekstoel, en ik maakte een paar aparte foto's van de 17e eeuwse preekstoel. Achteraf heb ik in photoshop de pastoor "verhuisd". Geen gemakkelijke klus, maar voor een pastoor in de familie doe je wat hé.
Omdat Emily hield van gothic en cosplay, hebben we op het einde van dag 1 nog wat gothic scènes gespeeld in een vuurrood kleed en zwarte cape, met gebruik van de rookmachine en kleurengels. Supereffecten! Het brave nonnetje werd ineens een bloedmooie middeleeuwse jonkvrouw!
Dag 2 was het de beurt aan Amalor om non te worden, en we probeerden verschillende combinaties van de zwarte en witte habijten. Omdat Bes het als pastoor zo goed had gedaan, mocht hij nu kardinaal spelen ... over snelle promotie gesproken!
De dag werd afgesloten met enkele scènes met Amalor als gospel zangeres, met de prachtige glasramen als achtergrond, en daarna Bes als monnik. Daarvoor kreeg hij natuurlijk een wit baardje aangemeten om het wat echter te maken (want ik mocht z'n kruin niet kaalscheren van hem).
De kerk hebben we onberispelijk achtergelaten, en 2x volledig nagezocht op achtergelaten spullen. Met een propvolle auto zijn we zondagavond weer naar Antwerpen gereden, met meer dan 10 Gb foto's om te sorteren en te photoshoppen.
Vooraleer ik de religieuze kleding en andere spullen weer verkoop, heb ik nog een 2e fotoshoot in de studio gedaan (zonder modellen), vooral dan met wierook. Dat had ik beter niet gedaan, want nu zit er een brandgat in mijn gloednieuwe zwarte studiotapijt.
Amen.
]]>
De antieke kist zit vol met lappen namaakbont om zwangere of pasgeboren modellen op te laten poseren, en dient ook als rustieke ondergrond voor vintage set-ups bij babyshoots (en dankzij de glijders onder de poten verschuif ik de kist moeiteloos).
Het plafond heeft nu een heleboel (witgeschilderde) haken om accessoires aan op te hangen (bv. voiles) of lichtgewicht vinyl achtergronden aan te bevestigen. En ik ben superblij met het hair-light dat nu hoog aan de muur hangt in plaats van aan een loodzwaar statief met tegengewicht!
Als ik kleurengels tegen de grijze achtergrond (nu opgerold links boven het raam) projecteer, kan ik voortaan eender welke kleur achtergrond gebruiken, en zelfs silhouetten maken tegen rood, groen enz in plaats van alleen tegen spierwit.
Met 2 zwarte V-flags (niet in beeld) zijn nu ook betere tegenlichtopnames mogelijk, maar zo'n grote V-flag werkt ook prima als verplaatsbare scheidingsmuur om een moeder wat privacy te geven tijdens borstvoeding van een mini-modelletje.
Naast de witte en zwarte vloer heb ik nog verscheidene nieuwe rustieke en originele vloeren en achtergronden, speciaal voor scènes met kinderen en baby'tjes (verstopt achter de Japanse kast). En tot slot is er natuurlijk nog de tweede (boudoir) studio, maar daaraan is dit keer niets veranderd.
OK, toegegeven, het model is zo klein gekozen om de studio groter te doen lijken!
]]>
Tekst op buiken en baby's
Om te bedanken voor alle babykadootjes sturen ouders graag persoonlijke kaartjes met een foto van de baby. En natuurlijk is een foto van de bolle buik ook supergeschikt op een geboortekaartje, zeker als de naam van het kindje erop prijkt.
Die naam kan je op zoveel verschillende manieren op de buik of de baby "schrijven", maar het populairst blijven toch altijd de blokjes.
Supergemakkelijk om vast te houden of op een buik te plaatsen, en ook (bijna) altijd moeiteloos op een slapend baby'tje. Soms ben ik als fotograaf de eerste die de naam hoort, een geheim dat vanzelfsprekend binnen de muren van de studio blijft!
Met verf en krijtjes kan je ook veel doen, zelfs zonder dat de buik er vuil van wordt, want dit wordt achteraf in photoshop gedaan (het krijtje zelf is echt).
Kaartjes hang ik altijd blanco aan de baby, dan hebben de ouders thuis nog even tijd om te verzinnen wat erop moet staan.
En wil je helemaal de vintage toer op, dan heb ik nog een echte lei met een schoolkrijtje liggen.
Onlangs kwam Annabelle Huijsdens in de fotostudio om 2 schattige meisjes en 1 jonge vrouw op te maken. Het thema was "clowns en pierrot" en de costuums kwamen van Ebay. Annabelle maakte ware kunstwerken van de gezichten!
Hier is bijna geen photoshop bij gebruikt. Annabelle maakt van gezichtjes ware schilderijtjes.
Naarmate de fotoshoot vorderde (na Annabelles vertrek), heb ik op de latere beelden correcties aangebracht nadat de meisjes hun lip-verf een beetje uitgeveegd hadden met koekjes eten of in hun ogen hadden gewreven.
De gele achtergrond is gewoon een lap vinyl. Na de verbouwing van de studio begin december hoop ik (met een grijze vinyl) alle kleuren van de regenboog te hebben (met gebruik van gels).
Het gezicht en de ogen van Emily hebben hier ook zo weinig mogelijk photoshop gekregen. Ik kan vanzelfsprekend het zaakje dermate egaliseren dat de huidstructuur superglad wordt, maar ik wou het effect van de echte verf niet verpesten.
De kraag van de pierrot was een beetje saai. Dus hebben we er iets aan toegevoegd : een rode kinder-tutu! De zwarte pierrot-muts is een afgeknipt stuk van een zwarte legging ;-)
Kortom : een supercreatieve fotoshoot! Bedankt aan Emily, Lara en Elena! En Annabelle, als ik ooit weer een face-paint artieste nodig heb, sta je bovenaan mijn lijstje!
]]>Als je sommige babyfoto's op het web bekijkt, dan vraag je je wel eens af of de baby wel veilig was tijdens die fotoshoot. De kleine hangt dan in een hangmat te bengelen, met één beentje er al uit ... of een pasgeboren kindje balanceert op de arm van de vader, hoog boven diens hoofd ... zou dat wel altijd goed aflopen?
Ik kan natuurlijk niet garanderen dat alle fotografen even veilig werken, maar bij de meesten - inclusief studio Anyka - loopt de kleine nooit enig gevaar.
Hier lijkt de vader te staan, maar in werkelijkheid zit hij op een matras van 40cm dik. Afstand baby / vaders schoot = amper 10cm.
Hier lijkt het kleintje te zweven boven het hoofd van de vader. In werkelijkheid heeft de vader een zwarte doek over zich heen, en leunt het kindje tegen zijn borst aan.
En hier zit er geen vals gevaarlijk monster naast de baby, maar een heel rustige en perfect opgevoede labrador (met hondenschooldiploma!).
De baby had een echte bodyguard!
Ik durfde als fotograaf geen vinger naar het kleintje uitsteken!
Beide ouders waren vlakbij, net buiten beeld. Dat is trouwens altijd het geval bij Anyka babyshoots, niet alleen als men een huisdier meebrengt.
Nee, absoluut niet. Sterker nog : de eerste 2 weken heeft een kindje er nog minder last van dan op latere leeftijd. Krijg ik een zuigeling van 10 dagen oud in de studio, dan reageert dat kindje ofwel geheel niet op de flits, ofwel volgt er bij de eerste 3 flitsen een licht oogknipperen, en daarna niet meer.
Doe je hetzelfde bij een kindje van 4 weken, dan gebeurt het al eens dat de kleine niet alleen knippert met de ogen, maar zelfs echt schrikt. Logisch eigenlijk, want de eerste weken is het gezichtsveld van een baby heel beperkt. Vandaar dat die kleintjes het presteren om simpelweg door een groot deel van een fotoshoot heen te slapen!
En met een beetje geluk krijg je zelfs een klein glimlachje, zoals hiernaast!
De foto's op deze blog zijn genomen met 2 studioflitsers en 1 reflector (op een afstand van ongeveer 1,5m en 3m van de baby).
Vintage foto's zoals deze zijn heel geliefd, zowel in kleur als in variaties zoals sepia, creamtone en zwartwit (kleurvariaties zijn trouwens altijd gratis aan te vragen).
Tot slot : ik mag er dan op los flitsen in de studio - de veiligheid van het model komt altijd op de 1e plaats : de afstand mand/vloer was hier 2 centimeter, en ook alle foto's waarbij het kindje op de arm van papa ligt, zijn altijd genomen op 20cm afstand van een zeer dikke matras (niet dat die matras ooit nodig is geweest, Papa houdt de kleine altijd goed in 't oog!).
]]>
To nude or not to nude ... die vraag stellen veel koppels tot op het laatste moment in de studio. Iedereen vindt zonder uitzondering naaktfoto's van een hoogzwangere vrouw schitterend, maar dat wil nog niet zeggen dat elke vrouw volledig uit de kleren wil gaan met een cameralens op zich gericht. Vaak wordt pas halverwege de fotosessie beslist om "het toch maar te doen". De resultaten zijn zo mooi, dat niemand er ooit spijt van heeft, maar uiteraard publiceer ik daar - om privacy redenen - meestal niets van.
Om te bewijzen dat aangekleed - of half aangekleed - net zo mooi kan zijn, hierbij een reeks foto's van recente buikfoto's van zwangerschapsfotoshoots. Deze vrouwen hebben ook naakt geposeerd, maar met kant, voiles en lingerie kan je de buik ook heel mooi laten zien.
De nieuwe voiles draperen ongelofelijk soepel en hebben in het flitslicht een zachte glans. Een echtgenoot die buiten beeld de stoffen vasthoudt, is altijd handig.
Weer een bewijs dat zwanger zijn niet wil zeggen dat je er niet meer elegant kan uitzien!!
Tot slot : met enkele reepjes kant kan je veel bedekken en de buik in alle glorie tonen. Net niet bloot dus.
]]>
Je zal toch maar in je BH voor het raam gaan staan mooi wezen (zonder rode gordijntjes) ...
Wel, ik kan iedereen geruststellen : de boudoir studio heeft 1 raam, en dat is volledig met een ondoorzichtige plaat afgesloten. Niet alleen tegen inkijk, maar ook om storend invallend licht tegen te gaan.
De foto's op deze blogpagina zijn genomen achter een vintage houten paravent of kamerscherm. Daarachter plaatsen we een sterke studioflits met softbox, en die zetten we superstraf, zelfs overbelicht, zodat het net lijkt alsof je op klaarlichte dag bij het raam staat te kijken.
Je kan het zo licht of zo donker maken in de kamer als je wil, het effect is altijd anders.
Als je door het "raam" naar "buiten" kijkt, zie je wel enkele minuten sterretjes : de flits staat amper 15 centimeter van je vandaan ...
]]>Het gebeurt niet vaak dat ik de kans krijg om een pasgeboren tweeling te fotograferen, dus toen Mathis en Thomas geboren werden, deed ik een klein rondedansje!
Na dat dansje moest ik wel even plannen, want een tweeling fotoshoot is niet gewoon het dubbele van babyfoto's. De ouders (en ikzelf ook natuurlijk) wilden vooral foto's van de 2 kids samen, en die passen vanzelfsprekend niet in of op alle fotoprops, zoals bijvoorbeeld mijn handdoekstapel, of in de houten emmer. Heb ook supersnel 2 lichtblauwe mutsjes besteld, die 1 dag voor de fotoshoot aankwamen!
En omdat een vierling nog leuker is dan een tweeling, heb ik er even een spiegel voorgelegd.
Als je vraagt of tweelingen moeilijker zijn : ja, absoluut! Niet alleen omdat je er dan twee tegelijk in slaap moet krijgen/houden (er is er altijd wel 1 die honger heeft, plast of huilt), maar ook omdat ze moeten "samenwerken" bij hun poses. Je wil ze graag "hand in hand" bijvoorbeeld ...
Daarna had Thomas weer zo'n grote honger, dat we even alleen met Mathis zijn doorgegaan, want die sliep nog als een marmot.
Een jing-jang pose leek me ook wel leuk, en kerstmutsjes heb ik in alle maten, dus nu hebben ze hun eerste eigen kerstkaart!
Het was een lange shoot, en de volwassenen waren allemaal moe, dus een liggend familieportret leek wel toepasselijk!
Mijn respect voor alle ouders van meerlingen! Die verdienen echt extra ouderschapsverlof, al was het maar om wat slaap in te halen ...
]]>Israpil werkte prachtig mee. Eerst even heel onwennig kijken naar de studiolampen, daarna zonder probleem poseren in de houten ton :
De kunst is natuurlijk uit te zoeken wat zijn aandacht trekt - en bij Israpil bleken dat ballonnen te zijn.
Alya daarentegen vertikte het om op haar buikje in slaap te vallen. Ze bleef klaarwakker en stilliggen was ook al haar sterkste kant niet. Er waren twee armen nodig om haar ter plaatse te houden, dus hebben we van de nood maar een deugd gemaakt en de armen van ouders en broertje mee op te foto gezet :
Kijk vooral naar dat kleine handje dat de teentjes telt!
]]>Ik heb de laatste weken dus weer twee hele mooie bobbel-shoots gedaan.
Elegant gaan liggen is niet makkelijk op 8 maanden, maar ik vind dat het Dania hier prima gelukt is!
Naast sepia wordt er de laatste tijd heel vaak gekozen voor zwartwit en creamtone. Creamtone zit ergens tussen sepia en zwartwit in. Vind ik vooral geslaagd met een zwarte achtergrond.
Met zo'n mooie buik is een silhouet natuurlijk ook supermooi. Dit is BIJNA een silhouet, en bovendien ook geen makkelijke pose. De voile moet kaarsrecht naar beneden hangen, en ondertussen moet je proberen je body in een vloeiende s-curve te houden!
]]>
Kaat, moeder van 2 kindjes, had 2 goeie redenen voor een boudoir shoot : ze had net een heel succesvol dieet achter de rug en zag er werkelijk fantastisch uit, en bovendien ging ze in juni trouwen. De foto's waren een trouwkado voor hem, en het moest a-b-s-o-l-u-u-t een totale verrassing blijven. Voorlopig geen blog dus!
Wel, ze zijn ondertussen getrouwd, en ik citeer de bruid even :
Hij heeft al verscheidene keren een bijrolletje gespeeld in een stockfotoshoot,
maar sinds het aantal zwangerschapsfotoshoots sterk is toegenomen, moet hij echt hard werken.
Aanstaande moeders smelten blijkbaar voor zijn kraaloogjes.
Bij elke fotoshoot wordt ie uit de doos gehaald en of het nu een witte of een zwarte achtergrond is, in kleur, zwartwit of sepia, teddy is altijd fotogeniek. 2 euro : goeie investering hé?
]]>
Een datum prikken met iemand die een drukke job heeft en 3 kinderen is geen simpele opgave, maar OK, uiteindelijk was het dan zover. Een beetje zenuwachtig (en niet veel geslapen van de voorpret) en in haar tas twee gloednieuwe lingeriesetjes ... tot ze de lingerie van de studio zag. Die wilde ze ook wel proberen. Geen probleem, dan doe je toch bij elke pose iets anders aan!
Het paste allemaal, en het stond haar geweldig. En poseren? Een natuurtalent!
]]>
Met Yana maakten we gezellige foto's van Yana met de buik, terwijl Cindy en haar man eerder de artistieke toer op wilden, liefst in sepia of zwartwit, en heel sober.
Dit is geen gemakkelijke pose voor een hoogzwangere vrouw! Ik heb de arm van haar echtgenoot (gewikkeld in zwart fluweel) maar even weggetoverd in photoshop.
De andere foto's kan ik even niet op de blog zetten - de primeur moet immers op het geboortekaartje komen, en ze zijn er nog niet helemaal uit welke foto het moet worden!
]]>